G. Vinke: Egodocument (fotokopie van handschrift; in 2 ex.)

De auteur, Gerrit Vinke, is oorspronkelijk beroepsmilitair (Geneeskundige Troepen), maar tijdens de oorlog tijdelijk controleur van de Steunverlening. Hij werkt op het Gemeentehuis en doet blijkbaar allerlei karweitjes: E.H.B.O. - en Roode Kruiswerk, maar ook schrijft hij 2e distributie stamkaarten uit en is belast met de inname van radiotoestellen. Hierbij saboteert hij niet. In sept. 1942 nemen Vinke en zijn vrouw een Joods gezin (man, vrouw en kind) in huis, later nog drie familieleden van deze mensen en een neef van Vinke's vrouw, die (hernieuwde) tewerkstelling in Duitsland wil ontgaan. Behalve deze permanente gasten vinden nog ettelijke anderen, bijna steeds Joden, tijdelijk bij hen onderdak. Voor hen en anderen - vaak door hen of zijn vrouw uit Amsterdam gehaald - houdt Vinke zich voorts bezig, geld, P.B.'s en bonkaarten te verschaffen, resp. onderduikadressen te vinden. Op een van deze adressen wordt 31 augustus 1943 een overval gedaan. Alle onderduikers, onder wie verschillende van de tijdelijke gasten, worden weggevoerd. De auteur zelf heeft nooit moeilijkheden gehad. De verhouding vooral met de oorspronkelijke onderduikers is over het algemeen buitengewoon goed. Vinke is beroepsonderofficier en moet zich in mei 1943 in Amersfoort melden; tot zijn grote opluchting wordt hij, als lid van de Geneeskundige Dienst onmiddellijk weer teruggestuurd. Tegen het einde van de oorlog komt, als Ede wel, Veenendaal nog niet bevrijd is, zijn huis min of meer in niemandsland te liggen. Nadat hij, bij het melk halen door de Geallieerden gepakt, enige dagen in een kazerne in Ede heeft doorgebracht, komt zijn hele gezin, met onderduikers, hem na; zij wonen daarna bij kennissen. Tenslotte gaan zij naar Veenendaal terug, dat spoedig daarna officieel bevrijd wordt. De auteur, Gerrit Vinke, is oorspronkelijk beroepsmilitair (Geneeskundige Troepen), maar tijdens de oorlog tijdelijk controleur van de Steunverlening. Hij werkt op het Gemeentehuis en doet blijkbaar allerlei karweitjes: E.H.B.O. - en Roode Kruiswerk, maar ook schrijft hij 2e distributie stamkaarten uit en is belast met de inname van radiotoestellen. Hierbij saboteert hij niet. In sept. 1942 nemen Vinke en zijn vrouw een Joods gezin (man, vrouw en kind) in huis, later nog drie familieleden van deze mensen en een neef van Vinke's vrouw, die (hernieuwde) tewerkstelling in Duitsland wil ontgaan. Behalve deze permanente gasten vinden nog ettelijke anderen, bijna steeds Joden, tijdelijk bij hen onderdak. Voor hen en anderen - vaak door hen of zijn vrouw uit Amsterdam gehaald - houdt Vinke zich voorts bezig, geld, P.B.'s en bonkaarten te verschaffen, resp. onderduikadressen te vinden. Op een van deze adressen wordt 31 augustus 1943 een overval gedaan. Alle onderduikers, onder wie verschillende van de tijdelijke gasten, worden weggevoerd. De auteur zelf heeft nooit moeilijkheden gehad. De verhouding vooral met de oorspronkelijke onderduikers is over het algemeen buitengewoon goed. Vinke is beroepsonderofficier en moet zich in mei 1943 in Amersfoort melden; tot zijn grote opluchting wordt hij, als lid van de Geneeskundige Dienst onmiddellijk weer teruggestuurd. Tegen het einde van de oorlog komt, als Ede wel, Veenendaal nog niet bevrijd is, zijn huis min of meer in niemandsland te liggen. Nadat hij, bij het melk halen door de Geallieerden gepakt, enige dagen in een kazerne in Ede heeft doorgebracht, komt zijn hele gezin, met onderduikers, hem na; zij wonen daarna bij kennissen. Tenslotte gaan zij naar Veenendaal terug, dat spoedig daarna officieel bevrijd wordt. Vier foto's aanwezig; Meer over de onderduikverlening door het echtpaar Vinke is te lezen op de website van Veenendaal Erfgoed .