Nederlandsche Volksdienst / Winterhulp Nederland

In oktober 1940 riep de bezetter de Stichting Winterhulp Nederland (WHN) in het leven. De Winterhulp moest het bestaande liefdadigheidswerk centraliseren. Belangrijke bron van inkomsten voor de WHN was de collecte, die in de regel een keer per maand werd gehouden. Voorts werden inkomsten verkregen uit de opbrengsten van loterijen en inhoudingen op lonen en salarissen uit de winstpercentages die bedrijven moesten afstaan. Winterhulp Nederland was nauw verbonden met de Nederlandsche Volksdienst (NVD), die in 1941 als tegenhanger van de Duitse National Socialistische Volkswohlfahrt werd opgericht. Beide instellingen hadden voor een groot deel hetzelfde personeelsbestand. Naast zeven hoofdafdelingen waren er veertien provinciale en stedelijke kantoren en niet minder dan 1.700 zogenaamde buurtschappen.