F. Verbeek: Dagboek '44 - '45

Rotterdammer Freek Verbeek is nog maar 17 als hij op 10 november 1944 slachtoffer wordt van de razzia van Rotterdam, waarbij ongeveer 52.000 mannen tussen de 17 en 40 jaar worden weggevoerd om dwangarbeid te verrichten in Duitsland. In een dagboekje met bondig geschreven aantekeningen schrijft Freek: ‘7 uur Dwangbevel om voor de weermacht grondwerk te verrichten. (10 uur van huis) 17.30 Uur ingescheept Chatarina 549 ton achteronder ca. 60 man’ Op 18 november arriveren 1000 tot 3000 mannen in het Duitse kamp Dalum. Ook Freek: ‘1.00 Uur 6 kilometer lopen over smalspoor. Kamp Dalum, barak 8. Kop op en goed geslapen. (In ’t kamp Russen, Polen, Fransen, Mongolen, Tsjechen, Italianen).’ De volgende dag, een zondag, is het ‘0.8.00 uur naar Baustelle, loopgraven maken.’ Op kerstavond, weken later dus, mag men ‘onder geleide naar Kino’ voor ‘‘‘Het ving zo harmlos an’’’, een film met Johan Heesters. Meteen in het nieuwe jaar wordt Freek ziek. ‘Ik word verdacht van difterie,’ schrijft hij zijn ouders in Rotterdam. ‘Ik lig hier met een nierontsteking en zal vermoedelijk 3 maanden plat moeten liggen. Ik word naar een O.T. (Organisation Todt) lazaret gebracht, niemand weet waar dat is.’ De nierontsteking is niet uit de lucht komen vallen: ‘Maandag 15 Jan. heb ik op men deuvel gehad van een veldgendarmerie + 2 O.T.-mannen omdat ik me ziek melde. Vermoedelijk hebben ze mijn nieren kapot geslagen.’ Een maand later schrijft hij vanuit zijn ziekenhuisbed naar huis over zijn redelijke herstel: ‘Een R.K. ziekenhuis, allemaal nonnen. De verzorging is hier uitstekend. Eerst 9 dagen gevast, ik kreeg enkelt bessensap te drinken. Ik heb 40 ½ graden koorts gehad, dokter erbij, bloed afgetapt, slaaptabletten en geen koorts meer. Toen 2 dagen dat ik fruit gegeten heb, appelen, peer, kersen, pruimen (wek).’ Diezelfde maand, februari, mag hij terug naar Nederland. Rotterdammer Freek Verbeek is nog maar 17 als hij op 10 november 1944 slachtoffer wordt van de razzia van Rotterdam, waarbij ongeveer 52.000 mannen tussen de 17 en 40 jaar worden weggevoerd om dwangarbeid te verrichten in Duitsland. In een dagboekje met bondig geschreven aantekeningen schrijft Freek: ‘7 uur Dwangbevel om voor de weermacht grondwerk te verrichten. (10 uur van huis) 17.30 Uur ingescheept Chatarina 549 ton achteronder ca. 60 man’ Op 18 november arriveren 1000 tot 3000 mannen in het Duitse kamp Dalum. Ook Freek: ‘1.00 Uur 6 kilometer lopen over smalspoor. Kamp Dalum, barak 8. Kop op en goed geslapen. (In ’t kamp Russen, Polen, Fransen, Mongolen, Tsjechen, Italianen).’ De volgende dag, een zondag, is het ‘0.8.00 uur naar Baustelle, loopgraven maken.’ Op kerstavond, weken later dus, mag men ‘onder geleide naar Kino’ voor ‘‘‘Het ving zo harmlos an’’’, een film met Johan Heesters. Meteen in het nieuwe jaar wordt Freek ziek. ‘Ik word verdacht van difterie,’ schrijft hij zijn ouders in Rotterdam. ‘Ik lig hier met een nierontsteking en zal vermoedelijk 3 maanden plat moeten liggen. Ik word naar een O.T. (Organisation Todt) lazaret gebracht, niemand weet waar dat is.’ De nierontsteking is niet uit de lucht komen vallen: ‘Maandag 15 Jan. heb ik op men deuvel gehad van een veldgendarmerie + 2 O.T.-mannen omdat ik me ziek melde. Vermoedelijk hebben ze mijn nieren kapot geslagen.’ Een maand later schrijft hij vanuit zijn ziekenhuisbed naar huis over zijn redelijke herstel: ‘Een R.K. ziekenhuis, allemaal nonnen. De verzorging is hier uitstekend. Eerst 9 dagen gevast, ik kreeg enkelt bessensap te drinken. Ik heb 40 ½ graden koorts gehad, dokter erbij, bloed afgetapt, slaaptabletten en geen koorts meer. Toen 2 dagen dat ik fruit gegeten heb, appelen, peer, kersen, pruimen (wek).’ Diezelfde maand, februari, mag hij terug naar Nederland. Bevat brieven aan de ouders van Freek Verbeek en andere familieleden in Rotterdam, uit de periode december 1944 - februari 1945, ten tijde van Verbeeks tewerkstelling in Duitsland.