zonder titel

Ring van gezwart zilver, waarbij op een rank ringetje een massief lijkende potvorm rust. Het contrast in volume geeft de ring een monumentale speelsheid. Vanaf 1990 gebruikte Marion Herbst zilver niet meer louter als toevoeging in haar sieraden, maar als primair materiaal voor haar ontwerpen. Deze zijn echter op geen enkele wijze klassiek te noemen. In 1991 ontstaat een grote collectie ringen waarvan sommige naar architectuur verwijzen, anderen hebben een bootvorm of refereren aan bloemen of fruit. De ringen zijn soms frivool, soms sober en strak vormgegeven. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995), waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring Ring van gezwart zilver, waarbij op een rank ringetje een massief lijkende potvorm rust. Het contrast in volume geeft de ring een monumentale speelsheid. Vanaf 1990 gebruikte Marion Herbst zilver niet meer louter als toevoeging in haar sieraden, maar als primair materiaal voor haar ontwerpen. Deze zijn echter op geen enkele wijze klassiek te noemen. In 1991 ontstaat een grote collectie ringen waarvan sommige naar architectuur verwijzen, anderen hebben een bootvorm of refereren aan bloemen of fruit. De ringen zijn soms frivool, soms sober en strak vormgegeven. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd.