Vlag, Bataljon Zeeland

Het (voormalig) Bataljon Zeeland bestond uit mannen van de bevrijde Zeeuwse eilanden die in 1944, toen het zuiden bevrijd was, de rest van Nederland wilde helpen bevrijden. Ze tekenden een contract, kregen een training en uitrusting, en waren blij dat ze nu eindelijk (bovengronds) iets aan de onderdrukking konden doen. In 1945, toen op de stadhuizen in Nederland de rood-wit-blauwe vlag weer wapperde werden de oorlogsvrijwilligers echter uitgezonden naar voormalig Nederlands-Indië om de Oost van de Japanners te bevrijden. Na een training in Frankrijk gingen ze naar Engeland (Liverpool) om in te schepen. Een lange reis, we moeten niet vergeten dat de meesten van hen nauwelijks buiten Zeeland waren geweest en er was lang niet genoeg eten aan boord. Gaandeweg was ook de opdracht veranderd. Indonesië had de onafhankelijkheid uitgeroepen, daarom kreeg het bataljon de opdracht de Japanners te ontwapenen en de Indonesiërs te helpen om orde op zaken te stellen. Bij aankomst bleek het bataljon niet welkom te zijn, ze mochten niet aan land en werden in Malakka van boord gezet en in een tijdelijk kamp gestationeerd. Hier konden ze nog wat tropenervaring opdoen. Achteraf fijn dat ze even konden acclimatiseren, want het Zeeuwse klimaat was toch heel iets anders. Uiteindelijk werden ze naar Batavia gebracht, van hieruit trokken ze verder. Ze kwamen o.a. terecht op Java en Sumatra. Deze bataljonsvlag wapperde op hun (basis)kamp en is in 1948 weer mee terug genomen naar Nederland. In de jaren vijftig is de (gehavende) bataljonsvlag omgebouwd tot banner om voor het spreekgestoelte te hangen tijdens de reünies, die laatste jaren plaatsvonden in de Engelbrecht van Nassaukazerne te Roosendaal. Inmiddels is de vlag opgenomen in de collectie van het Bevrijdingsmuseum. De reünie vindt nog steeds jaarlijks plaats, maar nu in het museum zodat de laatste leden van het bataljon (die allemaal rond de 90 jaar oud zijn) dicht bij hun bataljonsvlag zijn en de herinneringen nog met elkaar kunnen delen.