Marietje Lambriex - Nijst: Dagboek in briefvorm (handgeschreven tekst (dubbelzijdige fotokopieen) )

Het is september 1944 in Meerssen, Zuid-Limburg, als de geallieerde troepen naderen. De mannen moeten loopgraven graven maar onttrekken zich hieraan. Bij luchtalarm verbergen ze zich in de kelder. Duitsers vertrekken op alles wat rijden kan, geconfisceerde auto's en karren. Ze nemen voedsel mee en hebben munitie bij zich. Een stel slaat hun tenten op bij de auteur op het grasveld en vraagt om water, aardappels en koffie in ruil voor haring, sigaretten en varkensvet. De auteur hoort de bruggen over de Maas en de Geul de lucht in gaan. Ze duikt met het gezin in de kelder onder. Vliegtuigen vliegen over. Steeds meer families komen bij hen in de schuilkelder, ze slapen vanwege ruimtegebrek om de beurt en houden hun kleren aan. De auteur vertelt hoe de plaatsen in de omgeving stuk voor stuk worden bevrijd, de strijd wordt per uur bijgehouden. Met spanning en onzekerheid wachten ze op de bevrijding. Ze komen in de vuurlinie te liggen en het huis wordt getroffen en kapot geschoten. Er ontstaat paniek in de kelder. Alle telefoonverbindingen zijn verbroken en de waterleiding is stuk. 17 september 1944 valt Meerssen. Ze hebben 4 dagen en nachten in de kelder ondergedoken gezeten. De Duitse commandant geeft zich over en er wordt een tijdelijk bestuur ingesteld. NSB' ers worden opgepakt. De Amerikanen halen de onontplofte granaten weg. Ze delen chocolade uit aan de kinderen. Rode Kruis zusters verzorgen de zieken en gewonden. De rommel wordt opgeruimd en het elektrische licht floept weer aan. De jonge meisjes gaan om met de Amerikanen. Het is september 1944 in Meerssen, Zuid-Limburg, als de geallieerde troepen naderen. De mannen moeten loopgraven graven maar onttrekken zich hieraan. Bij luchtalarm verbergen ze zich in de kelder. Duitsers vertrekken op alles wat rijden kan, geconfisceerde auto's en karren. Ze nemen voedsel mee en hebben munitie bij zich. Een stel slaat hun tenten op bij de auteur op het grasveld en vraagt om water, aardappels en koffie in ruil voor haring, sigaretten en varkensvet. De auteur hoort de bruggen over de Maas en de Geul de lucht in gaan. Ze duikt met het gezin in de kelder onder. Vliegtuigen vliegen over. Steeds meer families komen bij hen in de schuilkelder, ze slapen vanwege ruimtegebrek om de beurt en houden hun kleren aan. De auteur vertelt hoe de plaatsen in de omgeving stuk voor stuk worden bevrijd, de strijd wordt per uur bijgehouden. Met spanning en onzekerheid wachten ze op de bevrijding. Ze komen in de vuurlinie te liggen en het huis wordt getroffen en kapot geschoten. Er ontstaat paniek in de kelder. Alle telefoonverbindingen zijn verbroken en de waterleiding is stuk. 17 september 1944 valt Meerssen. Ze hebben 4 dagen en nachten in de kelder ondergedoken gezeten. De Duitse commandant geeft zich over en er wordt een tijdelijk bestuur ingesteld. NSB' ers worden opgepakt. De Amerikanen halen de onontplofte granaten weg. Ze delen chocolade uit aan de kinderen. Rode Kruis zusters verzorgen de zieken en gewonden. De rommel wordt opgeruimd en het elektrische licht floept weer aan. De jonge meisjes gaan om met de Amerikanen. De tekst is door de auteur aan haar dochter Antoinette Lambriex geschreven