Poetsnaaf armband

Oorclips bestaande uit een rechthoekige, een ronde en een bolvormige op een blad gelijkende vorm, die in een metalen zetting met elkaar verbonden zijn. Het geslepen blauwe glas bestaat uit zogenaamde fruit basket stones en aurora borealis stones, die bekend staan om hun schitterende schakeringen en lichteffecten. De oorclips zijn afkomstig van het bedrijf van Elsa Schiaparelli, een van de meest gerenommeerde producenten van costume jewelry, een zeer succesvolle combinatie van accessoire en sieraadimitatie. Schiaparelli kwam met zeer diverse en beeldende ontwerpen die in uitstraling niet onderdeden voor echte juwelen. Elsa Schiaparelli (Rome, 1890 - Parijs, 1973), mode- en sieraadontwerpster, vluchtte als jonge vrouw uit Rome om aan een verstandshuwelijk te ontsnappen en vestigde zich na verblijven in Londen en New York in de jaren twintig in Parijs. Met het mode-imperium dat zij hier opbouwde werd zij tot aartsrivaal van Coco Chanel. Onder andere maakte zij naam door in het naoorlogse Parijs de donkere modekleuren te verlevendigen met een collectie in roze. Schokkend roze werd zo haar handelsmerk. Schiaparelli werd sterk beïnvloed door de Parijse kunstwereld waarin zij circuleerde. Met name het surrealisme inspireerde haar. Zij ontwierp zelf sieraden maar trok daarbij naast grote ontwerpers als Jean Schlumberger en Serge Matta onder meer ook de kunstenaars Salvador Dali en Jean Cocteau aan. De collecties waarin circusmotieven, bloemen, bladeren, dieren, hartjes, naar Botticelli verwijzende groentemotieven, maar ook symbolische elementen werden verwerkt, vonden een enthousiast publiek. Schiaparelli had niet alleen gevoel voor vernieuwing en een grote fantasie, ze durfde ook zeer onorthodoxe materialen als hout, keramiek en veren te gebruiken. Synthetische materialen, glas en stenen bleven echter tot haar meest dankbare grondstoffen behoren. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vertrok Schiaparelli naar New York waar ze een filiaal opende. Haar Franse atelier sloot in 1954. Ze keerde echter uiteindelijk wel terug naar Parijs, de stad waarin ze groot was geworden, om er haar laatste levensjaren door te brengen. halssieraad Marion Herbst werkte in haar productieve loopbaan als sieraadontwerper verschillende keren met textiel. Begin jaren tachtig kwam zij met haar serie Bâtons. Dit zijn halssieraden waarbij, net zoals zij eerder deed, stokjes omwikkeld zijn met borduurgaren. De stokken zijn bevestigd aan een of twee strengen garen die op hun beurt om een zilveren pin geknoopt zijn. Het kleurgebruik is sober, de vormgeving fragiel maar zeer expressief. De colliers schommelen met iedere beweging van de drager mee. Aan de muur gehangen worden ze tot abstracte sculptuurtjes. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring Ring van gezwart zilver, goud en lak waarbij op een rank ringetje een bovenmaats lijkend dakje zweeft. Het contrast in volume geeft de ring een monumentale speelsheid. Vanaf 1990 gebruikte Marion Herbst zilver niet meer louter als toevoeging in haar sieraden, maar als primair materiaal voor haar ontwerpen. Deze zijn echter op geen enkele wijze klassiek te noemen. Herbst lijkt een sprookjeswereld te willen openen met een serie waar door zwarting verkregen schaakpatronen of stippen speelse kegelvormen, dakjes of koepeltjes sieren. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband Begin jaren zeventig sloten de sieraadontwerpen van Marion Herbst beter aan bij de ontwikkelingen in het buitenland dan bij de Nederlandse ontwerpers. Met name haar beeldende en kleurrijke sieraden van perspex deden aan Pop- en Op-Art denken. Niet alleen de weelderige toepassing van kleur maar ook een vormtaal die aan het dagelijkse leven en de daarin toegepaste techniek werd ontleend kwamen overeen. Deze armband refereert direct aan een technische constructie die alomtegenwoordig is. Het sieraad van aluminium en perspex is aaneengeklonken door dopmoeren. In deze stijl vervaardigde Herbst ook enkele armbanden van doucheslangen. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. masker Commedia dell'arte masker van beschilderd papier-maché en metaal. De reis die Marion Herbst in 1984 naar Florence en Sienna maakte inspireerde haar tot een reeks sieraden van papier-maché. Het was met name haar kennismaking met de Toscaanse renaissancekunst en de commedia dell'arte die leidde tot een reeks nieuwe ontwerpen voor onder andere broches, waarbij ook de achterkant van Italiaanse motieven werd voorzien. De broches lijken soms op maskers, met de kenmerkende pregnante vormen van neus en oog, of op kledingstukken. Soms zijn ze ook abstracter van vorm. Ze zijn beschilderd en incidenteel beplakt met veren. De sieraden hebben vaak ruit- of streeppatronen in warme kleurschakeringen en zijn vaak bewerkt met bladgoud. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche Vierkante broche met onregelmatige randen van beschilderd hout, papier-maché en staal. Na haar reis naar Florence en Sienna in 1984, maakte Marion Herbst een aantal sieraden die geënt waren op de renaissancekunst en de commedia dell'arte. Zij koos hierbij voor papier-maché als basismateriaal en beschilderde de broches of bewerkte ze met bladgoud. Eenzelfde techniek paste ze vervolgens toe in haar serie broches met de naam Herfstbladeren, waartoe deze broche behoort. De broches hebben gedekte kleuren en zijn ingewreven met goudpoeder. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. oorsieraad (2x) met blaadje van zilverkleurig metaal, met diverse gestapelde stenen in meerdere tinten blauw en groen en oranje Oorsieraad met diverse gestapelde glazen stenen in meerdere tinten blauw, groen en oranje, die omringd worden door een bladmotief van zilverkleurig metaal. Elsa Schiaparelli bracht in deze vorm ook een broche op de markt. Het ontwerp is een sprekend voorbeeld van de bloem- en bladmotieven die in de jaren vijftig een grote rol speelden in de costume jewelry, een zeer succesvolle combinatie van accessoire en sieraadimitatie. Elsa Schiaparelli (Rome, 1890 - Parijs, 1973), mode- en sieraadontwerpster, vluchtte als jonge vrouw uit Rome om aan een verstandshuwelijk te ontsnappen en vestigde zich na verblijven in Londen en New York in de jaren twintig in Parijs. Met het mode-imperium dat zij hier opbouwde werd zij tot aartsrivaal van Coco Chanel. Onder andere maakte zij naam door in het naoorlogse Parijs de donkere modekleuren te verlevendigen met een collectie in roze. Schokkend roze werd zo haar handelsmerk. Schiaparelli werd sterk beïnvloed door de Parijse kunstwereld waarin zij circuleerde. Met name het surrealisme inspireerde haar. Zij ontwierp zelf sieraden maar trok daarbij naast grote ontwerpers als Jean Schlumberger en Serge Matta onder meer ook de kunstenaars Salvador Dali en Jean Cocteau aan. De collecties waarin circusmotieven, bloemen, bladeren, dieren, hartjes, naar Botticelli verwijzende groentemotieven, maar ook symbolische elementen werden verwerkt, vonden een enthousiast publiek. Schiaparelli had niet alleen gevoel voor vernieuwing en een grote fantasie, ze durfde ook zeer onorthodoxe materialen als hout, keramiek en veren te gebruiken. Synthetische materialen, glas en stenen bleven echter tot haar meest dankbare grondstoffen behoren. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vertrok Schiaparelli naar New York waar ze een filiaal opende. Haar Franse atelier sloot in 1954. Ze keerde echter uiteindelijk wel terug naar Parijs, de stad waarin ze groot was geworden, om er haar laatste levensjaren door te brengen. broche Geometrische broche van acrylaat. Een witte ondergrond is gedecoreerd met onregelmatige blauwe spetters. Het sieraad is afkomstig uit het afstudeerjaar van sieraadvernieuwer Marga Staartjes, die in 1979 haar studie aan de afdeling Vormgeving in Metaal & Kunststoffen aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem afsloot. Ze kreeg les van pioniers onder de Nederlandse edelsmeden en sieraadontwerpers die eind jaren zestig het sieraad als statussymbool hadden afgezworen, waaronder Gijs Bakker. Goud, zilver en edelstenen waren taboe. Het sieraad moest bevrijd worden van zijn simplistische ornamentele en decadente functie. Goedkope materialen zoals aluminium, roestvrij staal en perspex moesten betaalbare, in serie te produceren, sieraden voortbrengen. Marga Staartjes ging in dit democratiseringsproces nog een stap verder door in haar ontwerpen gebruik te maken van voorwerpen en materialen die in het alledaagse leven van de Nederlandse burger een puur functionele rol speelden, zoals pannensponsen en pijpenraggers. Ze gaf deze een opmerkelijke functieverandering door ze te transformeren tot armbanden en colliers. Felle kleuren spelen daarbij een belangrijke rol. Doordat de materialen met name verwijzen naar de huisvlijt van de Nederlandse huisvrouw vertolken ze een spitsvondige ironie, die de toen overheersend hooggespannen idealen over de bevrijding van het moderne sieraad wat tegenwicht bood. De sieraden van Staartjes bevatten vaak een verhaal en hebben verassende eigenschappen. Zo maakte ze een aantal ontwerpen die eetbaar lijken. Soms combineert ze ook figuratief werk met abstract vormgegeven edelmetalen, zoals de menselijke figuurtjes die op zilveren ringen zitten alsof het stoelen zijn. Staartjes heeft zich naast de sieraadvormgeving ook toegelegd op het ontwikkelen van modeaccessoires. broche Marion Herbst maakte in 1981 een collectie sieraden van met papier omwikkeld metaaldraad. Soms bevestigde ze aan de draad opgerolde of gevouwen objecten van papier. De ontwerpen ogen Japans, mede door het gebruik van het delicate vlieger- en zijdevloeipapier. Bij deze broche combineerde ze twee stalen pinnen, elk in papier gedraaid, van verschillende dikte en lengte. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche Abstracte broche van beschilderd zilver en kunstgras. Marion Herbst gebruikte felle kleuren en streepmotieven, hetgeen kenmerkend is voor haar vrolijke oeuvre. Ook de continue verkenning van nieuwe materialen, zoals hier het kunstgras, is typerend voor haar visie op de toekomst van het moderne sieraad. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. halssieraad Collier van metaal en glasstenen in warme tinten roze, rood en geel. Aan een reeks kleine geslepen stenen hangen gekante ovalen en bladmotiefjes. Het halssieraad is gemaakt door het bedrijf van Elsa Schiaparelli, een van de meest gerenommeerde producenten van costume jewelry (modesieraden), een succesvolle combinatie van accessoire en sieraadimitatie. In de jaren vijftig en zestig waren bloem- en bladmotieven in de sieraadvormgeving zeer populair. Elsa Schiaparelli kwam met zeer diverse en beeldende ontwerpen die in uitstraling niet onderdeden voor echte juwelen. Elsa Schiaparelli (Rome, 1890 - Parijs, 1973), mode- en sieraadontwerpster, vluchtte als jonge vrouw uit Rome om aan een verstandshuwelijk te ontsnappen en vestigde zich na verblijven in Londen en New York in de jaren twintig in Parijs. Met het mode-imperium dat zij hier opbouwde werd zij tot aartsrivaal van Coco Chanel. Onder andere maakte zij naam door in het naoorlogse Parijs de donkere modekleuren te verlevendigen met een collectie in roze. Schokkend roze werd zo haar handelsmerk. Schiaparelli werd sterk beïnvloed door de Parijse kunstwereld waarin zij circuleerde. Met name het surrealisme inspireerde haar. Zij ontwierp zelf sieraden maar trok daarbij naast grote ontwerpers als Jean Schlumberger en Serge Matta onder meer ook de kunstenaars Salvador Dali en Jean Cocteau aan. De collecties waarin circusmotieven, bloemen, bladeren, dieren, hartjes, naar Botticelli verwijzende groentemotieven, maar ook symbolische elementen werden verwerkt, vonden een enthousiast publiek. Schiaparelli had niet alleen gevoel voor vernieuwing en een grote fantasie, ze durfde ook zeer onorthodoxe materialen als hout, keramiek en veren te gebruiken. Synthetische materialen, glas en stenen bleven echter tot haar meest dankbare grondstoffen behoren. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vertrok Schiaparelli naar New York waar ze een filiaal opende. Haar Franse atelier sloot in 1954. Ze keerde echter uiteindelijk wel terug naar Parijs, de stad waarin ze groot was geworden, om er haar laatste levensjaren door te brengen. broche, van messing met zilveren uiteinden en omwikkeld met diverse kleuren borduurzijde Door de jaren heen greep ontwerper Marion Herbst diverse keren terug naar borduurgaren om steeds weer nieuwe broches, colliers of armbanden te maken. Hier is een messing staafje met zilveren uiteinden omwikkeld met diverse kleuren borduurzijde. Het maakt deel uit van een serie met de toepasselijke naam Stokje. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944 - Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband, gemaakt van doucheslangonderdelen Armband gemaakt van doucheslangonderdelen van verchroomd koper, waarmee Marion Herbst in 1971 naam maakte. Het maar ten dele flexibele materiaal en de sluiting stelden haar voor een grote uitdaging. Door het gebruik van het loodgietermateriaal vocht ze de conservatieve opvatting, dat sieraden waardevol moesten zijn en met veel klassieke ambachtelijkheid tot stand moesten komen, succesvol aan. Tegelijkertijd ging ze niet mee in de geometrische dogma's van vooruitstrevende collega's als Emmy van Leersum en Gijs Bakker. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband, schoonmaak-ragers in plastic buisje; in diverse kleuren (4x, a t/m d) Armband van een poetsnaaf, die gedeeltelijk in een transparante kunststofbuis is gevat. Marga Staartjes vervaardigde het sieraad in verschillende kleurcombinaties. Staartjes (1953) studeerde in 1979 af aan de afdeling Vormgeving in Metaal & Kunststoffen aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Ze kreeg les van pioniers onder de Nederlandse edelsmeden en sieraadontwerpers die eind jaren zestig het sieraad als statussymbool hadden afgezworen, waaronder Gijs Bakker. Goud, zilver en edelstenen waren taboe. Het sieraad moest bevrijd worden van zijn simplistische ornamentele en decadente functie. Goedkope materialen zoals aluminium, roestvrij staal en perspex moesten betaalbare, in serie te produceren, sieraden voortbrengen. Marga Staartjes ging in dit democratiseringsproces nog een stap verder door in haar ontwerpen gebruik te maken van voorwerpen en materialen die in het alledaagse leven van de Nederlandse burger een puur functionele rol speelden, zoals pannensponsen en pijpenraggers. Ze gaf deze een opmerkelijke functieverandering door ze te transformeren tot armbanden en colliers. Felle kleuren spelen daarbij een belangrijke rol. Doordat de materialen met name verwijzen naar de huisvlijt van de Nederlandse huisvrouw vertolken ze een spitsvondige ironie, die de toen overheersend hooggespannen idealen over de bevrijding van het moderne sieraad wat tegenwicht bood. De sieraden van Staartjes bevatten vaak een verhaal en hebben verassende eigenschappen. Zo maakte ze een aantal ontwerpen die eetbaar lijken. Soms combineert ze ook figuratief werk met abstract vormgegeven edelmetalen, zoals de menselijke figuurtjes die op zilveren ringen zitten alsof het stoelen zijn. Staartjes heeft zich naast de sieraadvormgeving ook toegelegd op het ontwikkelen van modeaccessoires. haarpin (4x): rood (1x),blauw (1x), geel (1x), groen (1x) Aan haar collectie colliers en broches waarin borduurgaren het belangrijkste materiaal vormde, voegde Marion Herbst ook dit hoofdsieraad van aluminium en borduurgaren toe. Vier haarpinnen zijn omwikkeld met rode, blauwe, gele en groene borduurdraad en vormen een vrolijke variant op dit klassieke gebruiksvoorwerp cum sieraad. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche Deze broche heeft een perspex cirkel als ondergrond, waarbij om de ronde opening een uitbundige krans van veelkleurige kraaltjes is bevestigd. Marion Herbst was toen ze deze broche maakte al ernstig ziek. Haar ontwerpen bleven echter onverminderd vrolijk en een bewijs van haar nimmer aflatende drang om nieuwe combinaties van materialen op hun merites te testen.Voor deze broche gebruikte ze niet alleen perspex en glas, maar ook messing, rubber, kunststof en borduurgaren. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. T-ring Ring zonder vingeropening maar met een zilveren T-vormig voetstuk dat tussen de vingers geklemd kan worden. Marion Herbst hield niet van de ronde vorm van het ringetje. De T-vorm maakte het mogelijk van de ring een sculptuurtje te maken, doordat op het voetstuk een object kon worden geplaatst. Als de ontwerpster na 1990 veel met zilver gaat werken ontstaan er een aantal sobere ontwerpen, waarvan deze ring een voorbeeld vormt, die bijna symmetrisch zijn. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband(4x), geel borduurgaren en blauw staal, blauw borduurgaren en geel staal, rood borduurgaren en groen staal, groen borduurgaren en rood staal Door de jaren heen greep ontwerper Marion Herbst diverse keren terug naar borduurgaren om steeds weer nieuwe broches, colliers of armbanden te maken. Bij deze armbanden is steeds gekleurde staaldraad in een druppelvorm gebogen en omwikkeld met borduurzijde in een contrasterende kleur. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband, gemaakt van doucheslangonderdelen Armband gemaakt van doucheslangonderdelen van verchroomd koper, waarmee Marion Herbst in 1971 naam maakte. Armband gemaakt van doucheslangonderdelen van zwart gemoffeld roodkoper waarmee Marion Herbst in 1971 naam maakte. Het maar ten dele flexibele materiaal en de sluiting stelden haar voor een grote uitdaging. Door het gebruik van het loodgietermateriaal vocht ze de conservatieve opvatting, dat sieraden waardevol moesten zijn en met veel klassieke ambachtelijkheid tot stand moesten komen, succesvol aan. Tegelijkertijd ging ze niet mee in de geometrische dogma's van vooruitstrevende collega's als Emmy van Leersum en Gijs Bakker. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband Armband gemaakt van doucheslangonderdelen van zwart gemoffeld roodkoper, waarmee Marion Herbst in 1971 naam maakte. Het maar ten dele flexibele materiaal en de sluiting stelden haar voor een grote uitdaging. Door het gebruik van het loodgietermateriaal vocht ze de conservatieve opvatting, dat sieraden waardevol moesten zijn en met veel klassieke ambachtelijkheid tot stand moesten komen, succesvol aan. Tegelijkertijd ging ze niet mee in de geometrische dogma's van vooruitstrevende collega's als Emmy van Leersum en Gijs Bakker. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband, gemaakt van pannenspons (lichtgroen) Armband gemaakt van lichtgroene pannenspons van sieraadvernieuwer Marga Staartjes (1953). Staartjes studeerde in 1979 af aan de afdeling Vormgeving in Metaal & Kunststoffen aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Ze kreeg les van pioniers onder de Nederlandse edelsmeden en sieraadontwerpers die eind jaren zestig het sieraad als statussymbool hadden afgezworen, waaronder Gijs Bakker. Goud, zilver en edelstenen waren taboe. Het sieraad moest bevrijd worden van zijn simplistische ornamentele en decadente functie. Goedkope materialen zoals aluminium, roestvrij staal en perspex moesten betaalbare, in serie te produceren, sieraden voortbrengen. Marga Staartjes ging in dit democratiseringsproces nog een stap verder door in haar ontwerpen gebruik te maken van voorwerpen en materialen die in het alledaagse leven van de Nederlandse burger een puur functionele rol speelden, zoals pannensponsen en pijpenraggers. Ze gaf deze een opmerkelijke functieverandering door ze te transformeren tot armbanden en colliers. Felle kleuren spelen daarbij een belangrijke rol. Doordat de materialen met name verwijzen naar de huisvlijt van de Nederlandse huisvrouw vertolken ze een spitsvondige ironie, die de toen overheersend hooggespannen idealen over de bevrijding van het moderne sieraad wat tegenwicht bood. De sieraden van Staartjes bevatten vaak een verhaal en hebben verassende eigenschappen. Zo maakte ze een aantal ontwerpen die eetbaar lijken. Soms combineert ze ook figuratief werk met abstract vormgegeven edelmetalen, zoals de menselijke figuurtjes die op zilveren ringen zitten alsof het stoelen zijn. Staartjes heeft zich naast de sieraadvormgeving ook toegelegd op het ontwikkelen van modeaccessoires. ring Ring van gezwart zilver in de vorm van een kegeltje met rand, dat geperforeerd is. Vanaf 1990 gebruikte Marion Herbst zilver niet meer louter als toevoeging in haar sieraden, maar als primair materiaal voor haar ontwerpen. Deze zijn echter op geen enkele wijze klassiek te noemen. Herbst lijkt een sprookjeswereld te willen openen met een serie waar door perforatie of zwarting verkregen stippen speelse kegelvormen, dakjes of koepeltjes sieren. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband, bestaande uit twee scharnierende delen. Elk deel bestaat uit een band die naar voren toe breder wordt en vooraan ombuigt en weer terug naar het scharnier loopt. Aan de voorkant is in de band een ovaal gat gemaakt waardoor de onderliggende band zichtbaar is. Gouden armband bestaande uit twee scharnierende delen. Elk deel bestaat uit een band die naar voren toe breder wordt en vooraan ombuigt om terug naar het scharnier te lopen. Aan de bovenkant is aan weerszijden een ovaal gat gecreëerd, waardoor de onderliggende band zichtbaar wordt. Chris Steenbergen (1920-2007) studeerde aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam maar begon pas na zijn opleiding met het ontwerpen van sieraden. Na de Tweede Wereldoorlog vestigde hij zich als zelfstandig edelsmid in Amsterdam. Hij maakte objecten maar legde zich, vaak in opdracht, vooral toe op het ontwerpen van sieraden, die hij met grote technische precisie vervaardigde. In een tijd waarin de materialen schaars waren bouwde hij langzaam maar gestaag aan een eigenzinnig oeuvre. Zijn werk kenmerkt zich door een bijzondere eenvoud waarin zilver en goud, in geometrische vormen gevat, vaak een even ingehouden als krachtige expressie krijgen. In de jaren vijftig vindt hij inspiratie in de beeldhouwkunst van Antoine Pevsner, Henry Moore en Naum Gabo en wendt hij zich af van de conservatieve tradities van zijn metiér. De vormprincipes die aan zijn werk ten grondslag liggen zijn dan constructivistisch. Robuuste geometrisch vormen worden vervolgens meer en meer het uitgangspunt van zijn ontwerpen en verlenen zijn sieraden een opvallende monumentaliteit. Hierdoor worden ze ook aantrekkelijk voor mannelijke sieraaddragers. Met deze ontwerpen was Chris Steenbergen zijn tijd enigszins vooruit. Een jongere generatie sieraadontwerpers zweert eind jaren zestig niet alleen publiekelijk het gangbare sieraad als louter decoratief vrouwelijk ornament af, maar omarmt dan ook de Bauhaus principes en Nieuwe Zakelijkheid. Ze verklaren echter ook het edelmetaal tot taboe. Steenbergen blijft al die tijd trouw aan het zilver en het goud. Hij beschouwt zichzelf niet alleen als een estheet, hij is tegelijkertijd een realist die weet dat de edelmetalen nu eenmaal beter verkopen en gelooft daarbij in een eerlijke moderne toepassing van het zilver en goud. halssieraad Collier van touw met ronde en kegelvormige zilveren onderdelen. Vanaf 1990 gebruikte Marion Herbst zilver niet meer louter als toevoeging in haar sieraden, maar als primair materiaal voor haar ontwerpen. Deze zijn echter op geen enkele wijze klassiek te noemen. Herbst lijkt een sprookjeswereld te willen openen met een serie waar door perforatie of zwarting verkregen stippen speelse kegelvormen, dakjes, hartjes of koepeltjes sieren. Soms waren de ontwerpen ook wat strakker, zoals bij dit halssieraad. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. oorhanger Oorsieraad, waarbij binnen een zilveren frame een landschapje met slakkenhuisje van giethars hangt. De armbanden, broches en oorsieraden van gegoten hars vormden in 1976 een geheel nieuwe stap in het werk van Marion Herbst. De harssieraden in de vorm van slakkenhuisjes, blaadjes en schelpjes zijn bescheiden, verhalend en romantisch. Ze ogen als natuurlijke objects trouvés. Hier gaf Herbst het witte materiaal met olieverf duidelijke kleuraccenten. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche Begin jaren zeventig inspireerde perspex Marion Herbst tot een groot aantal zeer karakteristieke collecties sieraden. Zo maakte ze naam met transparante hangers in de vorm van reageerbuisjes waarin ze rood-wit-blauwe laagjes perspex verwerkte. De nationale driekleur liet ze ook terugkomen in een serie vierkante witte perspex broches waarop ze balkjes of staafjes aanbracht die aan het einde rood-wit-blauw waren. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring Ring van gezwart zilver waarbij op een rank ringetje een potvorm rust. Het contrast in volume geeft de ring een monumentale speelsheid. Vanaf 1990 gebruikte Marion Herbst zilver niet meer louter als toevoeging in haar sieraden, maar als primair materiaal voor haar ontwerpen. Deze zijn echter op geen enkele wijze klassiek te noemen. In 1991 ontstaat een grote collectie ringen waarvan sommige naar architectuur verwijzen, anderen hebben een bootvorm of refereren aan bloemen of fruit. De ringen zijn soms frivool, soms sober en strak vormgegeven. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring Ring bestaande uit een stenen ringetje met daarbovenop een zilveren cilindervorm met een dopje. De ring past uitstekend in het oeuvre van Marion Herbst, die gedurende haar carrière vele onorthodoxe ringen, waaronder de beroemde T-ring heeft ontworpen. De ontwerpster zocht niet alleen naar een oorspronkelijke combinatie van materialen maar speelde bij haar ontwerpen ook graag met de tegenstelling tussen massa en lijn. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche Deze vrolijke broche bestaat uit een lint van geweven borduurzijde, dat bevestigd is aan een zilveren speld die omwikkeld is met hetzelfde gekleurde garen. Marion Herbst maakte samen met docente textiele werkvormen Henriëtte Wiessing de serie Lintjes, die uit veertien variaties op klassieke ordetekens bestaat en in beperkte oplage verscheen. In tegenstelling tot het serieuze en rigide historische lintje koos Herbst voor olijke en afwijkende vormgeving. Herbst en Wiessing bedachten daarbij een soort van kleurenalfabet waarbij ze zesentwintig kleuren aan de letters van het alfabet koppelden. De gebruikte kleurencombinaties ontstonden door toeval uit dit zelfbedachte systeem. De broches dragen zodoende verborgen boodschappen, die nog door niemand gekraakt zijn. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. Armband, bestaande uit zes vlindervormige schakels van goudkleurig metaal, bezet met nepparels en strass. Het ontwerp is typerend voor de costume jewellery, een zeer succesvolle combinatie van accessoire en sieraadimitatie, die Elsa Schiaparelli op de markt bracht. Elsa Schiaparelli (Rome, 1890 - Parijs, 1973), mode- en sieraadontwerpster, vluchtte als jonge vrouw uit Rome om aan een verstandshuwelijk te ontsnappen en vestigde zich na verblijven in Londen en New York in de jaren twintig in Parijs. Met het mode-imperium dat zij hier opbouwde werd zij tot aartsrivaal van Coco Chanel. Onder andere maakte zij naam door in het naoorlogse Parijs de donkere modekleuren te verlevendigen met een collectie in roze. Schokkend roze werd zo haar handelsmerk. Schiaparelli werd sterk beïnvloed door de Parijse kunstwereld waarin zij circuleerde. Met name het surrealisme inspireerde haar. Zij ontwierp zelf sieraden maar trok daarbij naast grote ontwerpers als Jean Schlumberger en Serge Matta onder meer ook de kunstenaars Salvador Dali en Jean Cocteau aan. De collecties waarin circusmotieven, bloemen, bladeren, dieren, hartjes, naar Botticelli verwijzende groentemotieven, maar ook symbolische elementen werden verwerkt, vonden een enthousiast publiek. Schiaparelli had niet alleen gevoel voor vernieuwing en een grote fantasie, ze durfde ook zeer onorthodoxe materialen als hout, keramiek en veren te gebruiken. Synthetische materialen, glas en stenen bleven echter tot haar meest dankbare grondstoffen behoren. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vertrok Schiaparelli naar New York waar ze een filiaal opende. Haar Franse atelier sloot in 1954. Ze keerde echter uiteindelijk wel terug naar Parijs, de stad waarin ze groot was geworden, om er haar laatste levensjaren door te brengen. spang met hanger Halssieraad bestaande uit een spang van zilver met daaraan een holle cilinder van transparant perspex, waarop vier bolletjes van zilver met perspex zijn bevestigd. Dit collier maakte Marion Herbst kort nadat ze was afgestudeerd aan de Gerrit Rietveld Academie. Het is een sprekend voorbeeld van haar speelse en ironische ontwerpen in perspex. Ze zou enkele jaren lang de mogelijkheden van dit materiaal in tal van sieraden uitbuiten. Ze sloot daarbij meer aan bij de Pop-Art beweging, die van kleur en een vormgeving gebaseerd op alledaagse technische constructies hield, dan bij de sobere en geometrische ontwerpen van Nederlandse moderne sieraadontwerpers. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche (2 x), donkerrood, groen Door de jaren heen greep ontwerper Marion Herbst diverse keren terug naar borduurgaren om steeds weer nieuwe broches, colliers of armbanden te maken. Hier zijn twee zilveren staafjes omwikkeld met diverse kleuren borduurzijde en versierd met steentjes. Ze noemde deze serie begrijpelijkerwijs Stokje. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. schouderbroche Schouderbroche in de vorm van een bootje, gemaakt van verguld messing. Onder de noemer Bootje vervaardigde Marion Herbst begin jaren negentig enkele ringen en broches met een bootvorm. De pin golft toepasselijk. Later maakte ze ook nog een installatie met gouden bootjes. Geïnspireerd door de beeldende kunst werden haar sieraden vaak tot kleine draagbare sculpturen. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche Broche van giethars in de vorm van een blad met slakkenhuisje. De armbanden, broches en oorsieraden van gegoten hars vormden in 1976 een geheel nieuwe stap in het werk van Marion Herbst. De harssieraden in de vorm van slakkenhuisjes, blaadjes en schelpjes zijn bescheiden, verhalend en romantisch. Ze ogen als natuurlijke objects trouvés. Bij sommige van hen gaf Herbst het witte materiaal met olieverf wat kleuraccenten in groen en blauw. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. zeepsop halssieraad in de vorm van een strik (2x) en driehoekjes met zeepsop, bedoeld als visitekaartjes van Marga Staartjes Halssieraad in de vorm van een plastic strik of driehoekje gevuld met zeepsop. Het sieraad was een visitekaartje van sieraadvernieuwer Marga Staartjes (1953). Staartjes studeerde in 1979 af aan de afdeling Vormgeving in Metaal & Kunststoffen aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Ze kreeg les van pioniers onder de Nederlandse edelsmeden en sieraadontwerpers die eind jaren zestig het sieraad als statussymbool hadden afgezworen, waaronder Gijs Bakker. Goud, zilver en edelstenen waren taboe. Het sieraad moest bevrijd worden van zijn simplistische ornamentele en decadente functie. Goedkope materialen zoals aluminium, roestvrij staal en perspex moesten betaalbare, in serie te produceren, sieraden voortbrengen. Marga Staartjes ging in dit democratiseringsproces nog een stap verder door in haar ontwerpen gebruik te maken van voorwerpen en materialen die in het alledaagse leven van de Nederlandse burger een puur functionele rol speelden, zoals pannensponsen en pijpenraggers. Ze gaf deze een opmerkelijke functieverandering door ze te transformeren tot armbanden en colliers. Felle kleuren spelen daarbij een belangrijke rol. Doordat de materialen met name verwijzen naar de huisvlijt van de Nederlandse huisvrouw vertolken ze een spitsvondige ironie, die de toen overheersend hooggespannen idealen over de bevrijding van het moderne sieraad wat tegenwicht bood. De sieraden van Staartjes bevatten vaak een verhaal en hebben verassende eigenschappen. Zo maakte ze een aantal ontwerpen die eetbaar lijken. Soms combineert ze ook figuratief werk met abstract vormgegeven edelmetalen, zoals de menselijke figuurtjes die op zilveren ringen zitten alsof het stoelen zijn. Staartjes heeft zich naast de sieraadvormgeving ook toegelegd op het ontwikkelen van modeaccessoires. armband, van gerodineerd zilver, samengesteld uit twee delen met een verend scharnier Armband van gerodineerd zilver. Het sieraad bestaat uit twee delen met een verend scharnier. De bovenzijde is plat, met erop twee symmetrische uitsteeksels die aan weerszijden vloeiend overgaan in de band. De armband is typisch voor Chris Steenbergen, die vele sieraden met een sculpturale en massief ogende kwaliteit ontwierp. Chris Steenbergen (1920-2007) studeerde aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam maar begon pas na zijn opleiding met het ontwerpen van sieraden. Na de Tweede Wereldoorlog vestigde hij zich als zelfstandig edelsmid in Amsterdam. Hij maakte objecten maar legde zich, vaak in opdracht, vooral toe op het ontwerpen van sieraden, die hij met grote technische precisie vervaardigde. In een tijd waarin de materialen schaars waren bouwde hij langzaam maar gestaag aan een eigenzinnig oeuvre. Zijn werk kenmerkt zich door een bijzondere eenvoud waarin zilver en goud, in geometrische vormen gevat, vaak een even ingehouden als krachtige expressie krijgen. In de jaren vijftig vindt hij inspiratie in de beeldhouwkunst van Antoine Pevsner, Henry Moore en Naum Gabo en wendt hij zich af van de conservatieve tradities van zijn metiér. De vormprincipes die aan zijn werk ten grondslag liggen zijn dan constructivistisch. Robuuste geometrisch vormen worden vervolgens meer en meer het uitgangspunt van zijn ontwerpen en verlenen zijn sieraden een opvallende monumentaliteit. Hierdoor worden ze ook aantrekkelijk voor mannelijke sieraaddragers. Met deze ontwerpen was Chris Steenbergen zijn tijd enigszins vooruit. Een jongere generatie sieraadontwerpers zweert eind jaren zestig niet alleen publiekelijk het gangbare sieraad als louter decoratief vrouwelijk ornament af, maar omarmt dan ook de Bauhaus principes en Nieuwe Zakelijkheid. Ze verklaren echter ook het edelmetaal tot taboe. Steenbergen blijft al die tijd trouw aan het zilver en het goud. Hij beschouwt zichzelf niet alleen als een estheet, hij is tegelijkertijd een realist die weet dat de edelmetalen nu eenmaal beter verkopen en gelooft daarbij in een eerlijke moderne toepassing van het zilver en goud. broche Deze broche is een bloemvorm, die bestaat uit een geperforeerde zilveren grondvorm, waarop rond een grote bergkristal enkele sierranden met kraaltjes geborduurd zijn. De broche krijgt daardoor het uiterlijk van een rijkelijk versierde suikertaart. Marion Herbst gebruikt daarbij gezwart zilver, hetgeen de basis vormde voor veel van haar werk in de laatste vijf jaar van haar leven. Met haar serie Taartjes, ontworpen toen ze al ernstig ziek was, liet ze zien dat haar expressiviteit onverminderd was. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche (3x) Spelden in de vorm van een madeliefje van verguld zilver met een synthetische robijn. Marion Herbst maakte in 1993 haar serie Popsy Daisy, een vrolijke ongecompliceerde collectie spelden van verguld zilver, die ze soms beschilderde. Zij was toen al ernstig ziek, maar haar ontwerpen bleven als altijd optimistisch en olijk. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband (2x), gemaakt van pannenspons (wit en donkergroen) Armband gemaakt van witte pannenspons van sieraadvernieuwer Marga Staartjes (1953). Staartjes studeerde in 1979 af aan de afdeling Vormgeving in Metaal & Kunststoffen aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Ze kreeg les van pioniers onder de Nederlandse edelsmeden en sieraadontwerpers die eind jaren zestig het sieraad als statussymbool hadden afgezworen, waaronder Gijs Bakker. Goud, zilver en edelstenen waren taboe. Het sieraad moest bevrijd worden van zijn simplistische ornamentele en decadente functie. Goedkope materialen zoals aluminium, roestvrij staal en perspex moesten betaalbare, in serie te produceren, sieraden voortbrengen. Marga Staartjes ging in dit democratiseringsproces nog een stap verder door in haar ontwerpen gebruik te maken van voorwerpen en materialen die in het alledaagse leven van de Nederlandse burger een puur functionele rol speelden, zoals pannensponsen en pijpenraggers. Ze gaf deze een opmerkelijke functieverandering door ze te transformeren tot armbanden en colliers. Felle kleuren spelen daarbij een belangrijke rol. Doordat de materialen met name verwijzen naar de huisvlijt van de Nederlandse huisvrouw vertolken ze een spitsvondige ironie, die de toen overheersend hooggespannen idealen over de bevrijding van het moderne sieraad wat tegenwicht bood. De sieraden van Staartjes bevatten vaak een verhaal en hebben verassende eigenschappen. Zo maakte ze een aantal ontwerpen die eetbaar lijken. Soms combineert ze ook figuratief werk met abstract vormgegeven edelmetalen, zoals de menselijke figuurtjes die op zilveren ringen zitten alsof het stoelen zijn. Staartjes heeft zich naast de sieraadvormgeving ook toegelegd op het ontwikkelen van modeaccessoires. broche (2x): oranje-geel (1x), blauw (1x) Tijdens haar nooit aflatende zoektocht naar de vormgevingsmogelijkheden die alledaags materiaal in zich draagt, ontwierp Marion Herbst eind jaren tachtig een serie broches van geverfd karton en papier. Deze twee broches bestaan uit een gevouwen balkje en zijn respectievelijk oranjegeel en blauw geschilderd. Door het felle kleurgebruik komt hun eenvoudige vorm tot zijn volle recht. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband Begin jaren zeventig sloten de sieraadontwerpen van Marion Herbst beter aan bij de ontwikkelingen in het buitenland dan bij de Nederlandse ontwerpers. Met name haar beeldende en kleurrijke sieraden van perspex deden aan Pop- en Op-Art denken. Niet alleen de weelderige toepassing van kleur, maar ook een vormtaal die aan het dagelijkse leven en de daarin toegepaste techniek werd ontleend kwamen overeen. Deze armband, bestaande uit een gebogen aluminium stang en kop waarin perspex is verwerkt, verwijst op humorvolle wijze naar een douchekop. Er bestaat ook een soortgelijk halssieraad. In deze stijl vervaardigde Herbst ook een aantal armbanden van doucheslangen, en halssieraden en armbanden met dopmoeren. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche Vierkante broche met onregelmatige randen van beschilderd papier-maché en staal. Na haar reis naar Florence en Sienna in 1984, maakte Marion Herbst een aantal sieraden die geënt waren op de renaissancekunst en de commedia dell'arte. Zij koos hierbij voor papier-maché als basismateriaal en beschilderde de broches of bewerkte ze met bladgoud. Eenzelfde techniek paste ze vervolgens toe bij het ontwerp van daaropvolgende broches. Deze donkere broche is gedecoreerd met rood-oranje driehoekjes en twee gestreepte langgerekte rechthoekige vormen. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband, gemaakt van poetsnaaf en doorzichtig plastic buis (zwart/paars) Armband gemaakt van een poetsnaaf, die gedeeltelijk door een transparante kunststofbuis omringd wordt. Marga Staartjes vervaardigde deze armband in verschillende kleuren en kleurcombinaties, waaronder roze, zwart, roze/paars, roze/blauw, paars/zwart, blauw/roze, groen/zwart, roze/zwart en blauw/groen. Staartjes (1953) studeerde in 1979 af aan de afdeling Vormgeving in Metaal & Kunststoffen aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Ze kreeg les van pioniers onder de Nederlandse edelsmeden en sieraadontwerpers die eind jaren zestig het sieraad als statussymbool hadden afgezworen, waaronder Gijs Bakker. Goud, zilver en edelstenen waren taboe. Het sieraad moest bevrijd worden van zijn simplistische ornamentele en decadente functie. Goedkope materialen zoals aluminium, roestvrij staal en perspex moesten betaalbare, in serie te produceren, sieraden voortbrengen. Marga Staartjes ging in dit democratiseringsproces nog een stap verder door in haar ontwerpen gebruik te maken van voorwerpen en materialen die in het alledaagse leven van de Nederlandse burger een puur functionele rol speelden, zoals pannensponsen en pijpenraggers. Ze gaf deze een opmerkelijke functieverandering door ze te transformeren tot armbanden en colliers. Felle kleuren spelen daarbij een belangrijke rol. Doordat de materialen met name verwijzen naar de huisvlijt van de Nederlandse huisvrouw vertolken ze een spitsvondige ironie, die de toen overheersend hooggespannen idealen over de bevrijding van het moderne sieraad wat tegenwicht bood. De sieraden van Staartjes bevatten vaak een verhaal en hebben verassende eigenschappen. Zo maakte ze een aantal ontwerpen die eetbaar lijken. Soms combineert ze ook figuratief werk met abstract vormgegeven edelmetalen, zoals de menselijke figuurtjes die op zilveren ringen zitten alsof het stoelen zijn. Staartjes heeft zich naast de sieraadvormgeving ook toegelegd op het ontwikkelen van modeaccessoires. halssieraad, bestaande uit een spang en een bolvormige hanger Halssieraad bestaande uit een spang van zilver met daaraan een paarse perspex bol met drie felroze strepen. Dit collier maakte Marion Herbst kort nadat ze was afgestudeerd aan de Gerrit Rietveld Academie. Het is een sprekend voorbeeld van haar speelse en ironische ontwerpen in perspex. Ze zou enkele jaren lang de mogelijkheden van dit materiaal in tal van sieraden uitbuiten. Ze sloot daarbij meer aan bij de Pop-Art beweging, die van kleur en een uitbundige vormgeving hield, dan bij de sobere en geometrische ontwerpen van Nederlandse moderne sieraadontwerpers. