A.W. van (Vanwege de bescherming van de privacy worden alleen initialen vermeld.) V.: Dagboek (Typoscript op A4 vellen)

De auteur met echtgenote worden bij de bevrijding van Genemuiden, op 14 april 1945 als NSB'ers gevangen genomen. Ze worden naar het huis van bewaring in Zwolle overgebracht. Hij moet zich uitkleden en alles afgeven. Het eten is slecht en onvoldoende. Zijn echtgenote wordt in vrijheid gesteld. Een tijdje is hij tolk voor de Canadezen. Van hen krijgt hij extra eten. Hij bezoekt met hen een keer zijn echtgenote. In juni 1945 wordt hij overgebracht naar kamp Erica en komt in een barak met 200 man terecht. Al zijn bezittingen is hij kwijt. In het kamp heersen wantoestanden. Hij is hulpverpleger, waardoor hij goed te eten heeft. Dan verhuist hij naar het werkkamp Hessum. Hier is de sfeer beter en het eten goed. Hij wordt masseur. Bij verhoor worden zijn sigaretten afgepakt. Voor straf moet hij zomer 1946 de nachtverpleging in. Hessum wordt overvol en de stemming verslechtert. Met de kerstdagen is er extra eten. Hij werkt nu in het voedselmagazijn. Vaak gaat hij naar de mis en hij leest veel. Februari 1947 mag hij zijn zieke echtgenote bezoeken en hij krijgt van haar tabak mee. Zijn zoon komt hem ook bezoeken. Soms krijgt hij een pakje. Er zijn films. In de barak wordt veel aan handenarbeid gedaan. Hij meldt zich aan voor Nieuw-Guinea. Hij vertelt veel over zijn kampgenoten en het leven in het kamp. Vanaf april 1947 krijgt hij vaker bezoek van zijn dochter, die kleren en eten meeneemt. Met haar kan hij lekker "babbelen". 18 Juli 1947 wordt kamp Hessum opgeheven en wordt hij overgebracht naar Wezep. Zijn kamerplaats is geregeld door kampgenoten, die hem kennen uit het vorige kamp. De sfeer is prettig. Hij wordt sociaal verzorger en heeft hierdoor vrije toegang tot het hele kamp. Er wordt gesport. Hij bezoekt iedere zondag de mis met koor. Vooral tijdens muziekavonden mist hij zijn echtgenote. Begin september gaan veel gedetineerden naar andere kampen. Hij vertelt over de inhoud van de films en lezingen. 3 Oktober 1947 verhuist hij per vrachtauto naar Crailo bij Laren. De auteur met echtgenote worden bij de bevrijding van Genemuiden, op 14 april 1945 als NSB'ers gevangen genomen. Ze worden naar het huis van bewaring in Zwolle overgebracht. Hij moet zich uitkleden en alles afgeven. Het eten is slecht en onvoldoende. Zijn echtgenote wordt in vrijheid gesteld. Een tijdje is hij tolk voor de Canadezen. Van hen krijgt hij extra eten. Hij bezoekt met hen een keer zijn echtgenote. In juni 1945 wordt hij overgebracht naar kamp Erica en komt in een barak met 200 man terecht. Al zijn bezittingen is hij kwijt. In het kamp heersen wantoestanden. Hij is hulpverpleger, waardoor hij goed te eten heeft. Dan verhuist hij naar het werkkamp Hessum. Hier is de sfeer beter en het eten goed. Hij wordt masseur. Bij verhoor worden zijn sigaretten afgepakt. Voor straf moet hij zomer 1946 de nachtverpleging in. Hessum wordt overvol en de stemming verslechtert. Met de kerstdagen is er extra eten. Hij werkt nu in het voedselmagazijn. Vaak gaat hij naar de mis en hij leest veel. Februari 1947 mag hij zijn zieke echtgenote bezoeken en hij krijgt van haar tabak mee. Zijn zoon komt hem ook bezoeken. Soms krijgt hij een pakje. Er zijn films. In de barak wordt veel aan handenarbeid gedaan. Hij meldt zich aan voor Nieuw-Guinea. Hij vertelt veel over zijn kampgenoten en het leven in het kamp. Vanaf april 1947 krijgt hij vaker bezoek van zijn dochter, die kleren en eten meeneemt. Met haar kan hij lekker "babbelen". 18 Juli 1947 wordt kamp Hessum opgeheven en wordt hij overgebracht naar Wezep. Zijn kamerplaats is geregeld door kampgenoten, die hem kennen uit het vorige kamp. De sfeer is prettig. Hij wordt sociaal verzorger en heeft hierdoor vrije toegang tot het hele kamp. Er wordt gesport. Hij bezoekt iedere zondag de mis met koor. Vooral tijdens muziekavonden mist hij zijn echtgenote. Begin september gaan veel gedetineerden naar andere kampen. Hij vertelt over de inhoud van de films en lezingen. 3 Oktober 1947 verhuist hij per vrachtauto naar Crailo bij Laren.