W.J. Duinker: Op hoop van zegen (een kroniek voor 1939-1940)

Dagboek van W.F. Duinker, die treffend het dagelijks leven in zijn woonplaats Den Helder en op Texel beschrijft, zowel voor als tijdens de oorlog. "In vrolijke stemming Oude- en Nieuwjaar gevierd bij de Robertsen aan de Prins Hendriklaan. Ook aanwezig waren de fam. Vermeulen en De Goeij, totaal 12 familieleden", schrijft de 62-jarige Duinker op 1 januari 1939. "Om 2 uur middernacht bij prachtig maanlicht huiswaarts. Vandaag laat opgestaan, geen bezoeken afgelegd of ontvangen, wegens geweldige sneeuw en afwisselende regenbuien. Blijven met z'n tweetjes knus gezellig bij de radio luisteren naar De bruiloft van Kloris en Roosje en tot slotte samen Bridge gespeeld. Het blijft doorregenen". Duinker is als zetter werkzaam bij de drukkerij van de Texelsche Courant, waarvoor hij ook fotoreportages maakt. Voordat De Oranje, een Nederlands passagiersschip, in september 1939 aan zijn eerste reis begint, moet Duinker voor een fotoreportage naar Amsterdam: "'s Morgens per autobus. Aankomst 10 uur. Bezoek gebracht aan De Oranje. Verder tocht door de grachten gemaakt. Daarna gedineerd bij Heck. Om half tien voldaan thuis". Als doe-het-zelver leeft hij zich uit in figuurzagen, wat de nodige lepelrekjes, letterkastjes en kluwenwinders oplevert, alsmede een knikkerbiljart voor de op Texel wonende kleinkinderen. Op de avond van 14 mei 1940 wordt Den Helder gebombardeerd en ook in juni vallen er bommenregens: "Wij gaan weer een angstige nacht tegemoet en zoeken dekking in de gang. Een oorverdovend gebulder boven ons huis welke uren aanhoudt. Steeds horen wij bommen ontploffen. Het is prachtig mooi weer, de maan schijnt schitterend. Wij wagen ons op bed maar gaan gekleed liggen. Wederom als wij even zijn ingedommeld komen er vliegtuigen die beschoten worden. Wij zijn ’s morgens dankbaar dat wij weer bespaard zijn gebleven". Ondanks de bombardementen blijft het huis van Duinker en zijn echtgenote, in het dagboek steevast 'Moeder' genoemd, behouden. Dagboek van W.F. Duinker, die treffend het dagelijks leven in zijn woonplaats Den Helder en op Texel beschrijft, zowel voor als tijdens de oorlog. "In vrolijke stemming Oude- en Nieuwjaar gevierd bij de Robertsen aan de Prins Hendriklaan. Ook aanwezig waren de fam. Vermeulen en De Goeij, totaal 12 familieleden", schrijft de 62-jarige Duinker op 1 januari 1939. "Om 2 uur middernacht bij prachtig maanlicht huiswaarts. Vandaag laat opgestaan, geen bezoeken afgelegd of ontvangen, wegens geweldige sneeuw en afwisselende regenbuien. Blijven met z'n tweetjes knus gezellig bij de radio luisteren naar De bruiloft van Kloris en Roosje en tot slotte samen Bridge gespeeld. Het blijft doorregenen". Duinker is als zetter werkzaam bij de drukkerij van de Texelsche Courant, waarvoor hij ook fotoreportages maakt. Voordat De Oranje, een Nederlands passagiersschip, in september 1939 aan zijn eerste reis begint, moet Duinker voor een fotoreportage naar Amsterdam: "'s Morgens per autobus. Aankomst 10 uur. Bezoek gebracht aan De Oranje. Verder tocht door de grachten gemaakt. Daarna gedineerd bij Heck. Om half tien voldaan thuis". Als doe-het-zelver leeft hij zich uit in figuurzagen, wat de nodige lepelrekjes, letterkastjes en kluwenwinders oplevert, alsmede een knikkerbiljart voor de op Texel wonende kleinkinderen. Op de avond van 14 mei 1940 wordt Den Helder gebombardeerd en ook in juni vallen er bommenregens: "Wij gaan weer een angstige nacht tegemoet en zoeken dekking in de gang. Een oorverdovend gebulder boven ons huis welke uren aanhoudt. Steeds horen wij bommen ontploffen. Het is prachtig mooi weer, de maan schijnt schitterend. Wij wagen ons op bed maar gaan gekleed liggen. Wederom als wij even zijn ingedommeld komen er vliegtuigen die beschoten worden. Wij zijn ’s morgens dankbaar dat wij weer bespaard zijn gebleven". Ondanks de bombardementen blijft het huis van Duinker en zijn echtgenote, in het dagboek steevast 'Moeder' genoemd, behouden. Hoogstwaarschijnlijk is de moeilijk te lezen naam van de dagboekauteur W.J. Duinker. De levensloop van de auteur na 1940 is onbekend. Dit dagboek, dat in ca. 2013 werd gevonden, heeft geen aanwinstnummer.