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband, gemaakt van pannenspons (rood) Armband gemaakt van rode pannenspons van Marga Staartjes (1953). Deze sieraadvernieuwer studeerde in 1979 af aan de afdeling Vormgeving in Metaal & Kunststoffen aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Ze kreeg les van pioniers onder de Nederlandse edelsmeden en sieraadontwerpers die eind jaren zestig het sieraad als statussymbool hadden afgezworen, waaronder Gijs Bakker. Goud, zilver en edelstenen waren taboe. Het sieraad moest bevrijd worden van zijn simplistische ornamentele en decadente functie. Goedkope materialen zoals aluminium, roestvrij staal en perspex moesten betaalbare, in serie te produceren, sieraden voortbrengen. Marga Staartjes ging in dit democratiseringsproces nog een stap verder door in haar ontwerpen gebruik te maken van voorwerpen en materialen die in het alledaagse leven van de Nederlandse burger een puur functionele rol speelden, zoals pannensponsen en pijpenraggers. Ze gaf deze een opmerkelijke functieverandering door ze te transformeren tot armbanden en colliers. Felle kleuren spelen daarbij een belangrijke rol. Doordat de materialen met name verwijzen naar de huisvlijt van de Nederlandse huisvrouw vertolken ze een spitsvondige ironie, die de toen overheersend hooggespannen idealen over de bevrijding van het moderne sieraad wat tegenwicht bood. De sieraden van Staartjes bevatten vaak een verhaal en hebben verassende eigenschappen. Zo maakte ze een aantal ontwerpen die eetbaar lijken. Soms combineert ze ook figuratief werk met abstract vormgegeven edelmetalen, zoals de menselijke figuurtjes die op zilveren ringen zitten alsof het stoelen zijn. Staartjes heeft zich naast de sieraadvormgeving ook toegelegd op het ontwikkelen van modeaccessoires. oorsteker (2x) Oorstekers in de vorm van ronde schilden met in het midden een gelakt knopje. Het oorsieraad is geperforeerd met talloze kleine gaatjes waardoor het een zeker lichtheid krijgt. Vanaf 1990 gebruikte Marion Herbst zilver niet meer louter als toevoeging in haar sieraden maar als primair materiaal voor haar ontwerpen. Deze zijn echter op geen enkele wijze klassiek te noemen. Herbst lijkt een sprookjeswereld te willen openen met een serie waar door perforatie of zwarting verkregen stippen speelse kegelvormen, dakjes, hartjes of koepeltjes sieren. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring Rechthoekige transparante ring van perspex met een cirkelvormig gat als vingeropening en een bolletje van perspex, dat gedeeltelijk in de bovenkant van de ring rust. De ring is een sprekend voorbeeld van de speelse en ironische ontwerpen van Marion Herbst, die aan het begin van haar carrière een reeks rechthoekige ringen ontwierp waarbij ze de mogelijkheden van perspex onderzocht. Soms omsloten de bolletjes kwetsbare taferelen zoals bloemblaadjes of vlinders en zelf mensen, alsof deze beschermd moesten worden in een stolp . Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring Begin jaren zeventig sloten de sieraadontwerpen van Marion Herbst beter aan bij de ontwikkelingen in het buitenland dan bij de Nederlandse ontwerpers. Met name haar beeldende en kleurrijke sieraden van perspex deden aan Pop- en Op-Art denken. Niet alleen de weelderige toepassing van kleur maar ook een vormtaal die aan het dagelijkse leven en de daarin toegepaste techniek werd ontleend kwamen overeen. Deze ring refereert direct aan een technische constructie die alomtegenwoordig is. Het sieraad van aluminium en perspex is aaneengeklonken door dopmoeren. In deze stijl vervaardigde Herbst ook enkele armbanden van doucheslangen. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. sieraaddoos: halsketting, ring, broche, spiegeltje en boek, in koffer Koffer met sieraden van Marion Herbst in het kader van de tentoonstelling die in 1983 in het Stedelijk Museum in Amsterdam plaatsvond ter gelegenheid van haar vijfentwintigjarige jubileum als sieraadvormgever. Bij de inhoud van het kistje hoort tevens een boek over haar werk. De sieraden bestaan uit een ring, halsketting en broche, en zijn typerend voor de opvattingen van Herbst ten aanzien van haar metiér. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche Deze vrolijke broche bestaat uit een lint van geweven borduurzijde, dat bevestigd is aan een zilveren speld, die omwikkeld is met hetzelfde gekleurde garen. Marion Herbst maakte samen met docente textiele werkvormen Henriëtte Wiessing een serie, Lintjes genaamd. De serie bestaat uit veertien variaties op klassieke ordetekens en verscheen in beperkte oplage. In tegenstelling tot het serieuze en rigide historische lintje, koos Herbst voor een olijke en afwijkende vormgeving. Herbst en Wiessing bedachten daarbij een soort van kleurenalfabet, waarbij ze zesentwintig kleuren aan de letters van het alfabet koppelden. De gebruikte kleurencombinaties ontstonden door toeval uit dit zelfbedachte systeem. De broches dragen zodoende verborgen boodschappen, die nog door niemand gekraakt zijn. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring met ovale peridot, in originele verpakking Gouden ring met een kantige vorm waarop een ovale peridot is gesoldeerd. De afgevlakte bovenkant van de ring heeft een ovalen uitsparing waardoor het licht door de edelsteen kan vallen. In de afgeplatte zijkanten van de ring zijn twee ronde gaten aangebracht waardoor twee extra lichtkanaaltjes ontstaan. De ring is een voorbeeld van de wijze waarop Chris Steenbergen strakke vormgevingsprincipes wist te combineren met het gebruik van traditionele materialen. Chris Steenbergen (1920-2007) studeerde aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam maar begon pas na zijn opleiding met het ontwerpen van sieraden. Na de Tweede Wereldoorlog vestigde hij zich als zelfstandig edelsmid in Amsterdam. Hij maakte objecten maar legde zich, vaak in opdracht, vooral toe op het ontwerpen van sieraden, die hij met grote technische precisie vervaardigde. In een tijd waarin de materialen schaars waren bouwde hij langzaam maar gestaag aan een eigenzinnig oeuvre. Zijn werk kenmerkt zich door een bijzondere eenvoud waarin zilver en goud, in geometrische vormen gevat, vaak een even ingehouden als krachtige expressie krijgen. In de jaren vijftig vindt hij inspiratie in de beeldhouwkunst van Antoine Pevsner, Henry Moore en Naum Gabo en wendt hij zich af van de conservatieve tradities van zijn metiér. De vormprincipes die aan zijn werk ten grondslag liggen zijn dan constructivistisch. Robuuste geometrisch vormen worden vervolgens meer en meer het uitgangspunt van zijn ontwerpen en verlenen zijn sieraden een opvallende monumentaliteit. Hierdoor worden ze ook aantrekkelijk voor mannelijke sieraaddragers. Met deze ontwerpen was Chris Steenbergen zijn tijd enigszins vooruit. Een jongere generatie sieraadontwerpers zweert eind jaren zestig niet alleen publiekelijk het gangbare sieraad als louter decoratief vrouwelijk ornament af, maar omarmt dan ook de Bauhaus principes en Nieuwe Zakelijkheid. Ze verklaren echter ook het edelmetaal tot taboe. Steenbergen blijft al die tijd trouw aan het zilver en het goud. Hij beschouwt zichzelf niet alleen als een estheet, hij is tegelijkertijd een realist die weet dat de edelmetalen nu eenmaal beter verkopen en gelooft daarbij in een eerlijke moderne toepassing van het zilver en goud. broche, bestaande uit twee delen: een symmetrische, abstracte vorm met gaten erin die naar boven toe kleiner worden, en een peervormige, facet geslepen, peridot als hanger, in originele verpakking Gouden broche bestaande uit twee delen. Twee platte gebogen vormen waarin gaten zijn aangebracht die naar boven toe kleiner worden, contrasteren met een barokke peervormige, facet geslepen, peridot als hanger. De broche laat zien hoe Chris Steenbergen strakke vormgevingsprincipes moeiteloos verbond met de intrinsieke luxueuze kwaliteiten van edelmetalen en edelstenen. Chris Steenbergen (1920-2007) studeerde aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam maar begon pas na zijn opleiding met het ontwerpen van sieraden. Na de Tweede Wereldoorlog vestigde hij zich als zelfstandig edelsmid in Amsterdam. Hij maakte objecten maar legde zich, vaak in opdracht, vooral toe op het ontwerpen van sieraden, die hij met grote technische precisie vervaardigde. In een tijd waarin de materialen schaars waren bouwde hij langzaam maar gestaag aan een eigenzinnig oeuvre. Zijn werk kenmerkt zich door een bijzondere eenvoud waarin zilver en goud, in geometrische vormen gevat, vaak een even ingehouden als krachtige expressie krijgen. In de jaren vijftig vindt hij inspiratie in de beeldhouwkunst van Antoine Pevsner, Henry Moore en Naum Gabo en wendt hij zich af van de conservatieve tradities van zijn metiér. De vormprincipes die aan zijn werk ten grondslag liggen zijn dan constructivistisch. Robuuste geometrisch vormen worden vervolgens meer en meer het uitgangspunt van zijn ontwerpen en verlenen zijn sieraden een opvallende monumentaliteit, waardoor ze ook makkelijker door mannen gedragen worden. Hiermee was Chris Steenbergen zijn tijd enigszins vooruit. Als een jongere generatie sieraadontwerpers eind jaren zestig niet alleen publiekelijk het gangbare sieraad als louter decoratief vrouwelijk ornament afzweert, de Bauhaus principes en Nieuwe Zakelijkheid omarmt, en het edelmetaal taboe verklaart, blijft Steenbergen echter trouw aan het zilver en het goud. Hij beschouwt zichzelf niet alleen als een estheet, hij is tegelijkertijd een realist die weet dat de edelmetalen nu eenmaal beter verkopen en gelooft daarbij in een eerlijke moderne toepassing van het zilver en goud. Soms werkte hij tevens met gekleurd perspex of edelstenen. Marion Herbst werkte in haar productieve loopbaan als sieraadontwerper verschillende keren met textiel. Begin jaren tachtig kwam zij met haar serie Bâtons. Dit zijn halssieraden waarbij, net zoals zij al eerder deed, stokjes omwikkeld zijn met borduurgaren. De stokken zijn bevestigd aan een of twee strengen garen die op hun beurt om een zilveren pin geknoopt zijn. Het kleurgebruik is sober, de vormgeving fragiel maar zeer expressief. De colliers schommelen met iedere beweging van de drager mee. Aan de muur gehangen worden ze tot abstracte sculptuurtjes. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES). armband, gemaakt van poetsnaaf en doorzichtig plastic buis (zwart/rood) Armband gemaakt van een poetsnaaf, die gedeeltelijk door een transparante kunststofbuis omringd wordt. Marga Staartjes vervaardigde deze armband in verschillende kleuren en kleurcombinaties, waaronder roze, zwart, roze/paars, roze/blauw, paars/zwart, blauw/roze, groen/zwart, roze/zwart en blauw/groen. Staartjes (1953) studeerde in 1979 af aan de afdeling Vormgeving in Metaal & Kunststoffen aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Ze kreeg les van pioniers onder de Nederlandse edelsmeden en sieraadontwerpers die eind jaren zestig het sieraad als statussymbool hadden afgezworen, waaronder Gijs Bakker. Goud, zilver en edelstenen waren taboe. Het sieraad moest bevrijd worden van zijn simplistische ornamentele en decadente functie. Goedkope materialen zoals aluminium, roestvrij staal en perspex moesten betaalbare, in serie te produceren, sieraden voortbrengen. Marga Staartjes ging in dit democratiseringsproces nog een stap verder door in haar ontwerpen gebruik te maken van voorwerpen en materialen die in het alledaagse leven van de Nederlandse burger een puur functionele rol speelden, zoals pannensponsen en pijpenraggers. Ze gaf deze een opmerkelijke functieverandering door ze te transformeren tot armbanden en colliers. Felle kleuren spelen daarbij een belangrijke rol. Doordat de materialen met name verwijzen naar de huisvlijt van de Nederlandse huisvrouw vertolken ze een spitsvondige ironie, die de toen overheersend hooggespannen idealen over de bevrijding van het moderne sieraad wat tegenwicht bood. De sieraden van Staartjes bevatten vaak een verhaal en hebben verassende eigenschappen. Zo maakte ze een aantal ontwerpen die eetbaar lijken. Soms combineert ze ook figuratief werk met abstract vormgegeven edelmetalen, zoals de menselijke figuurtjes die op zilveren ringen zitten alsof het stoelen zijn. Staartjes heeft zich naast de sieraadvormgeving ook toegelegd op het ontwikkelen van modeaccessoires. broche Deze broche is een bloemvorm, die bestaat uit een geperforeerde zilveren grondvorm, waarop enkele sierranden met kristal en zoetwaterparels geborduurd zijn. De versieringen steken uit en de broche doet daardoor denken aan een egeltje. Marion Herbst gebruikte gezwart zilver, hetgeen de basis vormde voor veel van haar werk in de laatste vijf jaar van haar leven. Met de Stekeltjes broche, ontworpen toen ze al ernstig ziek was, liet ze zien dat haar expressiviteit onverminderd was. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche van giethars in de vorm van een doek of abstract generfd blad, met een slakkenhuisje erop. De armbanden, broches en oorsieraden van gegoten hars vormden in 1976 een geheel nieuwe stap in het werk van Marion Herbst. De harssieraden in de vorm van slakkenhuisjes, blaadjes en schelpjes zijn bescheiden, verhalend en romantisch. Ze ogen als natuurlijke objects trouvés. Bij sommige van hen gaf Herbst het witte materiaal met olieverf wat kleuraccenten in groen en blauw. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche T-ring Ring zonder vingeropening, maar met een zilveren T-vormig voetstuk dat tussen de vingers geklemd kan worden. Marion Herbst hield niet van de ronde vorm, getuige ook haar rechthoekige ringen van zilver en perspex uit begin jaren zeventig. De T-vorm maakte het mogelijk van de ring een sculptuurtje te maken, doordat op het voetstuk een speels object van fel beschilderd hout kon worden geplaatst. Herbst maakte haar collectie van zo'n 50 T-ringen van zeer divers materiaal en in zeer uiteenlopende vormen. Het T-ontwerp werd door vele andere ontwerpers opgevolgd. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband (2x), gemaakt van pannenspons, 1x wit en 1x turquoise Armbanden gemaakt van witte en turquoise pannenspons van sieraadvernieuwer Marga Staartjes. Staartjes (1953) studeerde in 1979 af aan de afdeling Vormgeving in Metaal & Kunststoffen aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Ze kreeg les van pioniers onder de Nederlandse edelsmeden en sieraadontwerpers die eind jaren zestig het sieraad als statussymbool hadden afgezworen, waaronder Gijs Bakker. Goud, zilver en edelstenen waren taboe. Het sieraad moest bevrijd worden van zijn simplistische ornamentele en decadente functie. Goedkope materialen zoals aluminium, roestvrij staal en perspex moesten betaalbare, in serie te produceren, sieraden voortbrengen. Marga Staartjes ging in dit democratiseringsproces nog een stap verder door in haar ontwerpen gebruik te maken van voorwerpen en materialen die in het alledaagse leven van de Nederlandse burger een puur functionele rol speelden, zoals pannensponsen en pijpenraggers. Ze gaf deze een opmerkelijke functieverandering door ze te transformeren tot armbanden en colliers. Felle kleuren spelen daarbij een belangrijke rol. Doordat de materialen met name verwijzen naar de huisvlijt van de Nederlandse huisvrouw vertolken ze een spitsvondige ironie, die de toen overheersend hooggespannen idealen over de bevrijding van het moderne sieraad wat tegenwicht bood. De sieraden van Staartjes bevatten vaak een verhaal en hebben verassende eigenschappen. Zo maakte ze een aantal ontwerpen die eetbaar lijken. Soms combineert ze ook figuratief werk met abstract vormgegeven edelmetalen, zoals de menselijke figuurtjes die op zilveren ringen zitten alsof het stoelen zijn. Staartjes heeft zich naast de sieraadvormgeving ook toegelegd op het ontwikkelen van modeaccessoires. ring Ring van gezwart zilver, waarbij op een rank ringetje een massief lijkend huisje rust. Het contrast in volume geeft de ring een monumentale speelsheid. Vanaf 1990 gebruikte Marion Herbst zilver niet meer louter als toevoeging in haar sieraden, maar als primair materiaal voor haar ontwerpen. Deze zijn echter op geen enkele wijze klassiek te noemen. In 1991 ontstaat een grote collectie ringen waarvan sommige naar architectuur verwijzen, anderen hebben een bootvorm of refereren aan bloemen of fruit. De ringen zijn soms frivool, soms sober en strak vormgegeven. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche (2x): oranje (1x), geel (1x) Marion Herbst hield ervan verschillende materialen in onverwachte combinaties met elkaar te laten spreken in broches, die op kleine sculpturen leken. Soms koos ze hierbij voor een ontwapenende eenvoud, zoals bij deze broche, bestaande uit twee stalen stokjes die tot aan de zilveren uiteinden streepsgewijs omwikkeld zijn met kleurig borduurgaren. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring Rechthoekige transparante ring van perspex met een cirkelvormig gat als vingeropening en een bolletje van perspex ,dat gedeeltelijk in de bovenkant van de ring rust. De ring is een sprekend voorbeeld van de speelse en ironische ontwerpen van Marion Herbst, die aan het begin van haar carrière een reeks rechthoekige ringen ontwierp waarbij ze de mogelijkheden van perspex onderzocht. Soms omsloten de bolletjes kwetsbare taferelen zoals bloemblaadjes of vlinders en zelf mensen, alsof deze beschermd moesten worden in een stolp. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche Broche in de vorm van een op een Toekan lijkend vogeltje waarin zilver, klei, zoetwaterparels, glas, borduurgaren en synthetische steen is verwerkt. In 1993 maakte Marion Herbst een serie broches waarin ze stukjes (rest)zilver combineert met o.a. stukjes gekleurd glas, edelstenen en beschilderde parels. De broches zijn niet alleen zeer kleurrijk maar vallen tevens op door de gewaagde en originele combinatie van materialen. Hoewel ze al ernstig ziek is worden haar ontwerpen nooit ernstig of zwaarwichtig. Ze blijven lichtvoetig en humorvol en vormen een steevast volgende stap in haar verkenning van de mogelijkheden van het moderne sieraad. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche (3x), zwart (1x), oranje (1x), grijs (1x) Deze broche is typerend voor de uitbundige collectie sieraden van Marion Herbst waarin borduurgaren het belangrijkste materiaal vormt. Ze omwond hier zilveren staafjes streepsgewijs met borduurgaren in de basistinten grijs, zwart en oranje. De rechte lijnen van dit ontwerp kregen later een vervolg in vierkanten en driehoeken, die als armbanden en halssieraden gedragen konden worden. Deze vormden een van de weinige sieraden van deze ontwerpster waarbij enige geometrie te herkennen valt. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. halssieraad Collier van touw met als hanger een volumineus hartje van gezwart zilver dat aan de bovenkant gespikkeld is. Vanaf 1990 gebruikte Marion Herbst zilver niet meer louter als toevoeging in haar sieraden, maar als primair materiaal voor haar ontwerpen. Deze zijn echter op geen enkele wijze klassiek te noemen. Herbst lijkt een sprookjeswereld te willen openen met een serie waar door perforatie of zwarting verkregen stippen speelse kegelvormen, dakjes, hartjes of koepeltjes sieren. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. Witgouden collier met een ovaal gefacetteerde aquamarijn omringd door 24 diamanten. De ketting van langwerpige schakels loopt aan weerszijden van de hanger uit in een bredere strook, die uit verticaal gesmede gouddraad bestaat, waardoor de hanger nog meer geaccentueerd wordt. Het sieraad heeft door de strakke vormgeving een zekere zakelijkheid maar behoudt tegelijkertijd een decoratieve kwaliteit. Chris Steenbergen (1920-2007) studeerde aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam maar begon pas na zijn opleiding met het ontwerpen van sieraden. Na de Tweede Wereldoorlog vestigde hij zich als zelfstandig edelsmid in Amsterdam. Hij maakte objecten maar legde zich, vaak in opdracht, vooral toe op het ontwerpen van sieraden, die hij met grote technische precisie vervaardigde. In een tijd waarin de materialen schaars waren bouwde hij langzaam maar gestaag aan een eigenzinnig oeuvre. Zijn werk kenmerkt zich door een bijzondere eenvoud waarin zilver en goud, in geometrische vormen gevat, vaak een even ingehouden als krachtige expressie krijgen. In de jaren vijftig vindt hij inspiratie in de beeldhouwkunst van Antoine Pevsner, Henry Moore en Naum Gabo en wendt hij zich af van de conservatieve tradities van zijn metiér. De vormprincipes die aan zijn werk ten grondslag liggen zijn dan constructivistisch. Robuuste geometrisch vormen worden vervolgens meer en meer het uitgangspunt van zijn ontwerpen en verlenen zijn sieraden een opvallende monumentaliteit. Hierdoor worden ze ook aantrekkelijk voor mannelijke sieraaddragers. Met deze ontwerpen was Chris Steenbergen zijn tijd enigszins vooruit. armband met bedeltjes Bedelarmband met gelijksoortige en afwijkende bedeltjes waarin zilver, glas, parel, kunststof en borduurgaren zijn verwerkt. Het sieraad is een moderne variant op de klassieke bedelarmband. De traditie wil dat de drager ervan in de loop van de tijd steeds een nieuwe bedel aan de armband toevoegt. Na 1990 gebruikte Marion Herbst veelvuldig zilver als uitgangspunt van haar ontwerpen en combineerde dit edelmetaal met zowel zeer alledaagse materialen als hout en koord, als ook kunststoffen en parels. