Op de vlucht voor het water in het Zeeuwse Walcheren
Niet alleen militairen, maar ook Nederlandse burgers worden slachtoffer van de hevige gevechten tijdens de bevrijding. Velen van hen worden van huis en haard verdreven doordat de grond waarop ze wonen onder water wordt gezet. Het Zeeuwse eiland Walcheren verdwijnt in 1944 grotendeels onder het zeewater nadat geallieerde vliegtuigen de zeedijken bombarderen.
Janneke Jorna
Opmars bemoeilijken
In 1944 en 1945 gebruiken de Duitse strijdkrachten inundatie om de opmars van de geallieerden te bemoeilijken. De geallieerden proberen de Duitsers juist te verdrijven door ze weg te spoelen. Nederlandse burgers zitten tussen deze twee partijen in. Zij worden gedwongen geëvacueerd of moeten hun huizen ontvluchten. Soms gebeurt dit met georganiseerd vervoer naar een aangewezen adres, maar vaker moeten ze zelf vervoer en opvang te regelen.
Gebeurtenis
Inundatie van Walcheren
De Inundatie van Walcheren door de Geallieerden werd uitgevoerd van 3 tot 24 oktober 1944 door middel van bombardementen van dijken bij Westkapelle, Ritthem, Vlissingen, Veere en Vrouwenpolder, en was bedoeld om de Duitse positie te verzwakken. Het herstellen van de dijken duurde van november 1944 tot 5 februari 1946.
Meer over Inundatie van Walcheren
Overstromingen
Op 2 oktober 1944 gooien twee geallieerde vliegtuigen strooibiljetten af boven Walcheren. De bevolking wordt gewaarschuwd voor overstromingen en moet onmiddellijk evacueren. De volgende dag blijkt waarom. De Britten bombarderen de zeedijken van Westkapelle, Vlissingen en Veere. In Westkapelle wordt niet alleen de dijk geraakt, er komen 152 mensen om het leven.
Walcheren verdwijnt grotendeels onder het zeewater en het eiland wordt vrijwel onbegaanbaar. De getijden laten het water twee keer per dag het eiland op stromen en het grondwaterpeil stijgt gestaag. Hierbij komen ook enkele mensen om het leven.
Sloedam
Het eiland verlaten is ondertussen vrijwel onmogelijk. De enige uitweg is over de Sloedam, die zwaar beschadigd is en regelmatig beschoten wordt. Veel inwoners van Walcheren blijven en zoeken hoger gelegen gebieden op. De bevolkingsdichtheid neemt zo explosief toe.
Een opname vanuit een B-25 Mitchell van het 320 (Dutch) Squadron tijdens de luchtaanval op de Sloedam tussen Walcheren en Zuid-Beveland op 13 September 1944.Oorlogsbronnen.nl | NIMH
Bevrijding Walcheren
Op 1 november 1944 begint de bevrijding van Walcheren met amfibische landingen bij Vlissingen en Westkapelle. Op 8 november wordt het eiland helemaal bevrijd. Dit betekent nog niet het einde van de ellende voor de Walcherse bevolking. Door een dreigend tekort aan onderdak, voedsel en brandstof en de vrees voor de uitbraak van ziektes door overbevolking wordt het eiland deels ontruimd. De meeste evacuees komen terecht op Zuid-Beveland.
"Stonden we daar voor de deur op de dag voor Kerstmis, hard vriezen en in de sneeuw. De man van de gemeente zei: ‘Hier heb je je evacués’, maar die man zei: Ik moet helemaal geen vreemde lui in huis hebben."
Evacuee
Verwoestingen
Pas toen begin 1946 het laatste gat in de Walcherse zeedijk gedicht wordt, is het mogelijk om het land te herwinnen op de zee en het eiland weer helemaal droog te leggen. De grond zit vol zout, wat grote gevolgen heeft voor de land- en tuinbouw. De infrastructuur is grotendeels verwoest en een deel van de woningen is verwoest. De inundatie heeft grote gevolgen, die nog jarenlang aanhouden.
