M. Spaans, de commandant van het interneringskamp Sondel, poseert met zijn collega's voor de fotograaf.

M. Spaans, de commandant van het interneringskamp Sondel, poseert met zijn collega's voor de fotograaf. Tijdens de oorlogsjaren was Kamp Sondel – gebouwd op een hoog gelegen terrein nabij het dorp Sondel, Zuidwest-Friesland - een Luftwaffe-radarpeilstation (codenaam: Eisbär) en maakte in die hoedanigheid deel uit van een keten rondom het IJsselmeer. Hiermee konden naderende Geallieerde vliegtuigen opgespoord worden met als doel de nachtjagereenheid van Fliegerhorst Leeuwarden in de gelegenheid te stellen deze uit te schakelen. In de winter van 1941-1942 werd begonnen met de bouw van houten barakken. Ook werden er twee zogenaamde afluisterapparaten (1 grote en 1 kleine), een kleine zendinstallatie en een stoorzender, geplaatst. Vanaf februari 1942 was Kamp Sondel operationeel. Na ongeveer een jaar werden de houten barakken vervangen door stenen gebouwen, die allen bovengronds stonden. De capaciteit van het kamp werd later vergroot door de installatie van 2 grotere luisterapparaten. Na de bevrijding diende Kamp Sondel enige tijd als interneringskamp voor NSB-ers. Vanaf 1947 werden de bunkers ingericht als vakantieoord. In 2004 werden bijna alle - inmiddels grondig verbouwde - bunkers gesloopt om plaats te maken voor recreatiebungalows.