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring Ring met een zilveren T-vormig voetstuk, dat tussen de vingers geklemd kan worden. Marion Herbst hield niet van de ronde basisvorm van de ring, getuige ook haar rechthoekige ringen van zilver en perspex uit begin jaren zeventig. De T-vorm maakte het mogelijk van de ring een sculptuurtje te maken, doordat op het voetstuk een speels object kon worden geplaatst. Hier koos zij voor een uitbundige kleurrijke cirkelvorm waarin een Swarovski kristal, een parel en een synthetische robijn zijn verwerkt Herbst maakte tien jaar eerder al een serie van zo'n 50 T-ringen van zeer divers materiaal en in zeer uiteenlopende vormen. Het T-ontwerp werd daarna door vele andere ontwerpers opgevolgd. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring Ring van gezwart zilver en lak, waarbij op een rank ringetje een kegeltje met rode rand rust. Vanaf 1990 gebruikte Marion Herbst zilver niet meer louter als toevoeging in haar sieraden, maar als primair materiaal voor haar ontwerpen. Deze zijn echter op geen enkele wijze klassiek te noemen. Herbst lijkt een sprookjeswereld te willen openen met een serie waar door zwarting verkregen schaakpatronen of stippen speelse kegelvormen, dakjes of koepeltjes sieren. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche Broche van zilver, steen en rubber in de vorm van een bolero hoed. Vanaf 1990 toont het werk van Marion Herbst een sterke belangstelling voor het edelmetaal zilver. Ze maakte zuiver zilveren ontwerpen, waarbij ze het zilver soms zwartte, waardoor het gespikkeld werd. Ze combineerde het in haar onorthodoxe ontwerpen ook regelmatig met alledaagse materialen zoals koord, touw, rubber en borduurgaren. Stenen en parels gaven de sieraden daarbij een kleurrijk accent. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche Marion Herbst hield ervan verschillende materialen in onverwachte combinaties met elkaar te laten spreken in broches, die op kleine sculpturen leken. Deze broche van beschilderd hout, staal en borduurgaren zou, uitvergroot, zo een driedimensionaal object uit de moderne beeldhouwkunst kunnen zijn. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. vlinderstrikje (2x), 1 met turquoise vulling en 1 oranje vulling van zeepsop Halssieraad in de vorm van een plastic strik, gevuld met zeepsop. Het sieraad was een visitekaartje van sieraadvernieuwer Marga Staartjes (1953). Staartjes studeerde in 1979 af aan de afdeling Vormgeving in Metaal & Kunststoffen aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Ze kreeg les van pioniers onder de Nederlandse edelsmeden en sieraadontwerpers die eind jaren zestig het sieraad als statussymbool hadden afgezworen, waaronder Gijs Bakker. Goud, zilver en edelstenen waren taboe. Het sieraad moest bevrijd worden van zijn simplistische ornamentele en decadente functie. Goedkope materialen zoals aluminium, roestvrij staal en perspex moesten betaalbare, in serie te produceren, sieraden voortbrengen. Marga Staartjes ging in dit democratiseringsproces nog een stap verder door in haar ontwerpen gebruik te maken van voorwerpen en materialen die in het alledaagse leven van de Nederlandse burger een puur functionele rol speelden, zoals pannensponsen en pijpenraggers. Ze gaf deze een opmerkelijke functieverandering door ze te transformeren tot armbanden en colliers. Felle kleuren spelen daarbij een belangrijke rol. Doordat de materialen met name verwijzen naar de huisvlijt van de Nederlandse huisvrouw vertolken ze een spitsvondige ironie, die de toen overheersend hooggespannen idealen over de bevrijding van het moderne sieraad wat tegenwicht bood. De sieraden van Staartjes bevatten vaak een verhaal en hebben verassende eigenschappen. Zo maakte ze een aantal ontwerpen die eetbaar lijken. Soms combineert ze ook figuratief werk met abstract vormgegeven edelmetalen, zoals de menselijke figuurtjes die op zilveren ringen zitten alsof het stoelen zijn. Staartjes heeft zich naast de sieraadvormgeving ook toegelegd op het ontwikkelen van modeaccessoires. armband, gemaakt van poetsnaaf en doorzichtig plastic buis (blauw/rood) Armband gemaakt van een poetsnaaf, die gedeeltelijk door een transparante kunststofbuis omringd wordt. Marga Staartjes vervaardigde deze armband in verschillende kleuren en kleurcombinaties, waaronder roze, zwart, roze/paars, roze/blauw, paars/zwart, blauw/roze, groen/zwart, roze/zwart en blauw/groen. Staartjes (1953) studeerde in 1979 af aan de afdeling Vormgeving in Metaal & Kunststoffen aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Ze kreeg les van pioniers onder de Nederlandse edelsmeden en sieraadontwerpers die eind jaren zestig het sieraad als statussymbool hadden afgezworen, waaronder Gijs Bakker. Goud, zilver en edelstenen waren taboe. Het sieraad moest bevrijd worden van zijn simplistische ornamentele en decadente functie. Goedkope materialen zoals aluminium, roestvrij staal en perspex moesten betaalbare, in serie te produceren, sieraden voortbrengen. Marga Staartjes ging in dit democratiseringsproces nog een stap verder door in haar ontwerpen gebruik te maken van voorwerpen en materialen die in het alledaagse leven van de Nederlandse burger een puur functionele rol speelden, zoals pannensponsen en pijpenraggers. Ze gaf deze een opmerkelijke functieverandering door ze te transformeren tot armbanden en colliers. Felle kleuren spelen daarbij een belangrijke rol. Doordat de materialen met name verwijzen naar de huisvlijt van de Nederlandse huisvrouw vertolken ze een spitsvondige ironie, die de toen overheersend hooggespannen idealen over de bevrijding van het moderne sieraad wat tegenwicht bood. De sieraden van Staartjes bevatten vaak een verhaal en hebben verassende eigenschappen. Zo maakte ze een aantal ontwerpen die eetbaar lijken. Soms combineert ze ook figuratief werk met abstract vormgegeven edelmetalen, zoals de menselijke figuurtjes die op zilveren ringen zitten alsof het stoelen zijn. Staartjes heeft zich naast de sieraadvormgeving ook toegelegd op het ontwikkelen van modeaccessoires. broche Broche van beschilderd ijzer en staal. Marion Herbst kwam in 1980 met een serie broches, die aan de abstracte schilderkunst ontleend lijken. Ze beschilderde ijzeren, gehamerde en op schildersdoek lijkende 'lapjes', die ze vervolgens met een kwetsbare nonchalance aan staaldraad bevestigde. Door het hameren zien de plaatjes er verweerd uit en dragen ze nog slechts sporen van de oorspronkelijk warme of donkere kleuren. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. T-ring Ring zonder vingeropening, maar met een zilveren T-vormig voetstuk dat tussen de vingers geklemd kan worden. Marion Herbst hield niet van de ronde vorm, getuige ook haar rechthoekige ringen van zilver en perspex uit begin jaren zeventig. De T-vorm maakte het mogelijk van de ring een sculptuurtje te maken, doordat op het voetstuk een speels object, ditmaal een bolletje van messing, kon worden geplaatst. Herbst maakte haar collectie van zo'n 50 T-ringen van zeer divers materiaal en in zeer uiteenlopende vormen. Het T-ontwerp werd door vele andere ontwerpers opgevolgd. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. oorclip (2x) Oorclips van ovale geslepen veelkleurige glasstenen, de zogenaamde watermelon stone. De stenen zijn gezet in een metalen zetting, die door zijn verfijning integraal deel uitmaakt van het ontwerp. De oorclips zijn afkomstig van het bedrijf van Elsa Schiaparelli, een van de meest gerenommeerde producenten van costume jewelry, een zeer succesvolle combinatie van accessoire en sieraadimitatie. Schiaparelli kwam met zeer diverse en beeldende ontwerpen die in uitstraling niet onderdeden voor echte juwelen. Elsa Schiaparelli (Rome, 1890 - Parijs, 1973), mode- en sieraadontwerpster, vluchtte als jonge vrouw uit Rome om aan een verstandshuwelijk te ontsnappen en vestigde zich na verblijven in Londen en New York in de jaren twintig in Parijs. Met het mode-imperium dat zij hier opbouwde werd zij tot aartsrivaal van Coco Chanel. Onder andere maakte zij naam door in het naoorlogse Parijs de donkere modekleuren te verlevendigen met een collectie in roze. Schokkend roze werd zo haar handelsmerk. Schiaparelli werd sterk beïnvloed door de Parijse kunstwereld waarin zij circuleerde. Met name het surrealisme inspireerde haar. Zij ontwierp zelf sieraden maar trok daarbij naast grote ontwerpers als Jean Schlumberger en Serge Matta onder meer ook de kunstenaars Salvador Dali en Jean Cocteau aan. De collecties waarin circusmotieven, bloemen, bladeren, dieren, hartjes, naar Botticelli verwijzende groentemotieven, maar ook symbolische elementen werden verwerkt, vonden een enthousiast publiek. Schiaparelli had niet alleen gevoel voor vernieuwing en een grote fantasie, ze durfde ook zeer onorthodoxe materialen als hout, keramiek en veren te gebruiken. Synthetische materialen, glas en stenen bleven echter tot haar meest dankbare grondstoffen behoren. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vertrok Schiaparelli naar New York waar ze een filiaal opende. Haar Franse atelier sloot in 1954. Ze keerde echter uiteindelijk wel terug naar Parijs, de stad waarin ze groot was geworden, om er haar laatste levensjaren door te brengen. armband, gemaakt van poetsnaaf en doorzichtig plastic buis (zwart/groen) Armband gemaakt van een poetsnaaf, die gedeeltelijk door een transparante kunststofbuis omringd wordt. Marga Staartjes vervaardigde deze armband in verschillende kleuren en kleurcombinaties, waaronder roze, zwart, roze/paars, roze/blauw, paars/zwart, blauw/roze, groen/zwart, roze/zwart en blauw/groen. Staartjes (1953) studeerde in 1979 af aan de afdeling Vormgeving in Metaal & Kunststoffen aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Ze kreeg les van pioniers onder de Nederlandse edelsmeden en sieraadontwerpers die eind jaren zestig het sieraad als statussymbool hadden afgezworen, waaronder Gijs Bakker. Goud, zilver en edelstenen waren taboe. Het sieraad moest bevrijd worden van zijn simplistische ornamentele en decadente functie. Goedkope materialen zoals aluminium, roestvrij staal en perspex moesten betaalbare, in serie te produceren, sieraden voortbrengen. Marga Staartjes ging in dit democratiseringsproces nog een stap verder door in haar ontwerpen gebruik te maken van voorwerpen en materialen die in het alledaagse leven van de Nederlandse burger een puur functionele rol speelden, zoals pannensponsen en pijpenraggers. Ze gaf deze een opmerkelijke functieverandering door ze te transformeren tot armbanden en colliers. Felle kleuren spelen daarbij een belangrijke rol. Doordat de materialen met name verwijzen naar de huisvlijt van de Nederlandse huisvrouw vertolken ze een spitsvondige ironie, die de toen overheersend hooggespannen idealen over de bevrijding van het moderne sieraad wat tegenwicht bood. De sieraden van Staartjes bevatten vaak een verhaal en hebben verassende eigenschappen. Zo maakte ze een aantal ontwerpen die eetbaar lijken. Soms combineert ze ook figuratief werk met abstract vormgegeven edelmetalen, zoals de menselijke figuurtjes die op zilveren ringen zitten alsof het stoelen zijn. Staartjes heeft zich naast de sieraadvormgeving ook toegelegd op het ontwikkelen van modeaccessoires. armband, bestaande uit 2 ingezaagde cirkels die geschoven kunnen worden Armband bestaande uit twee ingezaagde cirkels van perspex, die geschoven kunnen worden. Marion Herbst werkte jarenlang in perspex om de eigenschappen van het materiaal in alle vrijheid toe te passen in ringen, colliers en armbanden. Een beeldende vormgeving en gedurfd kleurgebruik speelden daarbij een doorslaggevende rol. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband Armband van gekleurd perspex in de vorm van een verbindingsstuk van een loodgieter, met aan weerszijden twee schroefdopjes van zilver en perspex. Deze armband maakte Marion Herbst kort nadat ze was afgestudeerd aan de Gerrit Rietveld Academie. Het is een sprekend voorbeeld van haar speelse en ironische ontwerpen in perspex. Ze zou enkele jaren lang de mogelijkheden van dit materiaal in tal van sieraden uitbuiten. Ze sloot daarbij meer aan bij de Pop-Art beweging, die van kleur en een vormgeving gebaseerd op alledaagse technische constructies hield, dan bij de sobere en geometrische ontwerpen van Nederlandse moderne sieraadontwerpers. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring Rechthoekige ring, bestaande uit twee zilveren plaatjes met een cirkelvormig gat en twee perspex bolletjes, die aan weerszijden uit de ring steken. Het sieraad is typerend voor Marion Herbst, die aan het begin van haar carrière een reeks rechthoekige ringen in zowel perspex als zilver ontwierp. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. oorclip (2x), roze Rechthoekige oorclips met een strikje eronder, van geslepen glas, bergkristal en metaal. Er bestaat een bijbehorende armband. Het oorsieraad is afkomstig van het bedrijf van Elsa Schiaparelli, een van de meest gerenommeerde producenten van costume jewelry, een zeer succesvolle combinatie van accessoire en sieraadimitatie. Schiaparelli kwam met zeer diverse en beeldende ontwerpen die in uitstraling niet onderdeden voor echte juwelen. Elsa Schiaparelli (Rome, 1890 - Parijs, 1973), mode- en sieraadontwerpster, vluchtte als jonge vrouw uit Rome om aan een verstandshuwelijk te ontsnappen en vestigde zich na verblijven in Londen en New York in de jaren twintig in Parijs. Met het mode-imperium dat zij hier opbouwde werd zij tot aartsrivaal van Coco Chanel. Onder andere maakte zij naam door in het naoorlogse Parijs de donkere modekleuren te verlevendigen met een collectie in roze. Schokkend roze werd zo haar handelsmerk. Schiaparelli werd sterk beïnvloed door de Parijse kunstwereld waarin zij circuleerde. Met name het surrealisme inspireerde haar. Zij ontwierp zelf sieraden maar trok daarbij naast grote ontwerpers als Jean Schlumberger en Serge Matta onder meer ook de kunstenaars Salvador Dali en Jean Cocteau aan. De collecties waarin circusmotieven, bloemen, bladeren, dieren, hartjes, naar Botticelli verwijzende groentemotieven, maar ook symbolische elementen werden verwerkt, vonden een enthousiast publiek. Schiaparelli had niet alleen gevoel voor vernieuwing en een grote fantasie, ze durfde ook zeer onorthodoxe materialen als hout, keramiek en veren te gebruiken. Synthetische materialen, glas en stenen bleven echter tot haar meest dankbare grondstoffen behoren. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vertrok Schiaparelli naar New York waar ze een filiaal opende. Haar Franse atelier sloot in 1954. Ze keerde echter uiteindelijk wel terug naar Parijs, de stad waarin ze groot was geworden, om er haar laatste levensjaren door te brengen. ring Rechthoekige zilveren ring met boven de vingeropening een rood mondje van perspex. De ring is een sprekend voorbeeld van de speelse en humorvolle ontwerpen van Marion Herbst die aan het begin van haar carrière een reeks rechthoekige ringen ontwierp waarbij ze zilver en perspex met elkaar combineerde. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring Deze broche is een bloemvorm, die bestaat uit een geperforeerde zilveren grondvorm, waarop enkele sierranden met kraaltjes geborduurd zijn rond een grote bergkristal. De broche krijgt daardoor het uiterlijk van een rijkelijk versierde suikertaart. Marion Herbst gebruikt daarbij gezwart zilver, hetgeen de basis vormde voor veel van haar werk in de laatste vijf jaar van haar leven. Met haar serie Taartjes, ontworpen toen ze al ernstig ziek was, liet ze zien dat haar expressiviteit onverminderd was. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband, gemaakt van poetsnaaf en doorzichtig plastic buis (zwart/roze) Armband gemaakt van een poetsnaaf, die gedeeltelijk door een transparante kunststofbuis omringd wordt. Marga Staartjes vervaardigde deze armband in verschillende kleuren en kleurcombinaties, waaronder roze, zwart, roze/paars, roze/blauw, paars/zwart, blauw/roze, groen/zwart, roze/zwart en blauw/groen. Staartjes (1953) studeerde in 1979 af aan de afdeling Vormgeving in Metaal & Kunststoffen aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Ze kreeg les van pioniers onder de Nederlandse edelsmeden en sieraadontwerpers die eind jaren zestig het sieraad als statussymbool hadden afgezworen, waaronder Gijs Bakker. Goud, zilver en edelstenen waren taboe. Het sieraad moest bevrijd worden van zijn simplistische ornamentele en decadente functie. Goedkope materialen zoals aluminium, roestvrij staal en perspex moesten betaalbare, in serie te produceren, sieraden voortbrengen. Marga Staartjes ging in dit democratiseringsproces nog een stap verder door in haar ontwerpen gebruik te maken van voorwerpen en materialen die in het alledaagse leven van de Nederlandse burger een puur functionele rol speelden, zoals pannensponsen en pijpenraggers. Ze gaf deze een opmerkelijke functieverandering door ze te transformeren tot armbanden en colliers. Felle kleuren spelen daarbij een belangrijke rol. Doordat de materialen met name verwijzen naar de huisvlijt van de Nederlandse huisvrouw vertolken ze een spitsvondige ironie, die de toen overheersend hooggespannen idealen over de bevrijding van het moderne sieraad wat tegenwicht bood. De sieraden van Staartjes bevatten vaak een verhaal en hebben verassende eigenschappen. Zo maakte ze een aantal ontwerpen die eetbaar lijken. Soms combineert ze ook figuratief werk met abstract vormgegeven edelmetalen, zoals de menselijke figuurtjes die op zilveren ringen zitten alsof het stoelen zijn. Staartjes heeft zich naast de sieraadvormgeving ook toegelegd op het ontwikkelen van modeaccessoires. broche Broche van zilver met een ornament van keramiek en parels. Na 1990 gebruikte Marion Herbst veelvuldig zilver als uitgangspunt van haar ontwerpen en combineerde dit edelmetaal met zowel zeer alledaagse materialen als hout, klei en koord, als ook kunststoffen en parels. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband, bestaande uit zes schakels in de vorm van hoedjes Armband bestaande uit zes schakels in de vorm van hoedjes die een roodgelakte rand en op de top een pareltje hebben. Vanaf 1990 gebruikte Marion Herbst zilver niet meer louter als toevoeging in haar sieraden, maar als primair materiaal voor haar ontwerpen. Deze zijn echter op geen enkele wijze klassiek te noemen. Herbst lijkt een sprookjeswereld te willen openen met een serie sieraden waar door zwarting verkregen schaakpatronen of stippen speelse kegelvormen, dakjes of koepeltjes sieren. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband, gemaakt van poetsnaaf en doorzichtig plastic buis (paars/roze) Armband gemaakt van een poetsnaaf, die gedeeltelijk door een transparante kunststofbuis omringd wordt. Marga Staartjes vervaardigde deze armband in verschillende kleuren en kleurcombinaties, waaronder roze, zwart, roze/paars, roze/blauw, paars/zwart, blauw/roze, groen/zwart, roze/zwart en blauw/groen. Staartjes (1953) studeerde in 1979 af aan de afdeling Vormgeving in Metaal & Kunststoffen aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Ze kreeg les van pioniers onder de Nederlandse edelsmeden en sieraadontwerpers die eind jaren zestig het sieraad als statussymbool hadden afgezworen, waaronder Gijs Bakker. Goud, zilver en edelstenen waren taboe. Het sieraad moest bevrijd worden van zijn simplistische ornamentele en decadente functie. Goedkope materialen zoals aluminium, roestvrij staal en perspex moesten betaalbare, in serie te produceren, sieraden voortbrengen. Marga Staartjes ging in dit democratiseringsproces nog een stap verder door in haar ontwerpen gebruik te maken van voorwerpen en materialen die in het alledaagse leven van de Nederlandse burger een puur functionele rol speelden, zoals pannensponsen en pijpenraggers. Ze gaf deze een opmerkelijke functieverandering door ze te transformeren tot armbanden en colliers. Felle kleuren spelen daarbij een belangrijke rol. Doordat de materialen met name verwijzen naar de huisvlijt van de Nederlandse huisvrouw vertolken ze een spitsvondige ironie, die de toen overheersend hooggespannen idealen over de bevrijding van het moderne sieraad wat tegenwicht bood. De sieraden van Staartjes bevatten vaak een verhaal en hebben verassende eigenschappen. Zo maakte ze een aantal ontwerpen die eetbaar lijken. Soms combineert ze ook figuratief werk met abstract vormgegeven edelmetalen, zoals de menselijke figuurtjes die op zilveren ringen zitten alsof het stoelen zijn. Staartjes heeft zich naast de sieraadvormgeving ook toegelegd op het ontwikkelen van modeaccessoires. broche Begin jaren zeventig inspireerde perspex Marion Herbst tot een groot aantal zeer karakteristieke collecties sieraden. Ze werkte daarbij graag met kleurcontrasten en refereerde soms direct aan de Nederlandse maatschappij zoals met haar serie Oranje Boven, een serie perspex hangers in de vorm van reageerbuisjes waarin de nationale driekleur verwerkt zat. Ook kwam ze met een reeks broches waarbij het perspex tot een venster werd op de eronder liggende krantenknipsels. Bij deze sobere broche lijken de knipsels op de overblijfselen na een brand, waardoor vorm en nieuwsbericht als het ware samenvallen. