A.J. Cornelissen: Overpeinzingen inzake de gebeurtenissen in Nederland na 14 Mei 1940.

'Een Jodenvraagstuk, dat hier nimmer heeft bestaan, wordt gewoonweg gecreëerd en daartegen maatregelen genomen. Onverschillig is of de betreffende personen iets hebben misdaan; het bezit van een niet-rechte neus is op zichzelf voldoende misdaad,' schrijf A.J. Cornelissen eind 1940 in zijn met knipsels geïllustreerde verslag over het dagelijks leven in oorlogstijd en met name het lot van de Joden: 'Nadat den Joden het bezoek aan bioscopen werd ontzegd, is de N.S.B. bezig hieraan op eigen gelegenheid nog uitbreiding te geven. Bij Heck’s lunchroom op het Spui werd door W.A.-menschen aan Joden in overweging gegeven, de zaak te verlaten, waaraan uit lijfsbehoud gevolg werd gegeven, terwijl de exploitant machteloos er tegenover staat,' aldus Cornelissen over één van de anti-Joodse maatregelen die ook gelden in zijn woonplaats Den Haag, waar hij op dat moment met vrouw en kinderen woont. 'In diverse steden zijn ploegen W.A.-mannen alle cafés, restaurants en hotels afgegaan om plakkaten aan te brengen met het opschrift: "Joden niet gewenscht". Indien men bezwaar had, werd de keus gesteld tussen dit biljet of een ander met: "Alleen voor Joden". De enkeling, die pertinent weigerde heeft later in het ziekenhuis gelegenheid tot overdenking gekregen.' Gedetailleerd beschrijft Cornelissen wat er in het door hem zo geliefde Amsterdam voorafgaat aan de Februaristaking van 1941: 'Wanneer de W.A. marschen door Amsterdam maakt, wordt bij voorkeur ook de Jodenbuurt aangedaan, wat op zichzelf al een ernstige provocatie vormt. Hierbij blijft het echter niet: regelmatig worden de Joden in eigen omgeving gesard en gehoond. Enkele Joden begaven zich naar de Jordaanbuurt, een groote groep werkloze bootwerkers en andere buurtbewoners zijn ze gaan helpen, waarbij vele slachtoffers zijn gevallen.' Aanleiding van de Februaristaking zijn de eerste razzia's in Amsterdam waarbij honderden Joodse mannen worden opgepakt. 'Voor wie als Jood geboren is, wordt het leven een hel,' aldus Cornelissen. 'Een Jodenvraagstuk, dat hier nimmer heeft bestaan, wordt gewoonweg gecreëerd en daartegen maatregelen genomen. Onverschillig is of de betreffende personen iets hebben misdaan; het bezit van een niet-rechte neus is op zichzelf voldoende misdaad,' schrijf A.J. Cornelissen eind 1940 in zijn met knipsels geïllustreerde verslag over het dagelijks leven in oorlogstijd en met name het lot van de Joden: 'Nadat den Joden het bezoek aan bioscopen werd ontzegd, is de N.S.B. bezig hieraan op eigen gelegenheid nog uitbreiding te geven. Bij Heck’s lunchroom op het Spui werd door W.A.-menschen aan Joden in overweging gegeven, de zaak te verlaten, waaraan uit lijfsbehoud gevolg werd gegeven, terwijl de exploitant machteloos er tegenover staat,' aldus Cornelissen over één van de anti-Joodse maatregelen die ook gelden in zijn woonplaats Den Haag, waar hij op dat moment met vrouw en kinderen woont. 'In diverse steden zijn ploegen W.A.-mannen alle cafés, restaurants en hotels afgegaan om plakkaten aan te brengen met het opschrift: "Joden niet gewenscht". Indien men bezwaar had, werd de keus gesteld tussen dit biljet of een ander met: "Alleen voor Joden". De enkeling, die pertinent weigerde heeft later in het ziekenhuis gelegenheid tot overdenking gekregen.' Gedetailleerd beschrijft Cornelissen wat er in het door hem zo geliefde Amsterdam voorafgaat aan de Februaristaking van 1941: 'Wanneer de W.A. marschen door Amsterdam maakt, wordt bij voorkeur ook de Jodenbuurt aangedaan, wat op zichzelf al een ernstige provocatie vormt. Hierbij blijft het echter niet: regelmatig worden de Joden in eigen omgeving gesard en gehoond. Enkele Joden begaven zich naar de Jordaanbuurt, een groote groep werkloze bootwerkers en andere buurtbewoners zijn ze gaan helpen, waarbij vele slachtoffers zijn gevallen.' Aanleiding van de Februaristaking zijn de eerste razzia's in Amsterdam waarbij honderden Joodse mannen worden opgepakt. 'Voor wie als Jood geboren is, wordt het leven een hel,' aldus Cornelissen.