Henk Suiding: Brieven en 2 kaarten aan zijn echtgenote of vriendin (leerlingverpleegster) (handgeschreven tekst, gedeeltelijk op papier van het ziekenhuis waar hij werkt (fotokopieen))

De auteur, een ouderejaars student medicijnen uit Groningen, gaat mei 1943 voor de arbeidsinzet naar Berlijn. Na weigering de loyaliteitsverklaring te tekenen heeft hij zich na herhaalde oproepen gemeld en reist via Ommen, waar hij goedgekeurd wordt. Hij werkt in Berlijn in het Horst Wesselziekenhuis, waar hij een functie als hulparts heeft. De huisvesting is goed (er is zelfs een conversatiezaal) en het eten, dat voldoende is, vult hij aan met voedsel uit van thuis gekregen pakketten. Medische verzorging is kosteloos. Hij gaat 's avonds met zijn vrienden naar de kroeg, de bioscoop, het cabaret of ze leggen een kaartje. Er zijn vaak muziekuitvoeringen. Hij gaat naar de opera. In zijn vrije tijd bekijkt hij de stad of rijdt rond met de S-Bahn. Berlijn zit vol buitenlanders. De bijna dagelijkse brieven aan zijn vriendin, die hij erg mist, verstuurt hij aangetekend of hij geeft ze mee aan verlofgangers. In het ziekenhuis geeft hij patiënten injecties en woont operaties bij. Hij krijgt salaris, waarvoor hij medische boeken koopt. De eerste tijd doet een Nederlands meisje voor hem de was. Hij verveelt zich op zijn werk, er is niet veel te doen. In augustus 1943 begint de evacuatie van Berlijn en is er steeds vaker luchtalarm en zijn er bombardementen, waardoor ze steeds minder de stad in gaan. Er is steeds minder te koop. Iedere nacht worden de patiënten naar de kelder gedragen. De voedselsituatie wordt slechter, maar hij krijgt veel pakketten met extra eten. Er is veel verloop onder het kleine aantal patienten. Naast pleuritis, hartziekten en gewrichtsziekten komen er volgens hem steeds meer zelfmoorden door vergiftiging voor. Het aantal zieken neemt toe. In de buurt van het ziekenhuis vallen bommen. Er is schade. De stad Berlijn wordt zwaar getroffen door de luchtaanvallen. Het ziekenhuis wordt tijdelijk ontruimd. December 1943 heeft hij enige dagen verlof. De auteur, een ouderejaars student medicijnen uit Groningen, gaat mei 1943 voor de arbeidsinzet naar Berlijn. Na weigering de loyaliteitsverklaring te tekenen heeft hij zich na herhaalde oproepen gemeld en reist via Ommen, waar hij goedgekeurd wordt. Hij werkt in Berlijn in het Horst Wesselziekenhuis, waar hij een functie als hulparts heeft. De huisvesting is goed (er is zelfs een conversatiezaal) en het eten, dat voldoende is, vult hij aan met voedsel uit van thuis gekregen pakketten. Medische verzorging is kosteloos. Hij gaat 's avonds met zijn vrienden naar de kroeg, de bioscoop, het cabaret of ze leggen een kaartje. Er zijn vaak muziekuitvoeringen. Hij gaat naar de opera. In zijn vrije tijd bekijkt hij de stad of rijdt rond met de S-Bahn. Berlijn zit vol buitenlanders. De bijna dagelijkse brieven aan zijn vriendin, die hij erg mist, verstuurt hij aangetekend of hij geeft ze mee aan verlofgangers. In het ziekenhuis geeft hij patiënten injecties en woont operaties bij. Hij krijgt salaris, waarvoor hij medische boeken koopt. De eerste tijd doet een Nederlands meisje voor hem de was. Hij verveelt zich op zijn werk, er is niet veel te doen. In augustus 1943 begint de evacuatie van Berlijn en is er steeds vaker luchtalarm en zijn er bombardementen, waardoor ze steeds minder de stad in gaan. Er is steeds minder te koop. Iedere nacht worden de patiënten naar de kelder gedragen. De voedselsituatie wordt slechter, maar hij krijgt veel pakketten met extra eten. Er is veel verloop onder het kleine aantal patienten. Naast pleuritis, hartziekten en gewrichtsziekten komen er volgens hem steeds meer zelfmoorden door vergiftiging voor. Het aantal zieken neemt toe. In de buurt van het ziekenhuis vallen bommen. Er is schade. De stad Berlijn wordt zwaar getroffen door de luchtaanvallen. Het ziekenhuis wordt tijdelijk ontruimd. December 1943 heeft hij enige dagen verlof. zie ook dagboek 1495, Dam, G.B.P.van, de Keizer, Baarveld, Jan. Schenking via Prof.Dr.H.J.Dokter