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring in de vorm van bootje Ring in de vorm van een bootje, bestaande glas, zilver en sodaliet. Onder de noemer Bootje vervaardigde Marion Herbst begin jaren negentig enkele ringen en broches met een bootvorm. Later maakte ze ook nog een installatie met gouden bootjes. Geïnspireerd door de beeldende kunst hield de ontwerpster ervan ringen als kleine sculpturen te zien. Haar ringen zijn dan ook dragers van de meest wonderlijke figuurtjes en objecten. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche Broche van beschilderd hout en metaal waarbij een roodwit gestreepte vlaggenstok een halfronde vorm vasthoudt. De broche is gemaakt in een periode waarin Marion Herbst beschilderd hout gebruikte voor zowel broches als ringen. Het uitbundige kleurgebruik geeft de broche iets extra feestelijks. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. halssieraad Marion Herbst werkte in haar productieve loopbaan als sieraadontwerper verschillende keren met textiel. Begin jaren tachtig kwam zij met haar serie Bâtons. Het zijn halssieraden waarbij, net zoals zij eerder deed, stokjes omwikkeld zijn met borduurgaren. De stokken zijn bevestigd aan een of twee strengen garen die op hun beurt om een zilveren pin geknoopt zijn. Het kleurgebruik is sober, de vormgeving fragiel maar zeer expressief. De colliers schommelen met iedere beweging van de drager mee. Aan de muur gehangen worden ze tot abstracte sculptuurtjes. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. hanger, vrouwengezicht, in originele verpakking Deze gouden rechthoekige hanger toont een vrouwengezicht met ranke hals en lang haar. Het sieraad heeft door een eenvoudige belijning als het ware een lijstje gekregen. Door zijn vorm en voorstelling oogt de hanger vrij klassiek, met als markant detail het internationale vrouwenteken dat linksonder in reliëf is aangebracht. Het medaillon, in bijpassend houten kistje, is één van de zes hangers die de Franse schilder André Derain in 1945 voor zijn vrouw ontwerpt. De bekende goudsmid François Hugo voert zijn wasmodellen uit in goud. Samen met vrienden Henri Matisse en Maurice de Vlaminck staat André Derain (1880, Chatou - 1954, Parijs) aan de wieg van het fauvisme. Met elk van hen deelt hij tijdelijk een studio. Geïnspireerd door het werk van Cézanne en Gauguin wijst zijn werk in de jaren erna al vooruit naar het kubisme. Vervolgens waagt hij zich een periode aan het magisch realisme. Derain komt in deze jaren in contact met vrijwel alle grote in Frankrijk residerende schilders uit de 20e eeuw. Van 1914-1918 wordt hij gemobiliseerd. Na de Eerste Wereldoorlog gaat hij realistischer schilderen. In 1919 ontwerpt hij daarnaast het decor voor het ballet La Boutique Fantasque van Serge Diaghilev. Vele decors voor beroemde balletten volgen. Een reis naar Italië inspireert hem tot het schilderen van portretten en landschappen. Een officieel bezoek aan Duitsland in 1941, met o.a. Kees van Dongen en Maurice de Vlaminck komt de schilder na de Tweede Wereldoorlog duur betaald te staan, omdat men hem als collaborateur beschouwt. Hij gaat echter door met schilderen en maakt ook talloze illustraties voor boeken, waaronder houtsneden voor Pantagruel van F. Rabelais. Exposities blijven echter uit. Derains sculpturen overtreffen zijn doeken zeker niet in aantal, maar ook als beeldhouwer en keramist bouwt hij een oeuvre op. Daarnaast schrijft en musiceert hij. In 1954 overlijdt de veelzijdig getalenteerde Derain, na aangereden te zijn door een vrachtauto. hanger met halssnoer Halssieraad bestaande uit een dunne cilindervorm van enigszins bewerkt aluminium, die aan een koord is geknoopt. Het collier is van een ontwapende eenvoud en toont aan dat bij Marion Herbst elk basismateriaal tot unieke sieraden kan leiden. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. halssieraad Marion Herbst hield ervan verschillende materialen in onverwachte combinaties met elkaar te laten spreken in broches, die op kleine sculpturen leken. Haar liefde voor het borduurgaren als basismateriaal verleidde haar echter ook tot verschillende ontwerpen voor broches die alleen uit draad bestonden. Deze broche, bestaande uit gele, blauwe en rode borduurdraad oogt even fragiel als gedurfd in zijn alledaagsheid. Gedragen, beweegt het met de eigenaar mee en neemt het steeds een nieuwe vorm aan. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. halssieraad Marion Herbst werkte in haar productieve loopbaan als sieraadontwerper verschillende keren met textiel. Begin jaren tachtig kwam zij met haar serie Bâtons. Dit zijn halssieraden waarbij, net zoals zij eerder deed, stokjes omwikkeld zijn met borduurgaren. De stokken zijn bevestigd aan een of twee strengen garen, die op hun beurt om een zilveren pin geknoopt zijn. Het kleurgebruik is sober, de vormgeving fragiel maar zeer expressief. De colliers schommelen met iedere beweging van de drager mee. Aan de muur gehangen worden ze tot abstracte sculptuurtjes. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring Ring van gezwart zilver, waarbij op een rank ringetje een massief lijkende boog rust. Het contrast in volume geeft de ring een monumentale speelsheid. Vanaf 1990 gebruikte Marion Herbst zilver niet meer louter als toevoeging in haar sieraden maar als primair materiaal voor haar ontwerpen. Deze zijn echter op geen enkele wijze klassiek te noemen. In 1991 ontstaat een grote collectie ringen waarvan sommige naar architectuur verwijzen, anderen hebben een bootvorm of refereren aan bloemen of fruit. De ringen zijn soms frivool, soms sober en strak vormgegeven. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring Ring bestaande uit een zilveren open cirkel, met daarop een zilveren cilindertje, waarop een perspex bolletje is bevestigd. Het sieraad is typerend voor Marion Herbst, die aan het begin van haar carrière een reeks ringen in zowel perspex als zilver ontwierp. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche Speld in de vorm van een madeliefje van verguld zilver met een synthetische robijn. Marion Herbst maakte in 1993 haar serie Popsy Daisy, een vrolijke ongecompliceerde collectie spelden van verguld zilver, die ze soms beschilderde. Zij was toen al ernstig ziek, maar haar ontwerpen bleven als altijd optimistisch en olijk. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche Marion Herbst werkte in haar productieve loopbaan als sieraadontwerper verschillende keren met textiel. Begin jaren tachtig kwam zij met haar serie Bâtons. Dit zijn halssieraden en broches waarbij, zoals ze al eerder deed, stokjes omwikkeld zijn met borduurgaren. Bij de broches zijn de stokken verbonden aan een paar strengen garen of papier, die op hun beurt aan een zilveren pin bevestigd zijn. Het kleurgebruik was vaak sober, de vormgeving fragiel maar zeer expressief. De colliers en broches schommelen met iedere beweging van de drager mee. Aan de muur gehangen worden ze tot abstracte sculptuurtjes. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring Ring bestaande uit een zilveren cilinder, waarop een perspex bolletje is bevestigd. De onderkant van de cilinder is opengewerkt en dient als vingeropening. Het sieraad is typerend voor Marion Herbst, die aan het begin van haar carrière een reeks ringen in zowel perspex als zilver ontwierp. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. collier, bestaande uit samengestelde schakels Collier bestaande uit geschakelde platte perspex ringen waar omheen een gouden bandje gesmeed zit. Chris Steenbergen ontwierp vele sieraden met een sculpturale en massief ogende kwaliteit. Dit halssieraad oogt ergens zwaar maar krijgt door het gebruik van het transparante kunststof tegelijkertijd een opmerkelijke lichtheid. Chris Steenbergen (1920-2007) studeerde aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam maar begon pas na zijn opleiding met het ontwerpen van sieraden. Na de Tweede Wereldoorlog vestigde hij zich als zelfstandig edelsmid in Amsterdam. Hij maakte objecten maar legde zich, vaak in opdracht, vooral toe op het ontwerpen van sieraden, die hij met grote technische precisie vervaardigde. In een tijd waarin de materialen schaars waren bouwde hij langzaam maar gestaag aan een eigenzinnig oeuvre. Zijn werk kenmerkt zich door een bijzondere eenvoud waarin zilver en goud, in geometrische vormen gevat, vaak een even ingehouden als krachtige expressie krijgen. In de jaren vijftig vindt hij inspiratie in de beeldhouwkunst van Antoine Pevsner, Henry Moore en Naum Gabo en wendt hij zich af van de conservatieve tradities van zijn metiér. De vormprincipes die aan zijn werk ten grondslag liggen zijn dan constructivistisch. Robuuste geometrisch vormen worden vervolgens meer en meer het uitgangspunt van zijn ontwerpen en verlenen zijn sieraden een opvallende monumentaliteit. Hierdoor worden ze ook aantrekkelijk voor mannelijke sieraaddragers. Met deze ontwerpen was Chris Steenbergen zijn tijd enigszins vooruit. Een jongere generatie sieraadontwerpers zweert eind jaren zestig niet alleen publiekelijk het gangbare sieraad als louter decoratief vrouwelijk ornament af, maar omarmt dan ook de Bauhaus principes en Nieuwe Zakelijkheid. Ze verklaren echter ook het edelmetaal tot taboe. Steenbergen blijft al die tijd trouw aan het zilver en het goud. Hij beschouwt zichzelf niet alleen als een estheet, hij is tegelijkertijd een realist die weet dat de edelmetalen nu eenmaal beter verkopen en gelooft daarbij in een eerlijke moderne toepassing van het zilver en goud. Soms werkte hij tevens met gekleurd perspex of edelstenen. armband, gemaakt van poetsnaaf en doorzichtig plastic buis (roze) Armband gemaakt van een poetsnaaf, die gedeeltelijk door een transparante kunststofbuis omringd wordt. Marga Staartjes vervaardigde deze armband in verschillende kleuren en kleurcombinaties, waaronder roze, zwart, roze/paars, roze/blauw, paars/zwart, blauw/roze, groen/zwart, roze/zwart en blauw/groen. Staartjes (1953) studeerde in 1979 af aan de afdeling Vormgeving in Metaal & Kunststoffen aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Ze kreeg les van pioniers onder de Nederlandse edelsmeden en sieraadontwerpers die eind jaren zestig het sieraad als statussymbool hadden afgezworen, waaronder Gijs Bakker. Goud, zilver en edelstenen waren taboe. Het sieraad moest bevrijd worden van zijn simplistische ornamentele en decadente functie. Goedkope materialen zoals aluminium, roestvrij staal en perspex moesten betaalbare, in serie te produceren, sieraden voortbrengen. Marga Staartjes ging in dit democratiseringsproces nog een stap verder door in haar ontwerpen gebruik te maken van voorwerpen en materialen die in het alledaagse leven van de Nederlandse burger een puur functionele rol speelden, zoals pannensponsen en pijpenraggers. Ze gaf deze een opmerkelijke functieverandering door ze te transformeren tot armbanden en colliers. Felle kleuren spelen daarbij een belangrijke rol. Doordat de materialen met name verwijzen naar de huisvlijt van de Nederlandse huisvrouw vertolken ze een spitsvondige ironie, die de toen overheersend hooggespannen idealen over de bevrijding van het moderne sieraad wat tegenwicht bood. De sieraden van Staartjes bevatten vaak een verhaal en hebben verassende eigenschappen. Zo maakte ze een aantal ontwerpen die eetbaar lijken. Soms combineert ze ook figuratief werk met abstract vormgegeven edelmetalen, zoals de menselijke figuurtjes die op zilveren ringen zitten alsof het stoelen zijn. Staartjes heeft zich naast de sieraadvormgeving ook toegelegd op het ontwikkelen van modeaccessoires. Armband van goudkleurig metaal met zes schakels, elk opgebouwd uit drie blaadjes met twee imitatie bloedkoralen. Er bestaan ook een bijbehorend collier en oorsieraad. Het ontwerp is een sprekend voorbeeld van de bloem- en bladmotieven die in de jaren vijftig een grote rol speelden in de costume jewelry, een zeer succesvolle combinatie van accessoire en sieraadimitatie. Elsa Schiaparelli kwam met zeer diverse en beeldende ontwerpen die in uitstraling niet onderdeden voor echte juwelen. Elsa Schiaparelli (Rome, 1890 - Parijs, 1973), mode- en sieraadontwerpster, vluchtte als jonge vrouw uit Rome om aan een verstandshuwelijk te ontsnappen en vestigde zich na verblijven in Londen en New York in de jaren twintig in Parijs. Met het mode-imperium dat zij hier opbouwde werd zij tot aartsrivaal van Coco Chanel. Onder andere maakte zij naam door in het naoorlogse Parijs de donkere modekleuren te verlevendigen met een collectie in roze. Schokkend roze werd zo haar handelsmerk. Schiaparelli werd sterk beïnvloed door de Parijse kunstwereld waarin zij circuleerde. Met name het surrealisme inspireerde haar. Zij ontwierp zelf sieraden maar trok daarbij naast grote ontwerpers als Jean Schlumberger en Serge Matta onder meer ook de kunstenaars Salvador Dali en Jean Cocteau aan. De collecties waarin circusmotieven, bloemen, bladeren, dieren, hartjes, naar Botticelli verwijzende groentemotieven, maar ook symbolische elementen werden verwerkt, vonden een enthousiast publiek. Schiaparelli had niet alleen gevoel voor vernieuwing en een grote fantasie, ze durfde ook zeer onorthodoxe materialen als hout, keramiek en veren te gebruiken. Synthetische materialen, glas en stenen bleven echter tot haar meest dankbare grondstoffen behoren. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vertrok Schiaparelli naar New York waar ze een filiaal opende. Haar Franse atelier sloot in 1954. Ze keerde echter uiteindelijk wel terug naar Parijs, de stad waarin ze groot was geworden, om er haar laatste levensjaren door te brengen. hangerrek met 5 hangers (zwart/wit) en koordjes Begin jaren zeventig inspireerde perspex Marion Herbst tot een groot aantal zeer karakteristieke collecties sieraden. Een ervan vormde de serie Oranje Boven, die bestaat uit transparante staafjes waarin telkens op andere wijze rood-wit-blauwe laagjes perspex zijn verwerkt. De staafjes staan in een reageerbuisrekje. Herbst maakte in hetzelfde jaar ook hangers in andere kleurencombinaties, zoals deze vijf hangers in zwart/wit, die aan koordjes hangen. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) vestigde zich eind jaren zestig als een van de meest eigenzinnige en rebelse sieraadontwerpers van Nederland. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers, die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, geweven materialen, papier-maché, hout, garen en staal zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia del arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche Vierkante broche met onregelmatige randen van beschilderd papier-maché en staal. Na haar reis naar Florence en Sienna in 1984, maakte Marion Herbst een aantal sieraden die geënt waren op de renaissancekunst en de commedia dell'arte. Zij koos hierbij voor papier-maché als basismateriaal en beschilderde de broches of bewerkte ze met bladgoud. Een soortgelijke techniek paste ze vervolgens toe bij het ontwerp van daaropvolgende broches. Deze broche is aan de randen gedecoreerd met langwerpige vormen met ruit-, streep- en andere abstracte patroontjes in rood, wit en zwart. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche Deze vrolijke broche bestaat uit een lint van geweven borduurzijde, dat bevestigd is aan een zilveren speld die omwikkeld is met hetzelfde gekleurde garen. Marion Herbst maakte samen met docente textiele werkvormen Henriëtte Wiessing de serie Lintjes, die uit veertien variaties op klassieke ordetekens bestaat en in beperkte oplage verscheen\. In tegenstelling tot het serieuze en rigide historische lintje koos Herbst voor olijke en afwijkende vormgeving. Herbst en Wiessing bedachten daarbij een soort van kleurenalfabet waarbij ze zesentwintig kleuren aan de letters van het alfabet koppelden. De gebruikte kleurencombinaties ontstonden door toeval uit dit zelfbedachte systeem. De broches dragen zodoende verborgen boodschappen, die nog door niemand gekraakt zijn. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. Oorsieraad van goudkleurig metaal met clips. Het sieraad heeft drie blaadjes met drie imitatie bloedkoralen. Er bestaan ook een bijbehorende armband en collier. Het ontwerp is een sprekend voorbeeld van de bloem- en bladmotieven die in de jaren vijftig een grote rol speelden in de costume jewelry, een zeer succesvolle combinatie van accessoire en sieraadimitatie. Elsa Schiaparelli kwam met zeer diverse en beeldende ontwerpen die in uitstraling niet onderdeden voor echte juwelen. Elsa Schiaparelli (Rome, 1890 - Parijs, 1973), mode- en sieraadontwerpster, vluchtte als jonge vrouw uit Rome om aan een verstandshuwelijk te ontsnappen en vestigde zich na verblijven in Londen en New York in de jaren twintig in Parijs. Met het mode-imperium dat zij hier opbouwde werd zij tot aartsrivaal van Coco Chanel. Onder andere maakte zij naam door in het naoorlogse Parijs de donkere modekleuren te verlevendigen met een collectie in roze. Schokkend roze werd zo haar handelsmerk. Schiaparelli werd sterk beïnvloed door de Parijse kunstwereld waarin zij circuleerde. Met name het surrealisme inspireerde haar. Zij ontwierp zelf sieraden maar trok daarbij naast grote ontwerpers als Jean Schlumberger en Serge Matta onder meer ook de kunstenaars Salvador Dali en Jean Cocteau aan. De collecties waarin circusmotieven, bloemen, bladeren, dieren, hartjes, naar Botticelli verwijzende groentemotieven, maar ook symbolische elementen werden verwerkt, vonden een enthousiast publiek. Schiaparelli had niet alleen gevoel voor vernieuwing en een grote fantasie, ze durfde ook zeer onorthodoxe materialen als hout, keramiek en veren te gebruiken. Synthetische materialen, glas en stenen bleven echter tot haar meest dankbare grondstoffen behoren. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vertrok Schiaparelli naar New York waar ze een filiaal opende. Haar Franse atelier sloot in 1954. Ze keerde echter uiteindelijk wel terug naar Parijs, de stad waarin ze groot was geworden, om er haar laatste levensjaren door te brengen. halssieraad met 10 bollen Collier van papier-maché en piepschuim. Aan een gekleurd lint hangen 10 uitbundig beschilderde 'parels'. Het is een van de opmerkelijke en tegendraadse colliers van papier-maché en piepschuim waarmee Marion Herbst midden jaren tachtig verraste. Geïnspireerd door de Italiaanse Renaissance en commedia dell'arte, waarmee ze in 1984 in Italië kennismaakte, ging Marion Herbst schilderen en tekenen. Dit leidde enkele jaren later tot een collectie halssieraden, kragen, masker en dozen van papier-maché. Deze werden met felle kleuren beschilderd en soms beplakt met veren, bladgoud of poëzieplaatjes. