Ministerie van Binnenlandse Zaken: Maatschappelijke Zorg

Tot de Tweede Wereldoorlog was de bemoeienis van de overheid met armenzorg beperkt. Armlastigen werden ondersteund op grond van de Armenwet 1912. De Gemeente ondersteunde slechts die armen die geen steun ontvingen van kerkelijke organisaties of particulieren. Sociale wetgeving stond nog in de kinderschoenen. Zij die een uitkering kregen op grond van sociale wetten, zoals bijvoorbeeld de werklozensteun, vielen buiten de Armenzorg. Na de oorlog deden grote groepen van de bevolking een beroep op de armenzorg, veelal mensen wier bestaan was ontwricht door de oorlog. Evacué's, mensen die huis en haard hadden verloren in de oorlogsgebieden, repatrianten uit Nederlands-Indië, mensen die terugkeerden uit concentratiekampen of mensen die anderszins slachtoffer waren van de oorlog. Daarop werd een speciale afdeling Hulpverlening Oorlogsslachtoffers en Evacuatiezaken opgericht. Eind 1947 werd deze afdeling weer samengevoegd met de afdeling Armenwezen tot de afdeling Maatschappelijke Zorg. In het kader van de Woonruimtewet (1947) en de wet Huisvesting Gerepatrieerden (1950) kregen gemeenten de bevoegdheid om woonruimte te vorderen en woonvergunningen af te geven. De nieuwe afdeling Maatschappelijke Zorg werd verantwoordelijk voor het toezicht op dit beleid. In 1948 werd de afdeling Maatschappelijke Zorg gesplitst in twee onderafdelingen (M I en M II). Onder M I vielen o.a. Algemene en Juridische Zaken, Organisatie Hulpverlening, Krankzinnigenverpleging, Collectewezen, Pandhuiswet en de Zorg voor Onmaatschappelijken. Onder M II vielen Hulpverlening Oorlogsslachtoffers (HO) en Verdeling Woonruimte.Het archief van de Afdeling Maatschappelijke Zorg bevat stukken m.b.t. allerlei plaatselijke zorginstellingen en regelingen (commissiestukken, wetsontwerpen, circulaires etc.). Tevens zijn er stukken betreffende het verblijf van oorlogsslachtoffers in het buitenland.