Video-interview (60 minuten) met Bep Stenger, een officiersdochter in Nederlands-Indië die betrokken...

Video-interview (60 minuten) met Bep Stenger, een officiersdochter in Nederlands-Indië die betrokken was bij verzet tegen de Japanners. Elisabeth Pieternella Maria ('Bep') Stenger (Tjimahi, 30 juli 1922 - Dongen, 13 november 2016) woonde ten tijde van de Japanse inval nog thuis bij haar ouders in Malang. Haar vader was officier bij het KNIL. Toen de bezettingstijd aanbrak, werd de vader van Stenger krijgsgevangene gemaakt. De rest van de familie Stenger (Bep, haar moeder, broertje en zusje) werd tijdens de bezetting uit haar huis gezet en moest in kamp De Wijk in Malang in één huis samen gaan wonen met de familie Van Nes en nog een andere mevrouw. Lieke van Nes, met wie Stenger samenwoonde, werkte destijds als vrijwilligster bij het Rode kruis. Ze spoorde Stenger aan om zich daar ook aan te melden als vrijwilligster. Bij het Rode Kruis zaten verschillende mannen die actief waren in het verzet. Ze verzamelden onder meer wapens en vroegen Stenger om hulp: of zij voor soldatenkleding, wapens, medicijnen en geld kon zorgen. Stenger kende via haar vader veel officiersvrouwen en ging bij hen langs om kleding op te halen. Af en toe kreeg ze een wapen mee. De spullen gaf ze af bij sergeant Reebok, een Molukker. Ook smokkelde Stenger een radio het kamp in, waarnaar ze luisterde. Van uitzendingen maakte ze aantekeningen die ze vervolgens doorspeelde naar haar verzetsvrienden. De groep waarvoor ze actief was werd geleid door Jacques Karel Henri van Steyn van Hensbroek, een gepensioneerde luitenant-kolonel van het KNIL. Op 13 maart 1943 werd Stenger gearresteerd. Ze kwam eerst in de gevangenis Lowokwaroe terecht in Malang. Daar werd ze opgesloten in een verduisterde cel. Vanuit de verhoorcellen naast haar hoorde ze dag en nacht de martelingen en het gegil en gekrijs van mannen, onder anderen van haar verzetsvrienden. Enkele Britse gevangenen zorgden voor afleiding. In december 1943 werden Stengers moeder, zusje en broertje naar een kamp in Solo gebracht. Van daaruit zijn ze naar Ambarawa verplaatst. Ze kwamen in Banyubiru terecht. De broer van Stenger werd pas in januari 1945 bij haar moeder weggehaald en in een jongenskamp gestopt. Dat was relatief laat. Haar broer was destijds vijftien jaar oud, terwijl jongens vaak al veel eerder werden weggehaald bij hun moeder. Eind juli 1943 werd Stenger naar de krijgsraad gebracht in Batavia en werd ze in de gevangenis Tjipinang vastgezet. Eind van dat jaar stond Stenger voor een Japanse militaire rechtbank. Haar mannelijke verzetsvrienden kregen de doodstraf en werden onthoofd. Bep kreeg vijf jaar en moest wel zeggen dat het haar speet. Toen ze dat weigerde, kreeg ze een gevangenisstraf van tien jaar opgelegd. Stenger kwam terecht in de vrouwengevangenis Boeloe, in Semarang. Die werd geleid door een welwillende Japanse commandant die ervoor zorgde dat de vrouwen goed behandeld werden. De moeder van Stenger overleed in kamp Banjoebiroe op 9 augustus 1945, een week voor de capitulatie van Japan. Stenger werd op 15 augustus 1945 bevrijd. Kort daarna brak de Bersiap-periode uit. Stenger herinnert zich de wreedheden die ze in die tijd heeft gezien. In 1946 ging ze met haar broer en zus naar Nederland. De ontvangst heeft Stenger als verschrikkelijk en kil ervaren. Stenger bekroop het gevoel dat er ‘hier gewoon geen aandacht voor ons’ was. Het interview is afgenomen in het kader van project Levensverhalen - eind jaren '90 - waarvoor verschillende verzetsmensen zijn geïnterviewd. Interviewer onbekend. Een transcriptie is online beschikbaar.