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. halssieraad met hanger, opgebouwd uit vier scharnierende delen Collier met hanger, opgebouwd uit vier scharnierende delen. De delen hebben tussenliggende schakels van blauw geslepen glas. De hanger is versierd met licht- en donkerblauwe afgeronde en gekante stenen. Het halssieraad is afkomstig van het bedrijf van Elsa Schiaparelli, een van de meest gerenommeerde producenten van costume jewelry, een zeer succesvolle combinatie van accessoire en sieraadimitatie. Schiaparelli kwam met zeer diverse en beeldende ontwerpen die in uitstraling niet onderdeden voor echte juwelen. Elsa Schiaparelli (Rome, 1890 - Parijs, 1973), mode- en sieraadontwerpster, vluchtte als jonge vrouw uit Rome om aan een verstandshuwelijk te ontsnappen en vestigde zich na verblijven in Londen en New York in de jaren twintig in Parijs. Met het mode-imperium dat zij hier opbouwde werd zij tot aartsrivaal van Coco Chanel. Onder andere maakte zij naam door in het naoorlogse Parijs de donkere modekleuren te verlevendigen met een collectie in roze. Schokkend roze werd zo haar handelsmerk. Schiaparelli werd sterk beïnvloed door de Parijse kunstwereld waarin zij circuleerde. Met name het surrealisme inspireerde haar. Zij ontwierp zelf sieraden maar trok daarbij naast grote ontwerpers als Jean Schlumberger en Serge Matta onder meer ook de kunstenaars Salvador Dali en Jean Cocteau aan. De collecties waarin circusmotieven, bloemen, bladeren, dieren, hartjes, naar Botticelli verwijzende groentemotieven, maar ook symbolische elementen werden verwerkt, vonden een enthousiast publiek. Schiaparelli had niet alleen gevoel voor vernieuwing en een grote fantasie, ze durfde ook zeer onorthodoxe materialen als hout, keramiek en veren te gebruiken. Synthetische materialen, glas en stenen bleven echter tot haar meest dankbare grondstoffen behoren. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vertrok Schiaparelli naar New York waar ze een filiaal opende. Haar Franse atelier sloot in 1954. Ze keerde echter uiteindelijk wel terug naar Parijs, de stad waarin ze groot was geworden, om er haar laatste levensjaren door te brengen. schouderbroche Schouderbroche in de vorm van een commedia dell'arte attribuut van beschilderd papier-maché en metaal. De reis die Marion Herbst in 1984 naar Florence en Sienna maakte inspireerde haar tot een reeks sieraden van papier-maché. Het was met name haar kennismaking met de Toscaanse renaissancekunst en de commedia dell'arte die leidde tot een reeks nieuwe ontwerpen voor onder andere broches, waarbij de achterkant haar signatuur kreeg in goudkleurig pigment. De broches lijken soms op maskers, met de kenmerkende pregnante vormen van neus en oog, of op kledingstukken. Ze zijn beschilderd en incidenteel beplakt met veren. Een aantal van deze sieraden heeft ruit- of streeppatronen in warme kleurschakeringen. Ook zijn de broches vaak bewerkt met bladgoud. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring Ring van gezwart zilver, goud en lak, waarbij op een rank ringetje een topzwaar lijkend dakje met roodgelakte punt zweeft. In het dakje zijn kleine ronde gaatjes geperforeerd. Het contrast in volume geeft de ring een monumentale speelsheid. Vanaf 1990 gebruikte Marion Herbst zilver niet meer louter als toevoeging in haar sieraden, maar als primair materiaal voor haar ontwerpen. Deze zijn echter op geen enkele wijze klassiek te noemen. Herbst lijkt een sprookjeswereld te willen openen met een serie waar door zwarting verkregen schaakpatronen of stippen speelse kegelvormen, dakjes of koepeltjes sieren. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband, roze Armband van twaalf geschakelde rechthoekige vormen van geslepen glas, bergkristal en metaal. Er bestaan bijbehorende oorclips. De armband is afkomstig van het bedrijf van Elsa Schiaparelli, een van de meest gerenommeerde producenten van costume jewelry, een zeer succesvolle combinatie van accessoire en sieraadimitatie. Schiaparelli kwam met zeer diverse en beeldende ontwerpen die in uitstraling niet onderdeden voor echte juwelen. Elsa Schiaparelli (Rome, 1890 - Parijs, 1973), mode- en sieraadontwerpster, vluchtte als jonge vrouw uit Rome om aan een verstandshuwelijk te ontsnappen en vestigde zich na verblijven in Londen en New York in de jaren twintig in Parijs. Met het mode-imperium dat zij hier opbouwde werd zij tot aartsrivaal van Coco Chanel. Onder andere maakte zij naam door in het naoorlogse Parijs de donkere modekleuren te verlevendigen met een collectie in roze. Schokkend roze werd zo haar handelsmerk. Schiaparelli werd sterk beïnvloed door de Parijse kunstwereld waarin zij circuleerde. Met name het surrealisme inspireerde haar. Zij ontwierp zelf sieraden maar trok daarbij naast grote ontwerpers als Jean Schlumberger en Serge Matta onder meer ook de kunstenaars Salvador Dali en Jean Cocteau aan. De collecties waarin circusmotieven, bloemen, bladeren, dieren, hartjes, naar Botticelli verwijzende groentemotieven, maar ook symbolische elementen werden verwerkt, vonden een enthousiast publiek. Schiaparelli had niet alleen gevoel voor vernieuwing en een grote fantasie, ze durfde ook zeer onorthodoxe materialen als hout, keramiek en veren te gebruiken. Synthetische materialen, glas en stenen bleven echter tot haar meest dankbare grondstoffen behoren. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vertrok Schiaparelli naar New York waar ze een filiaal opende. Haar Franse atelier sloot in 1954. Ze keerde echter uiteindelijk wel terug naar Parijs, de stad waarin ze groot was geworden, om er haar laatste levensjaren door te brengen. oorstekers (36 x) Verzameling oorstekers bestaande uit handgevormde stukjes klei, die met felle kleuren zijn beschilderd. Ze zijn bevestigd aan zilveren stekers. Marion Herbst liet geen kans voorbij gaan om nieuwe materialen toe te passen in haar veelzijdige werk, waarbij ze dankbaar gebruik maakte van de unieke eigenschappen ervan. Soms sober, maar meestal uitbundig en kleurrijk, vormen haar ontwerpen een continue verkenning van de grenzen van het moderne sieraad. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring Ring van gezwart zilver, waarbij op een rank ringetje een massief lijkende cilindervorm rust. Het contrast in volume geeft de ring een monumentale speelsheid. Vanaf 1990 gebruikte Marion Herbst zilver niet meer louter als toevoeging in haar sieraden, maar als primair materiaal voor haar ontwerpen. Deze zijn echter op geen enkele wijze klassiek te noemen. In 1991 ontstaat een grote collectie ringen waarvan sommige naar architectuur verwijzen, anderen hebben een bootvorm of refereren aan bloemen of fruit. De ringen zijn soms frivool, soms sober en strak vormgegeven. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring, goud Gouden ring waarin een staafvormige holte is uitgespaard. De ring is even sober als sculpturaal en heeft een bijzondere massieve uitstraling. Chris Steenbergen (1920-2007) studeerde aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam maar begon pas na zijn opleiding met het ontwerpen van sieraden. Na de Tweede Wereldoorlog vestigde hij zich als zelfstandig edelsmid in Amsterdam. Hij maakte objecten maar legde zich, vaak in opdracht, vooral toe op het ontwerpen van sieraden, die hij met grote technische precisie vervaardigde. In een tijd waarin de materialen schaars waren bouwde hij langzaam maar gestaag aan een eigenzinnig oeuvre. Zijn werk kenmerkt zich door een bijzondere eenvoud waarin zilver en goud, in geometrische vormen gevat, vaak een even ingehouden als krachtige expressie krijgen. In de jaren vijftig vindt hij inspiratie in de beeldhouwkunst van Antoine Pevsner, Henry Moore en Naum Gabo en wendt hij zich af van de conservatieve tradities van zijn metiér. De vormprincipes die aan zijn werk ten grondslag liggen zijn dan constructivistisch. Robuuste geometrische vormen worden vervolgens meer en meer het uitgangspunt van zijn ontwerpen en verlenen zijn sieraden een opvallende monumentaliteit. Hierdoor worden ze ook aantrekkelijk voor mannelijke sieraaddragers. Met deze ontwerpen was Chris Steenbergen zijn tijd enigszins vooruit. Een jongere generatie sieraadontwerpers zweert eind jaren zestig niet alleen publiekelijk het gangbare sieraad als louter decoratief vrouwelijk ornament af, maar omarmt dan ook de Bauhaus principes en Nieuwe Zakelijkheid. Ze verklaren echter ook het edelmetaal tot taboe. Steenbergen blijft al die tijd trouw aan het zilver en het goud. Hij beschouwt zichzelf niet alleen als een estheet, hij is tegelijkertijd een realist die weet dat de edelmetalen nu eenmaal beter verkopen en gelooft daarbij in een eerlijke moderne toepassing van het zilver en goud. hanger met halssnoer Halssieraad van een ietwat gebogen en dunne aluminium cilindervorm, die aan een koord is geknoopt. Het collier is van een ontwapende eenvoud en toont aan dat bij Marion Herbst elk basismateriaal tot unieke sieraden kan leiden. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche Broche bestaande uit zilver, stukjes glas, parel en verf. Begin jaren negentig maakte Marion Herbst een serie broches waarin ze stukjes (rest)zilver combineert met o.a. stukjes gekleurd glas, edelstenen en beschilderde parels. De broches zijn niet alleen zeer kleurrijk maar vallen tevens op door de gewaagde en originele combinatie van materialen. Hoewel ze al ernstig ziek is worden haar ontwerpen nooit ernstig of zwaarwichtig. Ze blijven lichtvoetig en humorvol en vormen een steevast volgende stap in haar verkenning van de mogelijkheden van het moderne sieraad. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. hanger, in originele verpakking Dit gouden medaillon toont een vrouwengezicht, omgeven door een kraag of collier. De hanger is rondom afgezet met een rand van gouden bolletjes. Door zijn vorm en voorstelling oogt het sieraad vrij klassiek. Het medaillon, in bijpassend houten kistje, is één van de zes hangers die de Franse schilder André Derain in 1945 voor zijn vrouw ontwerpt. De bekende goudsmid François Hugo voert zijn wasmodellen uit in goud. Samen met vrienden Henri Matisse en Maurice de Vlaminck staat André Derain (1880, Chatou - 1954, Parijs) aan de wieg van het fauvisme. Met elk van hen deelt hij tijdelijk een studio. Geïnspireerd door het werk van Cézanne en Gauguin wijst zijn werk in de jaren erna al vooruit naar het kubisme. Vervolgens waagt hij zich een periode aan het magisch realisme. Derain komt in deze jaren in contact met vrijwel alle grote in Frankrijk residerende schilders uit de 20e eeuw. Van 1914-1918 wordt hij gemobiliseerd. Na de Eerste Wereldoorlog gaat hij realistischer schilderen. In 1919 ontwerpt hij daarnaast het decor voor het ballet La Boutique Fantasque van Serge Diaghilev. Vele decors voor beroemde balletten volgen. Een reis naar Italië inspireert hem tot het schilderen van portretten en landschappen. Een officieel bezoek aan Duitsland in 1941, met o.a. Kees van Dongen en Maurice de Vlaminck komt de schilder na de Tweede Wereldoorlog duur betaald te staan, omdat men hem als collaborateur beschouwt. Hij gaat echter door met schilderen en maakt ook talloze illustraties voor boeken, waaronder houtsneden voor Pantagruel van F. Rabelais. Exposities blijven echter uit. Derains sculpturen overtreffen zijn doeken zeker niet in aantal, maar ook als beeldhouwer en keramist bouwt hij een oeuvre op. Daarnaast schrijft en musiceert hij. In 1954 overlijdt de veelzijdig getalenteerde Derain, na aangereden te zijn door een vrachtauto. armband, gemaakt van pannenspons (oranje) Armband gemaakt van rode pannenspons van Marga Staartjes (1953). Deze sieraadvernieuwer studeerde in 1979 af aan de afdeling Vormgeving in Metaal & Kunststoffen aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Ze kreeg les van pioniers onder de Nederlandse edelsmeden en sieraadontwerpers die eind jaren zestig het sieraad als statussymbool hadden afgezworen, waaronder Gijs Bakker. Goud, zilver en edelstenen waren taboe. Het sieraad moest bevrijd worden van zijn simplistische ornamentele en decadente functie. Goedkope materialen zoals aluminium, roestvrij staal en perspex moesten betaalbare, in serie te produceren, sieraden voortbrengen. Marga Staartjes ging in dit democratiseringsproces nog een stap verder door in haar ontwerpen gebruik te maken van voorwerpen en materialen die in het alledaagse leven van de Nederlandse burger een puur functionele rol speelden, zoals pannensponsen en pijpenraggers. Ze gaf deze een opmerkelijke functieverandering door ze te transformeren tot armbanden en colliers. Felle kleuren spelen daarbij een belangrijke rol. Doordat de materialen met name verwijzen naar de huisvlijt van de Nederlandse huisvrouw vertolken ze een spitsvondige ironie, die de toen overheersend hooggespannen idealen over de bevrijding van het moderne sieraad wat tegenwicht bood. De sieraden van Staartjes bevatten vaak een verhaal en hebben verassende eigenschappen. Zo maakte ze een aantal ontwerpen die eetbaar lijken. Soms combineert ze ook figuratief werk met abstract vormgegeven edelmetalen, zoals de menselijke figuurtjes die op zilveren ringen zitten alsof het stoelen zijn. Staartjes heeft zich naast de sieraadvormgeving ook toegelegd op het ontwikkelen van modeaccessoires. broche met diverse gestapelde stenen in meerdere tinten blauw en groen, en oranje Broche met diverse gestapelde glazen stenen in meerdere tinten blauw, groen en oranje, die deels omringd worden door bladmotieven van zilverkleurig metaal. De broche van Elsa Schiaparelli is een sprekend voorbeeld van de bloem- en bladmotieven die in de jaren vijftig een grote rol speelden in de costume jewelry, een zeer succesvolle combinatie van accessoire en sieraadimitatie. Elsa Schiaparelli (Rome, 1890 - Parijs, 1973), mode- en sieraadontwerpster, vluchtte als jonge vrouw uit Rome om aan een verstandshuwelijk te ontsnappen en vestigde zich na verblijven in Londen en New York in de jaren twintig in Parijs. Met het mode-imperium dat zij hier opbouwde werd zij tot aartsrivaal van Coco Chanel. Onder andere maakte zij naam door in het naoorlogse Parijs de donkere modekleuren te verlevendigen met een collectie in roze. Schokkend roze werd zo haar handelsmerk. Schiaparelli werd sterk beïnvloed door de Parijse kunstwereld waarin zij circuleerde. Met name het surrealisme inspireerde haar. Zij ontwierp zelf sieraden maar trok daarbij naast grote ontwerpers als Jean Schlumberger en Serge Matta onder meer ook de kunstenaars Salvador Dali en Jean Cocteau aan. De collecties waarin circusmotieven, bloemen, bladeren, dieren, hartjes, naar Botticelli verwijzende groentemotieven, maar ook symbolische elementen werden verwerkt, vonden een enthousiast publiek. Schiaparelli had niet alleen gevoel voor vernieuwing en een grote fantasie, ze durfde ook zeer onorthodoxe materialen als hout, keramiek en veren te gebruiken. Synthetische materialen, glas en stenen bleven echter tot haar meest dankbare grondstoffen behoren. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vertrok Schiaparelli naar New York waar ze een filiaal opende. Haar Franse atelier sloot in 1954. Ze keerde echter uiteindelijk wel terug naar Parijs, de stad waarin ze groot was geworden, om er haar laatste levensjaren door te brengen. broche (driedelig), geel, rood, blauw Tijdens haar nooit aflatende zoektocht naar de vormgevingsmogelijkheden die alledaags materiaal in zich draagt, ontwierp Marion Herbst eind jaren tachtig een serie broches van geverfd karton en papier. Deze driedelige broche bestaat uit een onregelmatig rood vierkant, een gele balk, en een blauwe spiraalvorm. Door het primaire kleurgebruik kwamen de eenvoudige vormen tot hun volle recht. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche Broche van beschilderd ijzer en staal. Marion Herbst kwam in 1980 met een serie broches die aan de abstracte schilderkunst ontleend lijken. Ze beschilderde ijzeren, gehamerde en op schildersdoek lijkende 'lapjes', die ze vervolgens met een kwetsbare nonchalance aan staaldraad bevestigde. Door het hameren zien de plaatjes er verweerd uit en dragen ze nog slechts sporen van de oorspronkelijk warme of donkere kleuren. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche Marion Herbst werkte in haar productieve loopbaan als sieraadontwerper verschillende keren met textiel. Begin jaren tachtig kwam zij met haar serie Bâtons. Dit zijn halssieraden en broches waarbij, net zoals ze eerder deed, stokjes omwikkeld zijn met borduurgaren. De stokken zijn bevestigd aan een paar strengen garen, die op hun beurt aan een zilveren pin bevestigd zijn. Het kleurgebruik was vaak sober, de vormgeving fragiel maar zeer expressief. De colliers en broches schommelen met iedere beweging van de drager mee. Aan de muur gehangen worden ze tot abstracte sculptuurtjes. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche (prototype) Begin jaren zeventig inspireerde perspex Marion Herbst tot een groot aantal zeer karakteristieke collecties sieraden. Ze werkte daarbij graag met kleurcontrasten en refereerde soms direct aan de Nederlandse maatschappij zoals met haar serie Oranje Boven, een serie perspex hangers in de vorm van reageerbuisjes waarin de nationale driekleur verwerkt zat. Ook kwam ze met een reeks broches waarbij het perspex tot een venster werd op de eronder liggende krantenknipsels. Bij deze sobere broche zijn de letterfragmenten als het ware ingelijst door het kader van messing. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring Ring van zilver waarbij op een rank ringetje een door zwarting verkregen raketvorm is geplaatst. Vanaf 1990 gebruikte Marion Herbst zilver niet meer louter als toevoeging in haar sieraden maar als primair materiaal voor haar ontwerpen. Deze zijn echter op geen enkele wijze klassiek te noemen. De ringen zijn soms frivool, soms sober en strak vormgegeven. Hier combineerde zij de strakke vormgeving met versieringen van bergkristal, glas en borduurgaren, waardoor er een zekere luchthartigheid ontstaat. De kegel- en dakvormen komen in een aantal van haar ontwerpen in gezwart zilver terug, die een sprookjesachtige wereld oproepen. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring Ring van gezwart zilver, waarbij op een rank ringetje met gespikkelde kelkvorm bolletjes van glas, amethyst, citrien, rhodoniet, en lapis lazuli als een boeket zijn bijeengebracht. Vanaf 1990 gebruikte Marion Herbst zilver niet meer louter als toevoeging in haar sieraden, maar als primair materiaal voor haar ontwerpen. Deze zijn echter op geen enkele wijze klassiek te noemen. In 1991 ontstaat een grote collectie ringen waarvan sommige naar architectuur verwijzen, anderen hebben een bootvorm of refereren aan bloemen of fruit. De ringen zijn soms frivool, soms sober en strak vormgegeven. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche Broche bestaande uit een vierkant van perspex, met in het midden een bolle cirkelvorm van hetzelfde materiaal, die een reliëfwerking heeft. Marion Herbst werkte een aantal jaren met perspex, soms in combinatie met zilver, en kwam daarbij tot zeer sprekende ontwerpen voor armbanden, ringen, colliers en ringen, waarbij de eigenschappen van het materiaal optimaal werden benut. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband, gemaakt van pannenspons (blauw) Armband gemaakt van blauwe pannenspons van sieraadvernieuwer Marga Staartjes (1953). Staartjes studeerde in 1979 af aan de afdeling Vormgeving in Metaal & Kunststoffen aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Ze kreeg les van pioniers onder de Nederlandse edelsmeden en sieraadontwerpers die eind jaren zestig het sieraad als statussymbool hadden afgezworen, waaronder Gijs Bakker. Goud, zilver en edelstenen waren taboe. Het sieraad moest bevrijd worden van zijn simplistische ornamentele en decadente functie. Goedkope materialen zoals aluminium, roestvrij staal en perspex moesten betaalbare, in serie te produceren, sieraden voortbrengen. Marga Staartjes ging in dit democratiseringsproces nog een stap verder door in haar ontwerpen gebruik te maken van voorwerpen en materialen die in het alledaagse leven van de Nederlandse burger een puur functionele rol speelden, zoals pannensponsen en pijpenraggers. Ze gaf deze een opmerkelijke functieverandering door ze te transformeren tot armbanden en colliers. Felle kleuren spelen daarbij een belangrijke rol. Doordat de materialen met name verwijzen naar de huisvlijt van de Nederlandse huisvrouw vertolken ze een spitsvondige ironie, die de toen overheersend hooggespannen idealen over de bevrijding van het moderne sieraad wat tegenwicht bood. De sieraden van Staartjes bevatten vaak een verhaal en hebben verassende eigenschappen. Zo maakte ze een aantal ontwerpen die eetbaar lijken. Soms combineert ze ook figuratief werk met abstract vormgegeven edelmetalen, zoals de menselijke figuurtjes die op zilveren ringen zitten alsof het stoelen zijn. Staartjes heeft zich naast de sieraadvormgeving ook toegelegd op het ontwikkelen van modeaccessoires. armband, gemaakt van gedraaide spiraaldraad Armband van gedraaide stalen spiraaldraad. Het resultaat is een sponsachtige armband, die om de pols kronkelt. Het ontwerp is even eenvoudig als krachtig van uitstraling en past in de traditie van Marion Herbst om steeds nieuwe materialen als basis te nemen voor verrassende vormverkenningen. