Frederika (Riek) Broekman - Mendels: Nederland - Westerbork - Auschwitz-Brirkenau - Nederland, het verhaal van Riek
De joodse auteur vertelt dat de Duitsers de duimschroeven tegen joden langzaam aandraaien. Na ontslag, op beperkte tijden boodschappen doen en een verbod voor openbare gelegenheden, moeten radio's, fietsen en levensverzekeringpolissen ingeleverd worden. Na 8 uur mag men niet meer op straat komen. 8 Oktober 1941 is de eerste inval in hun huis, maar haar echtgenoot is niet thuis. Steeds meer naaste familieleden verdwijnen. Het dragen van een ster wordt verplicht. Haar echtgenoot wordt opgepakt en in juli 1942 krijgt ze een brief, waarin staat dat hij doodgeschoten is. Haar schoonmoeder pleegt zelfmoord. Zelf wordt ze opgenomen in een zenuwinrichting. Vanaf december 1942 trekt ze van onderduikadres naar onderduikadres. 11 Mei 1944 wordt ze na verraad opgepakt. Na enige dagen in het huis van bewaring gaat ze per autobus naar Westerbork. Omdat er zigeuners in Westerbork zijn gekomen, wordt haar transport naar Auschwitz vervroegd. De reis duurt drie dagen in een volgepropte goederenwagon met één tonnetje voor het sanitair. Er zijn veel kinderen en oude mensen bij. De Duitsers jagen tijdens de reis op goud en zilver. Bij aankomst worden de mensen in groepen gescheiden. Eén groep gaat regelrecht door naar de gaskamer. Maar zij wordt gebrandmerkt met een nummer, geregistreerd en moet naakt defileren langs de Duitsers. Ze krijgt na uren wachten, waarin de groep steeds opnieuw geteld wordt, na het douchen onderdak in een barak. In Auschwitz-Birkenau slapen vrouwen in een nauwe ruimte op lege strozakken onder vieze dekens. Eén van hen wordt blokoudste. Ze wast zich 's nachts, want dan is het er minder druk. Twee maal daags is er appèl. Ze eet een waterige koolsoep en een kuch van twee ons. Ze bewaart niets, omdat dit toch wordt gestolen. Er zijn botsingen tussen de verschillende nationaliteiten. Ze eet het smerige eten om in leven te blijven. In het lazaret moet je niet terecht komen want daar vinden de selecties plaats. De zakken cement die ze sjouwt wegen vijftig kilo. De joodse auteur vertelt dat de Duitsers de duimschroeven tegen joden langzaam aandraaien. Na ontslag, op beperkte tijden boodschappen doen en een verbod voor openbare gelegenheden, moeten radio's, fietsen en levensverzekeringpolissen ingeleverd worden. Na 8 uur mag men niet meer op straat komen. 8 Oktober 1941 is de eerste inval in hun huis, maar haar echtgenoot is niet thuis. Steeds meer naaste familieleden verdwijnen. Het dragen van een ster wordt verplicht. Haar echtgenoot wordt opgepakt en in juli 1942 krijgt ze een brief, waarin staat dat hij doodgeschoten is. Haar schoonmoeder pleegt zelfmoord. Zelf wordt ze opgenomen in een zenuwinrichting. Vanaf december 1942 trekt ze van onderduikadres naar onderduikadres. 11 Mei 1944 wordt ze na verraad opgepakt. Na enige dagen in het huis van bewaring gaat ze per autobus naar Westerbork. Omdat er zigeuners in Westerbork zijn gekomen, wordt haar transport naar Auschwitz vervroegd. De reis duurt drie dagen in een volgepropte goederenwagon met één tonnetje voor het sanitair. Er zijn veel kinderen en oude mensen bij. De Duitsers jagen tijdens de reis op goud en zilver. Bij aankomst worden de mensen in groepen gescheiden. Eén groep gaat regelrecht door naar de gaskamer. Maar zij wordt gebrandmerkt met een nummer, geregistreerd en moet naakt defileren langs de Duitsers. Ze krijgt na uren wachten, waarin de groep steeds opnieuw geteld wordt, na het douchen onderdak in een barak. In Auschwitz-Birkenau slapen vrouwen in een nauwe ruimte op lege strozakken onder vieze dekens. Eén van hen wordt blokoudste. Ze wast zich 's nachts, want dan is het er minder druk. Twee maal daags is er appèl. Ze eet een waterige koolsoep en een kuch van twee ons. Ze bewaart niets, omdat dit toch wordt gestolen. Er zijn botsingen tussen de verschillende nationaliteiten. Ze eet het smerige eten om in leven te blijven. In het lazaret moet je niet terecht komen want daar vinden de selecties plaats. De zakken cement die ze sjouwt wegen vijftig kilo.
- Collectie 244: Europese dagboeken en egodocumenten
- Verslag (typoscript)
- 1618
Bij bronnen vindt u soms teksten met termen die we tegenwoordig niet meer zouden gebruiken, omdat ze als kwetsend of uitsluitend worden ervaren.Lees meer