Johannes Georg Bruseker: Relaas over onzen elfdaagschen tocht van 20 Februari 1945 t/m 2 Maart 1945 opgedragen aan mijn vrouw 's Gravenhage Maart 1945 J.G.Bruseker

De auteur woont in Den Haag en heeft al eerder hongertochten gemaakt in december 1944. Hij is van plan nu naar Friesland te gaan. Hij geeft een overzicht van de prijzen van levensmiddelen voorjaar 1945. Lang wordt de tocht per geleende bakfiets uitgesteld, ondermeer vanwege de gevallen sneeuw. 20 Februari 1945 vertrekt hij met zijn dochter Willy met eten voor onderweg, reparatiemateriaal voor de bakfiets en ruilmiddelen. Een tentdoek dekt alles af. Als de allereerste dag de band al leegloopt, ruilen ze de bakfiets met een nieuwe. Ook hier loopt de band vlak voor Utrecht leeg. Ze laten deze repareren en trekken verder. Dit gebeurt vaker. Ze overnachten bij kennissen, vreemden en familie. Men weigert meestal vergoeding. De reis gaat verder naar Amersfoort en ze ontmoeten een stroom van andere etenszoekers met allerlei voertuigen. De zware tocht gaat verder richting Zwolle. Door het vele oponthoud raakt hun proviand snel op, maar de meegenomen sigaretten kan hij nu ruilen tegen brood. Soms worden ze getrokken door andere voertuigen, waardoor ze niet moe worden. Met de sigaretten die hij thuis heeft gerold, is veel te bereiken. Bij een melkfabriek koopt hij melk. Er zijn veel Engelse vliegtuigen in de lucht, maar ze veroorzaken geen last. Donderdag 22 februari 1945 overnacht hij in Zwolle bij familie. Ze eten pannenkoeken. De tocht gaat door via Staphorst. Dan gaan ze met een omweg om Meppel (Sperrgebiet), ruilen bij een boerin. Ze overnachten in Wijk bij kennissen en eten hun bruine bonen. De volgende dag ruilt hij rogge. Hij vindt ook aardappelen. Op de terugweg verstopt hij alles bij controle in Zwolle. De bakfiets is zwaar. Hij gaat dezelfde terugweg, langs familie. Hij passeert zonder moeite de IJsselbrug. De weg is slecht, men moet elkaar helpen. De bakfiets wordt getrokken en loopt steeds zwaarder en valt om. Er komt een deel van de lading in het water terecht en de bril van zijn dochter breekt. Nu moeten ze verder lopen. De auteur woont in Den Haag en heeft al eerder hongertochten gemaakt in december 1944. Hij is van plan nu naar Friesland te gaan. Hij geeft een overzicht van de prijzen van levensmiddelen voorjaar 1945. Lang wordt de tocht per geleende bakfiets uitgesteld, ondermeer vanwege de gevallen sneeuw. 20 Februari 1945 vertrekt hij met zijn dochter Willy met eten voor onderweg, reparatiemateriaal voor de bakfiets en ruilmiddelen. Een tentdoek dekt alles af. Als de allereerste dag de band al leegloopt, ruilen ze de bakfiets met een nieuwe. Ook hier loopt de band vlak voor Utrecht leeg. Ze laten deze repareren en trekken verder. Dit gebeurt vaker. Ze overnachten bij kennissen, vreemden en familie. Men weigert meestal vergoeding. De reis gaat verder naar Amersfoort en ze ontmoeten een stroom van andere etenszoekers met allerlei voertuigen. De zware tocht gaat verder richting Zwolle. Door het vele oponthoud raakt hun proviand snel op, maar de meegenomen sigaretten kan hij nu ruilen tegen brood. Soms worden ze getrokken door andere voertuigen, waardoor ze niet moe worden. Met de sigaretten die hij thuis heeft gerold, is veel te bereiken. Bij een melkfabriek koopt hij melk. Er zijn veel Engelse vliegtuigen in de lucht, maar ze veroorzaken geen last. Donderdag 22 februari 1945 overnacht hij in Zwolle bij familie. Ze eten pannenkoeken. De tocht gaat door via Staphorst. Dan gaan ze met een omweg om Meppel (Sperrgebiet), ruilen bij een boerin. Ze overnachten in Wijk bij kennissen en eten hun bruine bonen. De volgende dag ruilt hij rogge. Hij vindt ook aardappelen. Op de terugweg verstopt hij alles bij controle in Zwolle. De bakfiets is zwaar. Hij gaat dezelfde terugweg, langs familie. Hij passeert zonder moeite de IJsselbrug. De weg is slecht, men moet elkaar helpen. De bakfiets wordt getrokken en loopt steeds zwaarder en valt om. Er komt een deel van de lading in het water terecht en de bril van zijn dochter breekt. Nu moeten ze verder lopen.