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. halskraag Collier van rood geverfd papier-maché, dat aan een Afrikaanse halskraag doet denken. Het is een van de opmerkelijke en tegendraadse colliers van papier-maché waarmee Marion Herbst midden jaren tachtig verraste. Geïnspireerd door de Italiaanse Renaissance en commedia dell'arte, waarmee ze in 1984 in Italië kennismaakte, ging Marion Herbst schilderen en tekenen. Dit leidde enkele jaren later tot een collectie halssieraden, kragen, masker en dozen van papier-maché. Deze werden met felle kleuren beschilderd en beplakt met veren, bladgoud of poëzieplaatjes. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. halssieraad Marion Herbst hield ervan verschillende materialen in onverwachte combinaties met elkaar te laten spreken in broches en colliers, die op kleine sculpturen leken. Dit halssieraad van beschilderd hout, staal en borduurgaren is in feite pure ruimtelijke kunst. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche Broche in de vorm van een masker van beschilderd papier-maché en metaal. De reis die Marion Herbst in 1984 naar Florence en Sienna maakte inspireerde haar tot een reeks sieraden van papier-maché. Het was met name haar kennismaking met de Toscaanse renaissancekunst en de commedia dell'arte die leidde tot een reeks nieuwe ontwerpen voor onder andere broches, waarbij de achterkant haar signatuur kreeg in goudkleurig pigment. De broches lijken soms op maskers, met de kenmerkende pregnante vormen van neus en oog, of op kledingstukken. Ze zijn beschilderd en incidenteel beplakt met veren. Een aantal van deze sieraden heeft ruit- of streeppatronen in warme kleurschakeringen. Ook zijn de broches vaak bewerkt met bladgoud. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. T-ring Ring zonder vingeropening maar met een zilveren T-vormig voetstuk dat tussen de vingers geklemd kan worden. Marion Herbst hield niet van de ronde vorm van het ringetje. De T-vorm maakte het mogelijk van de ring een sculptuurtje te maken, doordat op het voetstuk een object kon worden geplaatst. Hier koos zij voor de vorm van een vaatje buskruit waarbij uit de gezwarte zilveren cilindervorm rood borduurgaren als lontjes naar buiten hangt. In de ring verwerkte zij tevens een aantal zoetwaterparels. Er bestaan bijbehorende oorstekers. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche Broche van giethars in de vorm van een schelp. De armbanden, broches en oorsieraden van gegoten hars vormden in 1976 een geheel nieuwe stap in het werk van Marion Herbst. De harssieraden in de vorm van slakkenhuisjes, blaadjes en schelpjes zijn bescheiden, verhalend en romantisch. Ze ogen als natuurlijke objects trouvés. Bij sommige van hen gaf Herbst het witte materiaal met olieverf wat kleuraccenten in groen en blauw. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. Druppelvormige hanger van een ovale gefacetteerde amethist aan een gouden halssnoer, dat uit rechthoekig schakels bestaat. De edelsteen hangt in een hoekig raamwerkje van gouddraad. Het sieraad heeft door de strakke vormgeving een zekere zakelijkheid maar behoudt tegelijkertijd een decoratieve kwaliteit. Chris Steenbergen (1920-2007) studeerde aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam maar begon pas na zijn opleiding met het ontwerpen van sieraden. Na de Tweede Wereldoorlog vestigde hij zich als zelfstandig edelsmid in Amsterdam. Hij maakte objecten maar legde zich, vaak in opdracht, vooral toe op het ontwerpen van sieraden, die hij met grote technische precisie vervaardigde. In een tijd waarin de materialen schaars waren bouwde hij langzaam maar gestaag aan een eigenzinnig oeuvre. Zijn werk kenmerkt zich door een bijzondere eenvoud waarin zilver en goud, in geometrische vormen gevat, vaak een even ingehouden als krachtige expressie krijgen. In de jaren vijftig vindt hij inspiratie in de beeldhouwkunst van Antoine Pevsner, Henry Moore en Naum Gabo en wendt hij zich af van de conservatieve tradities van zijn metiér. De vormprincipes die aan zijn werk ten grondslag liggen zijn dan constructivistisch. Robuuste geometrisch vormen worden vervolgens meer en meer het uitgangspunt van zijn ontwerpen en verlenen zijn sieraden een opvallende monumentaliteit. Hierdoor worden ze ook aantrekkelijk voor mannelijke sieraaddragers. Met deze ontwerpen was Chris Steenbergen zijn tijd enigszins vooruit. Deze aluminium armband met perspex kop van Marion Herbst (1944-1995) doet denken aan een douchekop. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van Herbst kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Ze houdt ervan om metalen, perspex, doucheslang, giethars, papier-maché, hout en borduurgaren samen te brengen in broches en halssieraden, die vaak meer op kleine sculpturen dan op sieraden lijken. Herbst laat zich inspireren door de massacultuur, beeldhouwkunst, niet-westerse culturen en commedia dell’arte. Ze wordt niet gehinderd door regels of marktprincipes en behoort tot de meest eigenzinnige en rebelse sieraadontwerpers van Nederland. In 1973 is Herbst één van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden (BOE), die met hun werk en statements aandacht vragen voor de bevrijding van het moderne sieraad. halssieraad Begin jaren zeventig sloten de sieraadontwerpen van Marion Herbst beter aan bij de ontwikkelingen in het buitenland dan bij de Nederlandse ontwerpers. Met name haar beeldende en kleurrijke sieraden van perspex deden aan Pop- en Op-Art denken. Niet alleen de weelderige toepassing van kleur, maar ook een vormtaal die aan het dagelijkse leven en de daarin toegepaste techniek werd ontleend kwamen overeen. Dit halssieraad, bestaande uit een gebogen aluminium stang en kop waarin perspex is verwerkt, verwijst op humorvolle wijze naar een douchekop. In deze stijl vervaardigde Herbst ook enkele armbanden van doucheslangen, en halssieraden en armbanden met dopmoeren. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. hanger met halssnoer Halssieraad van een dunne cilindervorm, die voor de ene helft uit perspex en de andere helft uit aluminium bestaat. De hanger is aan een koord geknoopt. Het collier is van een ontwapende eenvoud en toont aan dat bij Marion Herbst elk basismateriaal tot unieke sieraden kan leiden. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring met gemonteerde onderdelen, geverfd hout Messing ring zonder vingeropening, maar met een T-vormig voetstuk dat tussen de vingers geklemd kan worden. Marion Herbst hield niet van de ronde vorm, getuige ook haar rechthoekige ringen van zilver en perspex uit begin jaren zeventig. De T-vorm maakte het mogelijk van de ring een sculptuurtje te maken, doordat op het voetstuk een speels object van gekleurd hout kon worden geplaatst. Het T-ontwerp werd door vele andere ontwerpers opgevolgd. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband, gemaakt van pannenspons (zeegroen) Armband gemaakt van zeegroene pannenspons van sieraadvernieuwer Marga Staartjes (1953). Staartjes studeerde in 1979 af aan de afdeling Vormgeving in Metaal & Kunststoffen aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Ze kreeg les van pioniers onder de Nederlandse edelsmeden en sieraadontwerpers die eind jaren zestig het sieraad als statussymbool hadden afgezworen, waaronder Gijs Bakker. Goud, zilver en edelstenen waren taboe. Het sieraad moest bevrijd worden van zijn simplistische ornamentele en decadente functie. Goedkope materialen zoals aluminium, roestvrij staal en perspex moesten betaalbare, in serie te produceren, sieraden voortbrengen. Marga Staartjes ging in dit democratiseringsproces nog een stap verder door in haar ontwerpen gebruik te maken van voorwerpen en materialen die in het alledaagse leven van de Nederlandse burger een puur functionele rol speelden, zoals pannensponsen en pijpenraggers. Ze gaf deze een opmerkelijke functieverandering door ze te transformeren tot armbanden en colliers. Felle kleuren spelen daarbij een belangrijke rol. Doordat de materialen met name verwijzen naar de huisvlijt van de Nederlandse huisvrouw vertolken ze een spitsvondige ironie, die de toen overheersend hooggespannen idealen over de bevrijding van het moderne sieraad wat tegenwicht bood. De sieraden van Staartjes bevatten vaak een verhaal en hebben verassende eigenschappen. Zo maakte ze een aantal ontwerpen die eetbaar lijken. Soms combineert ze ook figuratief werk met abstract vormgegeven edelmetalen, zoals de menselijke figuurtjes die op zilveren ringen zitten alsof het stoelen zijn. Staartjes heeft zich naast de sieraadvormgeving ook toegelegd op het ontwikkelen van modeaccessoires. armband, gemaakt van poetsnaaf en doorzichtig plastic buis (zwart/geel) Armband gemaakt van een poetsnaaf, die gedeeltelijk door een transparante kunststofbuis omringd wordt. Marga Staartjes vervaardigde deze armband in verschillende kleuren en kleurcombinaties, waaronder roze, zwart, roze/paars, roze/blauw, paars/zwart, blauw/roze, groen/zwart, roze/zwart en blauw/groen. Staartjes (1953) studeerde in 1979 af aan de afdeling Vormgeving in Metaal & Kunststoffen aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Ze kreeg les van pioniers onder de Nederlandse edelsmeden en sieraadontwerpers die eind jaren zestig het sieraad als statussymbool hadden afgezworen, waaronder Gijs Bakker. Goud, zilver en edelstenen waren taboe. Het sieraad moest bevrijd worden van zijn simplistische ornamentele en decadente functie. Goedkope materialen zoals aluminium, roestvrij staal en perspex moesten betaalbare, in serie te produceren, sieraden voortbrengen. Marga Staartjes ging in dit democratiseringsproces nog een stap verder door in haar ontwerpen gebruik te maken van voorwerpen en materialen die in het alledaagse leven van de Nederlandse burger een puur functionele rol speelden, zoals pannensponsen en pijpenraggers. Ze gaf deze een opmerkelijke functieverandering door ze te transformeren tot armbanden en colliers. Felle kleuren spelen daarbij een belangrijke rol. Doordat de materialen met name verwijzen naar de huisvlijt van de Nederlandse huisvrouw vertolken ze een spitsvondige ironie, die de toen overheersend hooggespannen idealen over de bevrijding van het moderne sieraad wat tegenwicht bood. De sieraden van Staartjes bevatten vaak een verhaal en hebben verassende eigenschappen. Zo maakte ze een aantal ontwerpen die eetbaar lijken. Soms combineert ze ook figuratief werk met abstract vormgegeven edelmetalen, zoals de menselijke figuurtjes die op zilveren ringen zitten alsof het stoelen zijn. Staartjes heeft zich naast de sieraadvormgeving ook toegelegd op het ontwikkelen van modeaccessoires. halssieraad met 2 ballen Collier van papier-maché en piepschuim. Aan een blauw lint hangen twee 'parels', de een blauw met een gele decoratie, de ander geel met een blauwe decoratie. Het is een van de opmerkelijke en tegendraadse colliers van papier-maché en piepschuim waarmee Marion Herbst midden jaren tachtig verraste. Geïnspireerd door de Italiaanse Renaissance en commedia dell'arte, waarmee ze in 1984 in Italië kennismaakte, ging Marion Herbst schilderen en tekenen. Dit leidde enkele jaren later tot een collectie halssieraden, kragen, masker en dozen van papier-maché. Deze werden met felle kleuren beschilderd en soms beplakt met veren, bladgoud of poëzieplaatjes. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband, bestaande uit een zwarte cirkel van perspex waar twee witte halve cirkels op aangebracht zijn Marion Herbst werkte jarenlang in perspex om de eigenschappen van het materiaal in alle vrijheid toe te passen in ringen, colliers en armbanden. Een beeldende vormgeving en gedurfd kleurgebruik speelden daarbij een doorslaggevende rol. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. halssieraad Begin jaren zeventig sloten de sieraadontwerpen van Marion Herbst beter aan bij de ontwikkelingen in het buitenland dan bij de Nederlandse ontwerpers. Met name haar beeldende en kleurrijke sieraden van perspex deden aan Pop- en Op-Art denken. Niet alleen de weelderige toepassing van kleur maar ook een vormtaal die aan het dagelijkse leven en de daarin toegepaste techniek werd ontleend kwamen overeen. Dit halssieraad refereert direct aan een technische constructie die alomtegenwoordig is. Het halssieraad van aluminium en perspex is aaneengeklonken door dopmoeren. In deze stijl vervaardigde Herbst ook enkele armbanden van doucheslangen. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. bedelarmband armband Bedelarmband van gezwart zilver met identieke bedeltjes waarvan de monotonie wordt doorbroken door een klein object van beschilderd hout. De armband is een ludieke variatie op de oude traditie van de bedelarmband, waarbij de drager in de loop van de tijd juist steeds een nieuwe bedel aan de armband toevoegde. Na 1990 gebruikte Marion Herbst veelvuldig zilver als uitgangspunt van haar ontwerpen. Ze vervaardigde onder meer vele sieraden van onder gezwart zilver, waarbij regelmatig gestippelde oppervlakken de ontwerpen iets sprookjesachtigs verlenen. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. oorstekers (2x) Oorstekers in de vorm van vaatjes buskruit waarbij uit de zilveren of gezwarte zilveren cilindervorm rood borduurgaren als lontjes naar buiten hangt. In het oorsieraad zijn verder parels en gekleurd glas verwerkt. Hoewel Marion Herbst in 1993 al ernstig ziek is blijft ze sieraden ontwerpen die een karakteristieke lichtvoetigheid bezitten. Tegelijkertijd vormen ze steevast een volgende stap in haar gedreven verkenning van de mogelijkheden van het moderne sieraad. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband Aan haar uitbundige collectie colliers en broches waarin borduurgaren het belangrijkste materiaal vormde, voegde Marion Herbst ook armbanden toe. Hier vormt een zilveren vierkant het frame voor een kleurrijke streepsgewijze omwikkeling met borduurdraad. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. T-ring Ring zonder vingeropening maar met een zilveren T-vormig voetstuk dat tussen de vingers geklemd kan worden. Op de bovenkant van de ring pronken twee uit elkaar geplaatste synthetische stenen. Marion Herbst hield niet van de ronde vorm van het ringetje. De T-vorm maakte het mogelijk van de ring een sculptuurtje te maken, doordat op het voetstuk een object kon worden geplaatst. Als de ontwerpster na 1990 veel met zilver gaat werken ontstaan er een aantal sobere ontwerpen, waarvan deze ring een exemplaar vormt. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring, van gerodineerd zilver, met verdikking aan de bovenzijde Ring van gerodineerd zilver met een verdikking aan de bovenzijde, die aan één kant schuin en aan de andere kant recht is. De ring is even sober als sculpturaal en heeft een bijzondere massieve kwaliteit. Chris Steenbergen (1920-2007) studeerde aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam maar begon pas na zijn opleiding met het ontwerpen van sieraden. Na de Tweede Wereldoorlog vestigde hij zich als zelfstandig edelsmid in Amsterdam. Hij maakte objecten maar legde zich, vaak in opdracht, vooral toe op het ontwerpen van sieraden, die hij met grote technische precisie vervaardigde. In een tijd waarin de materialen schaars waren bouwde hij langzaam maar gestaag aan een eigenzinnig oeuvre. Zijn werk kenmerkt zich door een bijzondere eenvoud waarin zilver en goud, in geometrische vormen gevat, vaak een even ingehouden als krachtige expressie krijgen. In de jaren vijftig vindt hij inspiratie in de beeldhouwkunst van Antoine Pevsner, Henry Moore en Naum Gabo en wendt hij zich af van de conservatieve tradities van zijn metiér. De vormprincipes die aan zijn werk ten grondslag liggen zijn dan constructivistisch. Robuuste geometrisch vormen worden vervolgens meer en meer het uitgangspunt van zijn ontwerpen en verlenen zijn sieraden een opvallende monumentaliteit. Hierdoor worden ze ook aantrekkelijk voor mannelijke sieraaddragers. Met deze ontwerpen was Chris Steenbergen zijn tijd enigszins vooruit. Een jongere generatie sieraadontwerpers zweert eind jaren zestig niet alleen publiekelijk het gangbare sieraad als louter decoratief vrouwelijk ornament af, maar omarmt dan ook de Bauhaus principes en Nieuwe Zakelijkheid. Ze verklaren echter ook het edelmetaal tot taboe. Steenbergen blijft al die tijd trouw aan het zilver en het goud. Hij beschouwt zichzelf niet alleen als een estheet, hij is tegelijkertijd een realist die weet dat de edelmetalen nu eenmaal beter verkopen en gelooft daarbij in een eerlijke moderne toepassing van het zilver en goud. halssieraad, bestaand uit kokervormige schakels in twee maten, brede schakels worden door smallere verbonden. Collier bestaande uit kokervormige schakels in twee maten. De brede schakels worden door smallere delen, waarin een diabolo-achtige vorm is gekerfd, in een ritmische herhaling verbonden. Het sieraad heeft zowel een massieve als holle uitstraling, hetgeen typerend is voor meer krachtige ontwerpen van Chris Steenbergen. Chris Steenbergen (1920-2007) studeerde aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam maar begon pas na zijn opleiding met het ontwerpen van sieraden. Na de Tweede Wereldoorlog vestigde hij zich als zelfstandig edelsmid in Amsterdam. Hij maakte objecten maar legde zich, vaak in opdracht, vooral toe op het ontwerpen van sieraden, die hij met grote technische precisie vervaardigde. In een tijd waarin de materialen schaars waren bouwde hij langzaam maar gestaag aan een eigenzinnig oeuvre. Zijn werk kenmerkt zich door een bijzondere eenvoud waarin zilver en goud, in geometrische vormen gevat, vaak een even ingehouden als krachtige expressie krijgen. In de jaren vijftig vindt hij inspiratie in de beeldhouwkunst van Antoine Pevsner, Henry Moore en Naum Gabo en wendt hij zich af van de conservatieve tradities van zijn metiér. De vormprincipes die aan zijn werk ten grondslag liggen zijn dan constructivistisch. Robuuste geometrisch vormen worden vervolgens meer en meer het uitgangspunt van zijn ontwerpen en verlenen zijn sieraden een opvallende monumentaliteit. Hierdoor worden ze ook aantrekkelijk voor mannelijke sieraaddragers. Met deze ontwerpen was Chris Steenbergen zijn tijd enigszins vooruit. Een jongere generatie sieraadontwerpers zweert eind jaren zestig niet alleen publiekelijk het gangbare sieraad als louter decoratief vrouwelijk ornament af, maar omarmt dan ook de Bauhaus principes en Nieuwe Zakelijkheid. Ze verklaren echter ook het edelmetaal tot taboe. Steenbergen blijft al die tijd trouw aan het zilver en het goud. Hij beschouwt zichzelf niet alleen als een estheet, hij is tegelijkertijd een realist die weet dat de edelmetalen nu eenmaal beter verkopen en gelooft daarbij in een eerlijke moderne toepassing van het zilver en goud. broche Broche in de vorm van een masker van beschilderd papier-maché en metaal. De reis die Marion Herbst in 1984 naar Florence en Sienna maakte inspireerde haar tot een reeks sieraden van papier-maché. Het was met name haar kennismaking met de Toscaanse renaissancekunst en de commedia dell'arte die leidde tot een reeks nieuwe ontwerpen voor onder andere broches, waarbij de achterkant haar signatuur kreeg in goudkleurig pigment. De broches lijken soms op maskers, met de kenmerkende pregnante vormen van neus en oog, of op kledingstukken Ze zijn beschilderd en incidenteel beplakt met veren. Een aantal van deze sieraden heeft ruit- of streeppatronen in warme kleurschakeringen. Ook zijn de broches vaak bewerkt met bladgoud. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. schouderbroche Schouderbroche in de vorm van een commedia dell'arte attribuut van beschilderd papier-maché, borduurgaren en metaal. De reis die Marion Herbst in 1984 naar Florence en Sienna maakte inspireerde haar tot een reeks sieraden van papier-maché. Het was met name haar kennismaking met de Toscaanse renaissancekunst en de commedia dell'arte, die leidde tot een reeks nieuwe ontwerpen voor onder andere broches, waarbij de achterkant haar signatuur kreeg in goudkleurig pigment. De broches lijken soms op maskers, met de kenmerkende pregnante vormen van neus en oog, of op kledingstukken. Ze zijn beschilderd en incidenteel beplakt met veren. Een aantal van deze sieraden heeft ruit- of streeppatronen in warme kleurschakeringen. Ook zijn de broches vaak bewerkt met bladgoud. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring Rechthoekige zilveren ring met perspex en steentjes. Boven het cirkelvormig gat, dat als vingeropening dient, zitten in een driehoekige vorm met een naar beneden gerichte punt enkele steentjes verwerkt. De ring is een speelse variant op de klassieke ring met diamant en een typerend voor Marion Herbst, die aan het begin van haar carrière een reeks rechthoekige ringen in zowel perspex als zilver ontwierp. