132. Weiars ging bij opzitten en schudde duizelig zijn hoofd. René liep nu weer naar zijn tegenstander toe, strekte zijn hand uit en hielp hem opstaan. „Hem goed baas!", riep Kazimoto opgewonden uit. „Hem zegt, zijn zoon moet stop. Hem zegt witte man winnaar. Hem zegt, wij door zijn land. Maar lopet hem niet goed, hem niet houden van Lopez". — „Nu. dat zijn mannen van hun woord" mompelde Bep vol bewondering. 133. „Dat zijn ze gewoonlijk", zei naar vader. — „Een pracht-eigenschap is dat", viel Koen hem in de rede. En inderdaad waren de kaffers nu even vriendelijk als ze eerso vijandig geweest waren. Zij respecteerden kracht en bekwaamheid, en dit toonden zij door hun bewondering voor René uit te spreken. — „Bwana Roho", zei 800-100-la tegen hen en zij namen onmiddellij i dezen naam over. Na Kazimoto verschillende mededeelingen te hebben gedaan over den te volgen weg, riep hel opperhoofd zijn men schen bij elkaar en de kaffers verdwenen. 134. Lopez vergezelde hen, ofschoon het duidelijk was, dat hij in ongenade was gevallen. Ze zetten hun tocht met de auto's voort, die nu langs een bedding ging, waar meestal een smalle rivier stroomde, maar het was nu het natte seizoen en het smalle watertje was gezwollen tot een breeden, snellen stroom. Op sommige plaatsen wa 3 de .weg geheel verdwenen. door A. PANDOF,

Artikel uit "Dagblad van Noord-Brabant", 04 oktober 1941