H. Coppes: Aantekeningen van H. Coppes met pentekeningen en krantenknipsels

'Vandaag is het een jaar geleden dat Enschede geteisterd werd door brand en phosforbommen. 2000 gezinnen dakloos en een hoop gewonden werden overal gevonden,' schrijft de zeventienjarige middelbare scholier Herman Coppes uit Enschede op 22 februari 1945. 'Maar het ergste voor ons was, dat Papa hierbij een stevige slag tegen zijn oog kreeg waarna hij er niet meer mee kon zien.' Al vaker is de stad doelwit geweest van geallieerde bombardementen: de Vliegbasis Twenthe en de ligging vlakbij de grens maken dat Enschede soms voor een Duitse stad wordt aangezien. Herman begint zijn oorlogsdagboek op D-Day juni 1944, als de geallieerden landen in Normandië. Hij is zoon van A.H.J. Coppes, arts te Enschede met een enorme huisartsenpraktijk: veel van zijn patiënten zijn (katholieke) wevers. Vader Coppes, hoofd van een katholiek gezin met negen kinderen, betekent veel voor de tuberculosebestrijding en de zorg voor bejaarden en blinden. Als er aan het eind van de oorlog aan het Stedelijk Lyceum in Enschede geen les meer wordt gegeven, volgt zoon Herman lessen bij leraren thuis. Hij studeert hard: in 1946 zal hij medicijnen gaan studeren in Amsterdam. De Hongerwinter van 1944-1945 treft ook Twente, waar luchtalarm regelmatig wordt afgegeven met de fabrieksfluiten van de textielfabrieken, bij gebrek aan elektriciteit. 'In koortsachtige haast vlieg ik het bed uit. De kleren gauw aangetrokken, pantoffels aan, naar beneden met twee sprongen van de trap. Daar wachtten twee koude kachels, die graag warm wilden worden. Turf halen, kolen halen, hout halen, etc. Het is een wereld "ins klein". Maar "are we down hearted". "No" roep ik in stilte en ga verder met papier, hout, turf altijd hetzelfde. Is dat gedaan, dan spelen de diverse heren en dames in huis nog op, dat het niet goed is'. Herman Coppes (1929-2018) emigreert na de oorlog naar de Verenigde Staten. 'Vandaag is het een jaar geleden dat Enschede geteisterd werd door brand en phosforbommen. 2000 gezinnen dakloos en een hoop gewonden werden overal gevonden,' schrijft de zeventienjarige middelbare scholier Herman Coppes uit Enschede op 22 februari 1945. 'Maar het ergste voor ons was, dat Papa hierbij een stevige slag tegen zijn oog kreeg waarna hij er niet meer mee kon zien.' Al vaker is de stad doelwit geweest van geallieerde bombardementen: de Vliegbasis Twenthe en de ligging vlakbij de grens maken dat Enschede soms voor een Duitse stad wordt aangezien. Herman begint zijn oorlogsdagboek op D-Day juni 1944, als de geallieerden landen in Normandië. Hij is zoon van A.H.J. Coppes, arts te Enschede met een enorme huisartsenpraktijk: veel van zijn patiënten zijn (katholieke) wevers. Vader Coppes, hoofd van een katholiek gezin met negen kinderen, betekent veel voor de tuberculosebestrijding en de zorg voor bejaarden en blinden. Als er aan het eind van de oorlog aan het Stedelijk Lyceum in Enschede geen les meer wordt gegeven, volgt zoon Herman lessen bij leraren thuis. Hij studeert hard: in 1946 zal hij medicijnen gaan studeren in Amsterdam. De Hongerwinter van 1944-1945 treft ook Twente, waar luchtalarm regelmatig wordt afgegeven met de fabrieksfluiten van de textielfabrieken, bij gebrek aan elektriciteit. 'In koortsachtige haast vlieg ik het bed uit. De kleren gauw aangetrokken, pantoffels aan, naar beneden met twee sprongen van de trap. Daar wachtten twee koude kachels, die graag warm wilden worden. Turf halen, kolen halen, hout halen, etc. Het is een wereld "ins klein". Maar "are we down hearted". "No" roep ik in stilte en ga verder met papier, hout, turf altijd hetzelfde. Is dat gedaan, dan spelen de diverse heren en dames in huis nog op, dat het niet goed is'. Herman Coppes (1929-2018) emigreert na de oorlog naar de Verenigde Staten. Bevat een in het Engels vertaald transcript van het dagboek. Het dagboek is vertaald door een neef van de naar Amerika geëmigreerde (en inmiddels overleden) dagboekauteur.