Oudenhoorn, gedenknaald

De gedenknaald te Oudenhoorn (gemeente Voorne aan Zee) herinnert aan twee inwoners die door oorlogshandelingen om het leven zijn gekomen. De namen van de slachtoffers luiden: Cornelis Blaak en Bastiaan de Zeeuw. Bastiaan de Zeeuw werd op 3 november 1915 in Vuren geboren als zoon van Gerrit Willem de Zeeuw en Johanna Adriana Besemer. Hij was amper 2,5 jaar oud toen zijn ouders besloten om een boerderij aan de Tussenweg in Oudenhoorn over te nemen. Bastiaan doorliep de lagere school in Oudenhoorn en ging vervolgens naar de Rijks-HBS in Brielle. Na zijn eindexamen ging hij in dienst en belandde aanvankelijk in Kampen, waar hij begon als vaandrig. Daarna volgde hij een opleiding aan de Koninklijke Militaire Academie in Breda en werd na afronding in het najaar van 1938 in de Kloosterkazerne in Breda beëdigd tot luitenant der infanterie. De Zeeuw werd eerst in de Willem III-kazerne in Tilburg en vanaf juli 1939 in de Kolonel Palmkazerne in Bussum geplaatst. Kort daarop werd de mobilisatie afgekondigd, waarna Bastiaan bij de divisie in De Peel terechtkwam. Daar onderscheidde hij zich tijdens de oorlogsdagen in de gevechten met de Duitsers. Na de capitulatie op 14 mei 1940 belandden de meeste Nederlandse militairen in krijgsgevangenschap. Bastiaan de Zeeuw wist dat lot te ontlopen en probeerde naar onbezet gebied af te reizen. In het Noord-Franse Duinkerken ging hij op 20 mei 1940 aan boord van het schip SS Pavon. Enkele mijlen buitengaats sloeg het noodlot toe: het schip verging nadat het door Duitse vliegtuigen werd aangevallen. Tot de omgekomen opvarenden behoorde ook de 24-jarige Bastiaan de Zeeuw, wiens lichaam begin augustus op het strand van Terschelling aanspoelde. Het stoffelijk overschot werd naar Oudenhoorn overgebracht. Bastiaan de Zeeuw is op 7 augustus op de gemeentelijke begraafplaats aan de Leuneweg te Oudenhoorn begraven. Cornelis Blaak was Oudenhoornaar van geboorte. Hij kwam op 7 december 1899 ter wereld als zoon van landarbeider Jacob Blaak en Nelia Keijzerwaard. In 1918, na zijn schoolopleiding, ging hij in dienst bij de Koninklijke Marine. Daar werd hij opgeleid tot vlieger. Zeven jaar later kreeg Blaak, op eigen verzoek, eervol ontslag uit dienst. Hij had het tot sergeant-vliegtuigmaker gebracht. Vervolgens werd hij vlieger bij de KLM, waar toendertijd alle piloten van oorsprong militaire vliegeniers waren. Daar stond hij na verloop van jaren als een uitstekende piloot te boek. Wanneer de Tweede Wereldoorlog uitbrak, belandde Cornelis uiteindelijk in Australië, waar hij machines van de KLM-oorlogsvluchten maakte in opdracht van de geallieerden. Op 26 februari 1942 steeg Cornelis Blaak als gezagvoerder op met de PK- AFZ, een DC-3 Dakota voor een nachtvlucht boven bezet Java, samen met tweede piloot H.W. Nieuwdorp, boordwerktuigkundige W. Veenendaal en radiotelegrafist P. Pronk. Boven het eiland Sumatra kwam het vliegtuig door een onbekende oorzaak in moeilijkheden en moest een noodlanding maken. Pronk slaagde erin een boodschap de ether in te sturen, waarin werd vermeld dat niemand van de bemanning bij de noodlanding om is het leven is gekomen. Dit bericht werd door het radiostation van Kemajoran opgevangen. In het oerwoud werden ze eerst geholpen door een inlander, die zich voordeed als gids. Na een dag overviel hij samen met andere inlanders de militairen. Een van hen, onbekend of dit Nieuwdorp of Pronk was, werd verwond en probeerde zich te verstoppen in het moeras, maar verdronk. Cornelis Blaak en een andere militair werden vermoord. Blaak was toen 42 jaar. Veenendaal wist te ontsnappen, maar werd later als krijgsgevangene door Japanse militaire gefusilleerd. Onthulling Burgemeester Gerrit van Andel onthulde het monument op 28 september 1940.