: Egodocument (handschrift (origineel))
De auteur, een jonge man, N.S.B.'er, heeft als vrijwillige "Erntehilfe" in Duitsland gewerkt en komt in augustus 1941 in zijn woonplaats Maastricht bij zijn ouders terug. Hij is lid van de N.S.B. Hij is nog vaker in Duitsland geweest (hij is geweest in Oldenburg - Sandkrug - in Waldheim?). Hij wil zich als vrijwilliger voor het Russische front melden, waartegen zijn ouders zich verzetten. In afwachting van een aanstelling aan een of andere school neemt hij een voornamelijk administratief, en slecht betaald, baantje aan op het gemeentehuis te Heer; dit houdt hij ten dele nog aan nadat hij begin september, voor halve dagen, "Lehrer" is geworden in "Zeichnen, Turnen und Musik", tevens in typen, aan de Duitse school in Maastricht. Hij kan goed tekenen, getuige ook zijn dagboek. Als korte tijd daarna de Kinderlandverschickung voor de oudere kinderen van Duitse scholen in Nederland ter sprake komt, geeft de auteur zich op en wordt aangesteld als Lagerleiter. Hij vertrekt 29 oktober naar het K.L.V. (Kinderlandverschickung) kamp Walmendinger Haus, buiten Hirschegg, in de omgeving van Oberstdorf en heeft 41 (een latere opgave noemt 28) jongens onder zijn leiding. "Kamptechnisch" vervult hij zijn functie zeer goed, hij is bemind en gaat zeer veel van de omgeving houden. Hij wist echter niet, dat hij ook les moest geven; bij inspecties blijkt, terwijl auteur het zelf ook graag toegeeft, dat zijn opleiding vooral in de "deutschkundliche" Fächer hiervoor onvoldoende is. Hij zal nu overgeplaatst worden of in de gelegenheid gesteld", de Lehrerprüfung af te leggen, wenst dit, bevreesd dat zijn discipelen te kort komen, ook zelf, maar is boos, gekwetst, beledigd als 14 november zonder enige waarschuwing de nieuwe Lagerleiter zich aandient. 18 november vertrekt hij naar Bad Wörishofen, waar hij zich bij de Gaubeauftragte für die K.L.V. aus Holland, Dr. Stiegler, moet melden en een "Lehrauftrag" krijgt in het kamp Kuranstalt Marienbad. De auteur, een jonge man, N.S.B.'er, heeft als vrijwillige "Erntehilfe" in Duitsland gewerkt en komt in augustus 1941 in zijn woonplaats Maastricht bij zijn ouders terug. Hij is lid van de N.S.B. Hij is nog vaker in Duitsland geweest (hij is geweest in Oldenburg - Sandkrug - in Waldheim?). Hij wil zich als vrijwilliger voor het Russische front melden, waartegen zijn ouders zich verzetten. In afwachting van een aanstelling aan een of andere school neemt hij een voornamelijk administratief, en slecht betaald, baantje aan op het gemeentehuis te Heer; dit houdt hij ten dele nog aan nadat hij begin september, voor halve dagen, "Lehrer" is geworden in "Zeichnen, Turnen und Musik", tevens in typen, aan de Duitse school in Maastricht. Hij kan goed tekenen, getuige ook zijn dagboek. Als korte tijd daarna de Kinderlandverschickung voor de oudere kinderen van Duitse scholen in Nederland ter sprake komt, geeft de auteur zich op en wordt aangesteld als Lagerleiter. Hij vertrekt 29 oktober naar het K.L.V. (Kinderlandverschickung) kamp Walmendinger Haus, buiten Hirschegg, in de omgeving van Oberstdorf en heeft 41 (een latere opgave noemt 28) jongens onder zijn leiding. "Kamptechnisch" vervult hij zijn functie zeer goed, hij is bemind en gaat zeer veel van de omgeving houden. Hij wist echter niet, dat hij ook les moest geven; bij inspecties blijkt, terwijl auteur het zelf ook graag toegeeft, dat zijn opleiding vooral in de "deutschkundliche" Fächer hiervoor onvoldoende is. Hij zal nu overgeplaatst worden of in de gelegenheid gesteld", de Lehrerprüfung af te leggen, wenst dit, bevreesd dat zijn discipelen te kort komen, ook zelf, maar is boos, gekwetst, beledigd als 14 november zonder enige waarschuwing de nieuwe Lagerleiter zich aandient. 18 november vertrekt hij naar Bad Wörishofen, waar hij zich bij de Gaubeauftragte für die K.L.V. aus Holland, Dr. Stiegler, moet melden en een "Lehrauftrag" krijgt in het kamp Kuranstalt Marienbad.
- Collectie 244: Europese dagboeken en egodocumenten
- Egodocument (handschrift (origineel))
- 975
Bij bronnen vindt u soms teksten met termen die we tegenwoordig niet meer zouden gebruiken, omdat ze als kwetsend of uitsluitend worden ervaren.Lees meer