Peter van Hengel Jr: Dagboek (numm.2) van P.v.Hengel, Jr. Nu zit ik in Duitsland. Dit boek schrijf ik als gevolg van een afspraak met Greetje. Wie doet je wat ?!

De auteur gaat in Duitsland werken. Na een lange en uitvoerig beschreven reis vanuit Delft komt hij 14 april 1942 in Siegburg aan. Onderdak vindt hij in een Gasthof. De volgende dag krijgt hij bonnen voor levensmiddelen. Met een vriend bekijkt hij de stad en ze drinken een biertje. Ze beklimmen een heuvel en genieten van het uitzicht over de stad. Overal zijn hoge bergen. Met de tram gaan ze vervolgens door naar Bonn. Bij een bakkerij heeft hij werk gevonden en is erg tevreden met zijn baas. Deze is makkelijk. Hij krijgt loon en kost en inwoning en krijgt van hem sigaretten en Nederlandse kranten. De auteur schrijft vaak 's avonds voor het slapen gaan. Hij praat tegen zijn vriendin en vertelt over het goede eten en het verloop van de dag. Hij mist haar en stelt zich voor hoe het leven zou zijn als zij ook in Duitsland werkte. Hiervoor gaat hij moeite doen. Zijn vriendin en familie schrijft hij brieven. Staand op de brug over de Rijn bedenkt hij dat hij zich in het water kan laten vallen. Hij zou vanzelf drijven naar Rotterdam, zodat hij bijna weer thuis is. Hij doorkruist de stad. In een hotel krijgt hij van de Duitse "mokkels" de ene na de andere consumptie aangeboden. In de bakkerij doet hij zijn best en maakt hij zuurdesem deeg, broden en marsepein. Zijn vriend Henk ziet hij regelmatig en ze gaan samen biljarten of naar de film. 28 April 1942 vertelt hij over een bombardement op Keulen met veel slachtoffers. Vooral ten gevolge van de 1 mei-viering is het druk in de bakkerij. Met Henk gaat hij naar een bokswedstrijd. 10 Mei 1942 maken ze een uitstapje met de tram naar Königswinter. waarover hij uitgebreid verslag doet. Het doet hem goed dat hij borden in het Nederlands ziet. In restaurants spreken de kelners ook Nederlands. Voor de oorlog kwamen er veel Nederlandse toeristen. Ze wandelen. Zijn vriend vertelt dat ook hij zijn vriendin mist en krijgt tranen in de ogen. Van de Duitse censuur mogen ze geen ansichtkaarten sturen. De auteur gaat in Duitsland werken. Na een lange en uitvoerig beschreven reis vanuit Delft komt hij 14 april 1942 in Siegburg aan. Onderdak vindt hij in een Gasthof. De volgende dag krijgt hij bonnen voor levensmiddelen. Met een vriend bekijkt hij de stad en ze drinken een biertje. Ze beklimmen een heuvel en genieten van het uitzicht over de stad. Overal zijn hoge bergen. Met de tram gaan ze vervolgens door naar Bonn. Bij een bakkerij heeft hij werk gevonden en is erg tevreden met zijn baas. Deze is makkelijk. Hij krijgt loon en kost en inwoning en krijgt van hem sigaretten en Nederlandse kranten. De auteur schrijft vaak 's avonds voor het slapen gaan. Hij praat tegen zijn vriendin en vertelt over het goede eten en het verloop van de dag. Hij mist haar en stelt zich voor hoe het leven zou zijn als zij ook in Duitsland werkte. Hiervoor gaat hij moeite doen. Zijn vriendin en familie schrijft hij brieven. Staand op de brug over de Rijn bedenkt hij dat hij zich in het water kan laten vallen. Hij zou vanzelf drijven naar Rotterdam, zodat hij bijna weer thuis is. Hij doorkruist de stad. In een hotel krijgt hij van de Duitse "mokkels" de ene na de andere consumptie aangeboden. In de bakkerij doet hij zijn best en maakt hij zuurdesem deeg, broden en marsepein. Zijn vriend Henk ziet hij regelmatig en ze gaan samen biljarten of naar de film. 28 April 1942 vertelt hij over een bombardement op Keulen met veel slachtoffers. Vooral ten gevolge van de 1 mei-viering is het druk in de bakkerij. Met Henk gaat hij naar een bokswedstrijd. 10 Mei 1942 maken ze een uitstapje met de tram naar Königswinter. waarover hij uitgebreid verslag doet. Het doet hem goed dat hij borden in het Nederlands ziet. In restaurants spreken de kelners ook Nederlands. Voor de oorlog kwamen er veel Nederlandse toeristen. Ze wandelen. Zijn vriend vertelt dat ook hij zijn vriendin mist en krijgt tranen in de ogen. Van de Duitse censuur mogen ze geen ansichtkaarten sturen.