Collectie 'Anoniem 41'. Nederlands-Indië.

Collectie 'Anoniem 41'. Nederlands-Indië. In de gevangenis fort Ngawi werden vanaf begin 1945 Nederlands-Indische jongens geinterneerd. De jongens uit de directe omgeving kregen een oproep om zich op 25 januari te melden. Dit gebeurde wel vaker en meestal ging het om een controle van registratiekaarten of iets dergelijks. Ze waren voldoende van autochtone afkomst om buiten de interneringskampen te mogen blijven. Deze keer werden ze echter wel geinterneerd in de Ngawi-gevangenis. In de weken erna kwamen er ook nog transporten met jongens uit Semarang en Magelang aan, zodat uiteindelijk ruim zevenhonderd jongens van tussen de 15 en de 20 jaar oud geinterneerd waren. De omstandigheden waren abominabel. De jongens kregen veel te weinig voedsel, wat erop wijst dat de Japanners erop gericht waren deze jongens te verhongeren. De omstandigheden waren duidelijk slechter dan in de gewone interneringskampen. Degenen die in de buitendienst tewerkgesteld werden, konden het karige dieet soms nog enigszins aanvullen, voor de in de gevangenis tewerkgestelden gold dat niet. Daar zijn dan ook relatief de meeste slachtoffers gevallen. Na de oorlog bleken driehonderd jongens het niet overleefd te hebben en 436 wel. De twee schriftjes uit deze collectie bevatten het dagboek van één van de jonge geinterneerde jongens. Hij kwam uit de omgeving en moest zich op 25 januari 1945 melden, het moment waarop dit dagboek begint. Het is in de dagboekvorm opgeschreven, maar dit is pas na de oorlog gedaan in januari 1946. De schrijver van het dagboek wenst anoniem te blijven.