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband (4x), paarsrood, blauw, geel, groen Armbanden van giethars, die beschilderd zijn met respectievelijk paarsrode, blauwe, gele en groene verf. De armbanden, broches en oorsieraden van gegoten hars vormden in 1976 een geheel nieuwe stap in het werk van Marion Herbst. De harssieraden in de vorm van slakkenhuisjes, blaadjes en schelpjes zijn bescheiden, verhalend en romantisch. Ze ogen als natuurlijke objects trouvés. De olieverf brengt het witte materiaal tot leven. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring Ring van zilver, waarbij op een rank ringetje een door zwarting verkregen gespikkeld object in de vorm van een meloenschijfje is bevestigd. Vanaf 1990 gebruikte Marion Herbst zilver niet meer louter als toevoeging in haar sieraden, maar als primair materiaal voor haar ontwerpen. Deze zijn echter op geen enkele wijze klassiek te noemen. In 1991 ontstaat een grote collectie ringen waarvan sommige naar architectuur verwijzen, anderen hebben een bootvorm of refereren aan bloemen of fruit. De ringen zijn soms frivool, soms sober en strak vormgegeven. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. houder (f) met 5 stokjes aan oranje lint (a t/m e) Begin jaren zeventig inspireerde perspex Marion Herbst tot een groot aantal zeer karakteristieke collecties sieraden. Een ervan vormde de serie Oranje Boven, die bestaat uit transparante staafjes waarin telkens op andere wijze rood-wit-blauwe laagjes perspex zijn verwerkt. De staafjes staan in een reageerbuisrekje. Het zijn hangers, maar ze lijken op zuurstokken en zijn versierd met oranje lintjes. Zo vormen ze een ludiek ode aan de nationale driekleur en het koningshuis. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. oorsteker (3 x), gezwart zilver (2x) zilver (1x) Oorstekers in de vorm van vaatjes buskruit waarbij uit de zilveren of gezwarte zilveren cilindervorm rood borduurgaren als lontjes naar buiten hangt. In het oorsieraad zijn verder parels en gekleurd glas verwerkt. Hoewel Marion Herbst in 1993 al ernstig ziek is blijft ze sieraden ontwerpen die een karakteristieke lichtvoetigheid bezitten. Tegelijkertijd vormen ze steevast een volgende stap in haar gedreven verkenning van de mogelijkheden van het moderne sieraad. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. schouderbroche Schouderbroche in de vorm van een commedia dell'arte attribuut van beschilderd papier-maché, metaal en borduurgaren. De reis die Marion Herbst in 1984 naar Florence en Sienna maakte inspireerde haar tot een reeks sieraden van papier-maché. Het was met name haar kennismaking met de Toscaanse renaissancekunst en de commedia dell'arte die leidde tot een reeks nieuwe ontwerpen voor onder andere broches, waarbij de achterkant haar signatuur kreeg in goudkleurig pigment. De broches lijken soms op maskers, met de kenmerkende pregnante vormen van neus en oog, of op kledingstukken. Ze zijn beschilderd en incidenteel beplakt met veren. Een aantal van deze sieraden heeft ruit- of streeppatronen in warme kleurschakeringen. Ook zijn de broches vaak bewerkt met bladgoud. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband, gemaakt van poetsnaaf en doorzichtig plastic buis (blauw/groen) Armband gemaakt van een poetsnaaf, die gedeeltelijk door een transparante kunststofbuis omringd wordt. Marga Staartjes vervaardigde deze armband in verschillende kleuren en kleurcombinaties, waaronder roze, zwart, roze/paars, roze/blauw, paars/zwart, blauw/roze, groen/zwart, roze/zwart en blauw/groen. Staartjes (1953) studeerde in 1979 af aan de afdeling Vormgeving in Metaal & Kunststoffen aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Ze kreeg les van pioniers onder de Nederlandse edelsmeden en sieraadontwerpers die eind jaren zestig het sieraad als statussymbool hadden afgezworen, waaronder Gijs Bakker. Goud, zilver en edelstenen waren taboe. Het sieraad moest bevrijd worden van zijn simplistische ornamentele en decadente functie. Goedkope materialen zoals aluminium, roestvrij staal en perspex moesten betaalbare, in serie te produceren, sieraden voortbrengen. Marga Staartjes ging in dit democratiseringsproces nog een stap verder door in haar ontwerpen gebruik te maken van voorwerpen en materialen die in het alledaagse leven van de Nederlandse burger een puur functionele rol speelden, zoals pannensponsen en pijpenraggers. Ze gaf deze een opmerkelijke functieverandering door ze te transformeren tot armbanden en colliers. Felle kleuren spelen daarbij een belangrijke rol. Doordat de materialen met name verwijzen naar de huisvlijt van de Nederlandse huisvrouw vertolken ze een spitsvondige ironie, die de toen overheersend hooggespannen idealen over de bevrijding van het moderne sieraad wat tegenwicht bood. De sieraden van Staartjes bevatten vaak een verhaal en hebben verassende eigenschappen. Zo maakte ze een aantal ontwerpen die eetbaar lijken. Soms combineert ze ook figuratief werk met abstract vormgegeven edelmetalen, zoals de menselijke figuurtjes die op zilveren ringen zitten alsof het stoelen zijn. Staartjes heeft zich naast de sieraadvormgeving ook toegelegd op het ontwikkelen van modeaccessoires. halssieraad Collier van verschillende strengen koord met aan beide uiteinden decoratieve abstracte hangers waarin zilver, parels en steen zijn verwerkt. Vanaf 1990 toont het werk van Marion Herbst een sterke belangstelling voor het edelmetaal zilver. Ze maakte zuiver zilveren ontwerpen, waarbij ze het zilver regelmatig zwartte. Ze combineerde het in haar onorthodoxe ontwerpen tevens met alledaagse materialen als koord, touw en borduurgaren. Stenen en parels droegen daarbij niet alleen aan de pure vorm van het sieraad bij, maar ook aan het ornamentele gehalte, waarvoor zij veel belangstelling had. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. oorhanger (2x) Oorsieraad, waarbij binnen een zilveren frame een landschapje van giethars hangt. De armbanden, broches en oorsieraden van gegoten hars vormden in 1976 een geheel nieuwe stap in het werk van Marion Herbst. De harssieraden in de vorm van slakkenhuisjes, blaadjes en schelpjes zijn bescheiden, verhalend en romantisch. Ze ogen als natuurlijke objects trouvés. Bij sommige van hen gaf Herbst het witte materiaal met olieverf wat kleuraccenten. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche (prototype) Begin jaren zeventig inspireerde perspex Marion Herbst tot een groot aantal zeer karakteristieke collecties sieraden. Ze werkte daarbij graag met kleurcontrasten en refereerde soms direct aan de Nederlandse maatschappij zoals met haar serie Oranje Boven, een serie perspex hangers in de vorm van reageerbuisjes waarin de nationale driekleur verwerkt zat. Ook kwam ze met een reeks broches waarbij het perspex tot een venster werd op de eronder liggende krantenknipsels. Op deze sobere broche is als het ware een klein merkteken van krantenletters aangebracht. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. Halssieraad van transparant perspex in de vorm van een vraagteken met in de bol een tafereeltje op kunstgras. Dit collier maakte Marion Herbst kort nadat ze was afgestudeerd aan de Gerrit Rietveld Academie. Het is een sprekend voorbeeld van haar speelse en ironische ontwerpen in perspex. Ze zou enkele jaren lang de mogelijkheden van dit materiaal in tal van sieraden uitbuiten. Ze sloot daarbij meer aan bij de Pop-Art beweging, die van kleur en een vormgeving gebaseerd op alledaagse technische constructies hield, dan bij de sobere en geometrische ontwerpen van Nederlandse moderne sieraadontwerpers. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. ring Rechthoekige zilveren ring met perspex en steentjes. Boven het cirkelvormig gat, dat als vingeropening dient, steekt een onregelmatig steentje aan weerszijden uit de ring. Het sieraad is een speelse variant op de klassieke ring met diamant en een typerend voor Marion Herbst, die aan het begin van haar carrière een reeks rechthoekige ringen in zowel perspex als zilver ontwierp. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche Broche van giethars in de vorm van een blad. De armbanden, broches en oorsieraden van gegoten hars vormden in 1976 een geheel nieuwe stap in het werk van Marion Herbst. De harssieraden in de vorm van slakkenhuisjes, blaadjes en schelpjes zijn bescheiden, verhalend en romantisch. Ze ogen als natuurlijke objects trouvés. Bij sommige van hen gaf Herbst het witte materiaal met olieverf wat kleuraccenten in groen en blauw. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. ring Rechthoekige transparante ring van perspex met een cirkelvormig gat als vingeropening en erboven een bolletje van perspex, dat aan weerszijden uit de ring steekt. De ring is een sprekend voorbeeld van de speelse en ironische ontwerpen van Marion Herbst, die aan het begin van haar carrière een reeks rechthoekige ringen ontwierp waarbij ze de mogelijkheden van perspex onderzocht. Soms omsloten de bolletjes kwetsbare taferelen zoals bloemblaadjes of vlinders en zelf mensen, alsof deze beschermd moesten worden in een stolp. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche (2x): geel (1x), rood (1x) Broche van een opgevouwen strook papier, die is omwikkeld met borduurgaren en versierd is met een zilveren driehoekje. In 1981 maakte Marion Herbst een collectie sieraden waarin ze zijdevloei- of vliegerpapier gebruikte. De broches en halssieraden hebben een verstilde kwaliteit, die aan de Japanse papierkunst doet denken. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. hangerrek met 3 hangers zonder lint Begin jaren zeventig inspireerde perspex Marion Herbst tot een groot aantal zeer karakteristieke collecties sieraden. Een ervan vormde de serie Oranje Boven, die bestaat uit transparante staafjes waarin telkens op andere wijze rood-wit-blauwe laagjes perspex zijn verwerkt. De staafjes staan in een reageerbuisrekje. Het zijn hangers, maar ze lijken op zuurstokken en vormen een ludiek ode aan de nationale driekleur. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. Collier van goudkleurig metaal met negen schakels, elk opgebouwd uit twee blaadjes met een imitatie bloedkoraal. Er bestaan ook een bijbehorende armband en oorsieraad. Het ontwerp is een sprekend voorbeeld van de bloem- en bladmotieven die in de jaren vijftig een grote rol speelden in de costume jewelry, een zeer succesvolle combinatie van accessoire en sieraadimitatie. Elsa Schiaparelli kwam met zeer diverse en beeldende ontwerpen die in uitstraling niet onderdeden voor echte juwelen. Elsa Schiaparelli (Rome, 1890 - Parijs, 1973), mode- en sieraadontwerpster, vluchtte als jonge vrouw uit Rome om aan een verstandshuwelijk te ontsnappen en vestigde zich na verblijven in Londen en New York in de jaren twintig in Parijs. Met het mode-imperium dat zij hier opbouwde werd zij tot aartsrivaal van Coco Chanel. Onder andere maakte zij naam door in het naoorlogse Parijs de donkere modekleuren te verlevendigen met een collectie in roze. Schokkend roze werd zo haar handelsmerk. Schiaparelli werd sterk beïnvloed door de Parijse kunstwereld waarin zij circuleerde. Met name het surrealisme inspireerde haar. Zij ontwierp zelf sieraden maar trok daarbij naast grote ontwerpers als Jean Schlumberger en Serge Matta onder meer ook de kunstenaars Salvador Dali en Jean Cocteau aan. De collecties waarin circusmotieven, bloemen, bladeren, dieren, hartjes, naar Botticelli verwijzende groentemotieven, maar ook symbolische elementen werden verwerkt, vonden een enthousiast publiek. Schiaparelli had niet alleen gevoel voor vernieuwing en een grote fantasie, ze durfde ook zeer onorthodoxe materialen als hout, keramiek en veren te gebruiken. Synthetische materialen, glas en stenen bleven echter tot haar meest dankbare grondstoffen behoren. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vertrok Schiaparelli naar New York waar ze een filiaal opende. Haar Franse atelier sloot in 1954. Ze keerde echter uiteindelijk wel terug naar Parijs, de stad waarin ze groot was geworden, om er haar laatste levensjaren door te brengen armband Armband van gedraaide stalen spiraaldraad. Het resultaat is een sponsachtige armband, die om de pols kronkelt. Het ontwerp is even eenvoudig als krachtig van uitstraling en past in de traditie van Marion Herbst om steeds nieuwe materialen als basis te nemen voor verrassende vormverkenningen. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. broche / oorsteker Broche cum oorsteker in de vorm van op een Toekan lijkend vogeltje waarin zilver, klei, zoetwaterparels, glas, borduurgaren en synthetische steen is verwerkt. In 1993 maakte Marion Herbst een serie broches waarin ze stukjes (rest)zilver combineert met o.a. stukjes gekleurd glas, edelstenen en beschilderde parels. De broches zijn niet alleen zeer kleurrijk maar vallen tevens op door de gewaagde en originele combinatie van materialen. Hoewel ze al ernstig ziek is worden haar ontwerpen nooit ernstig of zwaarwichtig. Ze blijven lichtvoetig en humorvol en vormen een steevast volgende stap in haar verkenning van de mogelijkheden van het moderne sieraad. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband, gemaakt van pannenspons (geel) Armband gemaakt van gele pannenspons van sieraadvernieuwer Marga Staartjes (1953). Staartjes studeerde in 1979 af aan de afdeling Vormgeving in Metaal & Kunststoffen aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Ze kreeg les van pioniers onder de Nederlandse edelsmeden en sieraadontwerpers die eind jaren zestig het sieraad als statussymbool hadden afgezworen, waaronder Gijs Bakker. Goud, zilver en edelstenen waren taboe. Het sieraad moest bevrijd worden van zijn simplistische ornamentele en decadente functie. Goedkope materialen zoals aluminium, roestvrij staal en perspex moesten betaalbare, in serie te produceren, sieraden voortbrengen. Marga Staartjes ging in dit democratiseringsproces nog een stap verder door in haar ontwerpen gebruik te maken van voorwerpen en materialen die in het alledaagse leven van de Nederlandse burger een puur functionele rol speelden, zoals pannensponsen en pijpenraggers. Ze gaf deze een opmerkelijke functieverandering door ze te transformeren tot armbanden en colliers. Felle kleuren spelen daarbij een belangrijke rol. Doordat de materialen met name verwijzen naar de huisvlijt van de Nederlandse huisvrouw vertolken ze een spitsvondige ironie, die de toen overheersend hooggespannen idealen over de bevrijding van het moderne sieraad wat tegenwicht bood. De sieraden van Staartjes bevatten vaak een verhaal en hebben verassende eigenschappen. Zo maakte ze een aantal ontwerpen die eetbaar lijken. Soms combineert ze ook figuratief werk met abstract vormgegeven edelmetalen, zoals de menselijke figuurtjes die op zilveren ringen zitten alsof het stoelen zijn. Staartjes heeft zich naast de sieraadvormgeving ook toegelegd op het ontwikkelen van modeaccessoires. armband, broche en oorclips (2x), roze stenen zijn geklemd in messing-zetting en geschakeld, roze parelmoer schelpen Oorsieraad van goudkleurig metaal met clips. Het sieraad heeft drie blaadjes met drie imitatie bloedkoralen. Er bestaan ook een bijbehorende armband en broche. Het ontwerp is een sprekend voorbeeld van de bloem- en bladmotieven die in de jaren vijftig een grote rol speelden in de costume jewelry, een zeer succesvolle combinatie van accessoire en sieraadimitatie. Elsa Schiaparelli kwam met zeer diverse en beeldende ontwerpen die in uitstraling niet onderdeden voor echte juwelen. Elsa Schiaparelli (Rome, 1890 - Parijs, 1973), mode- en sieraadontwerpster, vluchtte als jonge vrouw uit Rome om aan een verstandshuwelijk te ontsnappen en vestigde zich na verblijven in Londen en New York in de jaren twintig in Parijs. Met het mode-imperium dat zij hier opbouwde werd zij tot aartsrivaal van Coco Chanel. Onder andere maakte zij naam door in het naoorlogse Parijs de donkere modekleuren te verlevendigen met een collectie in roze. Schokkend roze werd zo haar handelsmerk. Schiaparelli werd sterk beïnvloed door de Parijse kunstwereld waarin zij circuleerde. Met name het surrealisme inspireerde haar. Zij ontwierp zelf sieraden maar trok daarbij naast grote ontwerpers als Jean Schlumberger en Serge Matta onder meer ook de kunstenaars Salvador Dali en Jean Cocteau aan. De collecties waarin circusmotieven, bloemen, bladeren, dieren, hartjes, naar Botticelli verwijzende groentemotieven, maar ook symbolische elementen werden verwerkt, vonden een enthousiast publiek. Schiaparelli had niet alleen gevoel voor vernieuwing en een grote fantasie, ze durfde ook zeer onorthodoxe materialen als hout, keramiek en veren te gebruiken. Synthetische materialen, glas en stenen bleven echter tot haar meest dankbare grondstoffen behoren. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vertrok Schiaparelli naar New York waar ze een filiaal opende. Haar Franse atelier sloot in 1954. Ze keerde echter uiteindelijk wel terug naar Parijs, de stad waarin ze groot was geworden, om er haar laatste levensjaren door te brengen. ring, gemonteerde onderdelen, geverfd hout Messing ring zonder vingeropening, maar met een T-vormig voetstuk dat tussen de vingers geklemd kan worden. Marion Herbst hield niet van de ronde vorm, getuige ook haar rechthoekige ringen van zilver en perspex uit begin jaren zeventig. De T-vorm maakte het mogelijk van de ring een sculptuurtje te maken, doordat op het voetstuk een speels object van gekleurd hout kon worden geplaatst. Het T-ontwerp werd door vele andere ontwerpers opgevolgd. Marion Herbst (Lingen an der Emst/D,1944- Veen,1995) werd eind jaren zestig een van de meest eigenzinnige en rebelse in Nederland werkende sieraadontwerpers. Eind 1973 was ze een van de oprichters van de Bond van Oproerige Edelsmeden die met hun werk en statements de aandacht vroegen voor de bevrijding van het moderne sieraad. De mathematische en conceptuele uitgangspunten, die Herbst als "Hollands glad" betitelde, en de taboes van eind jaren zestig werden losgelaten. Frivoliteit en decoratie mocht weer. Niet het concept maar het materiaal wordt uitgangspunt voor een vrije verkenning van het sieraad. BOE was een kort leven beschoren maar een jaar later kreeg het initiatief een vervolg in de Vereniging van Sieraadontwerpers (VES), die tentoonstellingen organiseerde, een bulletin uitgaf en een informatiecentrum beheerde. Het vrolijke en zeer kleurrijke oeuvre van eenling Herbst, waarin onder andere edelmetalen, glaskralen, perspex, doucheslang, giethars, staal, geweven materialen, papier-maché, hout, borduurgaren en zijde, zijn gebruikt, kenmerkt zich door een grote experimenteerdrift. Niet gehinderd door straffe regels of marktprincipes liet zij zich bij haar ontwerpen inspireren door onder meer de beeldhouwkunst, niet-westerse culturen, commedia dell'arte en de massacultuur. Haar werk kan worden samengevat in één term: non-conformisme. Herbst was van 1981-1992 leraar aan de Gerrit Rietveld Academie, waar ze zelf in 1968 was afgestudeerd. armband, gemaakt van poetsnaaf en doorzichtig plastic buis (zwart) Armband gemaakt van een poetsnaaf, die gedeeltelijk door een transparante kunststofbuis omringd wordt. Marga Staartjes vervaardigde deze armband in verschillende kleuren en kleurcombinaties, waaronder roze, zwart, roze/paars, roze/blauw, paars/zwart, blauw/roze, groen/zwart, roze/zwart en blauw/groen. Staartjes (1953) studeerde in 1979 af aan de afdeling Vormgeving in Metaal & Kunststoffen aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Ze kreeg les van pioniers onder de Nederlandse edelsmeden en sieraadontwerpers die eind jaren zestig het sieraad als statussymbool hadden afgezworen, waaronder Gijs Bakker. Goud, zilver en edelstenen waren taboe. Het sieraad moest bevrijd worden van zijn simplistische ornamentele en decadente functie. Goedkope materialen zoals aluminium, roestvrij staal en perspex moesten betaalbare, in serie te produceren, sieraden voortbrengen. Marga Staartjes ging in dit democratiseringsproces nog een stap verder door in haar ontwerpen gebruik te maken van voorwerpen en materialen die in het alledaagse leven van de Nederlandse burger een puur functionele rol speelden, zoals pannensponsen en pijpenraggers. Ze gaf deze een opmerkelijke functieverandering door ze te transformeren tot armbanden en colliers. Felle kleuren spelen daarbij een belangrijke rol. Doordat de materialen met name verwijzen naar de huisvlijt van de Nederlandse huisvrouw vertolken ze een spitsvondige ironie, die de toen overheersend hooggespannen idealen over de bevrijding van het moderne sieraad wat tegenwicht bood. De sieraden van Staartjes bevatten vaak een verhaal en hebben verassende eigenschappen. Zo maakte ze een aantal ontwerpen die eetbaar lijken. Soms combineert ze ook figuratief werk met abstract vormgegeven edelmetalen, zoals de menselijke figuurtjes die op zilveren ringen zitten alsof het stoelen zijn. Staartjes heeft zich naast de sieraadvormgeving ook toegelegd op het ontwikkelen van modeaccessoires.