Op dinsdag 13 maart 1945, één minuut voor half een 's middags, bijna vijf jaar na haar overhaaste vertrek naar Engeland,...

Op dinsdag 13 maart 1945, één minuut voor half een 's middags, bijna vijf jaar na haar overhaaste vertrek naar Engeland, zette koningin Wilhelmina in het Zeeuwse Eede-Aerdenburg weer voet op vaderlandse bodem. De 'grens' was aangegeven met een witte lijn, die bij gebrek aan verf met meel was getrokken. De koningin zag bleek en gespannen, maar was zeer beheerst. Ook de overige aanwezigen waren zeer onder de indruk van het historische ogenblik. Na tien minuten nam Wilhelmina plaats in de gepantserde auto die haar door de Engelse regering ter beschikking was gesteld. Het gerucht dat de koningin in Zeeland was, had zich razendsnel verspreid, want overal stonden de mensen in dichte rijen te wachten en hingen de vlaggen uit. Noord-Brabant en Limburg gaven hetzelfde beeld te zien: overal waar de koningin verscheen kwam het tot spontane aanhankelijkheidsbetuigingen. Heerlen. .... Koningin Wilhelmina ,haar.. hartelijke verstandhouding tussen vorstin en volk blijkt uit het volgende: Er was juist een ploeg mijnwerkers uit de schacht gekomen, nog zwart en vet van het kolengruis. De 36-jarige Peter Toussaint uit Kerkrade sprak H.M. ........ uit naam van alle mijnwerkers toe. waarna H.M. spontaan zijn vuile hand drukte, om hem te bedanken voor zijn welgemeende woorden. Daarna werd de "Wilhelmina mijn" met een bezoek vereerd. Grote ovatie van de bevolking.