Mw. Rosendaal: Dagboek, geschreven in de barre najaarsdagen van 1944.

De auteur is de moeder van een boerengezin met oudere kinderen in de laatste oorlogsmaanden. Er is onzekerheid over het naderen van de geallieerden. De Duitsers vorderen vee (vooral paarden), voedsel en fietsen. Ze bakken hun eigen brood karnen zelf de melk omdat die niet meer opgehaald wordt door de fabriek en kunnen niet ploegen bij gebrek aan paarden. Er komen voortdurend bommenwerpers over. Ze hebben geen gebrek aan voedsel, in een schuur houden ze vee en voedsel verborgen. De terugtrekkende Duitsers veroorzaken chaos. Ze "lopen met zichzelf verlegen". De steden Vlissingen en Breskens worden gebombardeerd, waarbij bekenden omkomen en in sommige dorpen in de omgeving zit men zonder water en licht. Het woonhuis wordt door steeds heviger bombardementen getroffen. De ingekwartierde Duitsers eisen de schuilkelder op, verjagen de vluchtelingen en de vrouw wordt gedwongen voor hen te koken. Het gezin zelf moet naar een bunker verhuizen. Als eind oktober de Engelsen de voorraadschuur met het opgeslagen voedsel, vee en de wagens en daarna het woonhuis met huisraad in brand steken, gaan de Duitsers ervandoor. De volgende maanden treedt herstel in. In november 1944 bouwen ze het huis weer op, er wordt er gezaaid en ze kopen nieuw vee. De evacués keren terug, dochter van het gezin trouwt en de melk gaat weer naar de fabriek. Tot de bevrijding van het Noorden blijven vliegmachines overkomen De auteur is de moeder van een boerengezin met oudere kinderen in de laatste oorlogsmaanden. Er is onzekerheid over het naderen van de geallieerden. De Duitsers vorderen vee (vooral paarden), voedsel en fietsen. Ze bakken hun eigen brood karnen zelf de melk omdat die niet meer opgehaald wordt door de fabriek en kunnen niet ploegen bij gebrek aan paarden. Er komen voortdurend bommenwerpers over. Ze hebben geen gebrek aan voedsel, in een schuur houden ze vee en voedsel verborgen. De terugtrekkende Duitsers veroorzaken chaos. Ze "lopen met zichzelf verlegen". De steden Vlissingen en Breskens worden gebombardeerd, waarbij bekenden omkomen en in sommige dorpen in de omgeving zit men zonder water en licht. Het woonhuis wordt door steeds heviger bombardementen getroffen. De ingekwartierde Duitsers eisen de schuilkelder op, verjagen de vluchtelingen en de vrouw wordt gedwongen voor hen te koken. Het gezin zelf moet naar een bunker verhuizen. Als eind oktober de Engelsen de voorraadschuur met het opgeslagen voedsel, vee en de wagens en daarna het woonhuis met huisraad in brand steken, gaan de Duitsers ervandoor. De volgende maanden treedt herstel in. In november 1944 bouwen ze het huis weer op, er wordt er gezaaid en ze kopen nieuw vee. De evacués keren terug, dochter van het gezin trouwt en de melk gaat weer naar de fabriek. Tot de bevrijding van het Noorden blijven vliegmachines overkomen