Karelpolder, 1905-1959

Inleiding De Karelpolder, groot 85 ha met 72.04.30 ha belastbare oppervlakte, werd nadat op 5 roei 1877 vergunning verleend was aan J.C. Dominicus van den Bussche c.s., eigenaren der ambachtsheerlijkheid Krabbendijke, in 1878 bedijkt Zie archief van het waterschap Krabbendijke inv.nr. 22, schrijven van de Gedeputeerde Staten van Zeeland d.d. 1 juni 1877. . Tengevolge van de stormvloeden van 12 maart 1906 en 30 september 1911 werd de polder overstroomd M. van Empel en H. Pieterss Zeeland door de eeuwen heen, deel I (1935), P. 307. . Na de stormvloed van 7 april 1943 was de schade aan de polderdijk dermate groot dat de kosten van herstel niet door de polder alléén gedragen konden worden Voor het hiernavolgende zie inv.nr. 2, de notulen van 1943 mei 27-1955 dec. 9, benevens inv.nr. 116. . Calamiteus-verklaring was echter niet mogelijk, daar indertijd bij de verlening der concessie tot bedijking als voorwaarde gesteld was dat de polder hierop geen aanspraak zou kunnen maken. De herstelkosten, aanvankelijk begroot op f 415.000,- zouden door het Rijk voor 37 ½% door de Provincie voor 12 ½% en door de "streek", d.w.z. de gezamenlijke polders en waterschappen van oostelijk Zuid-Beveland, waarvoor een concentratieplan in de maak was, voor 50% gedragen worden. Het ontwerp-besluit voor deze concentratie werd door de commissaris der provincie in een schrijven van 11 juli 1944 nader uiteengezet. Het motief hiervoor was, dat aangezien door het Rijk steun voor de uitvoering van openbare werken was toegezegd, in verband hiermee door het Rijk ook op de totstandkoming van een behoorlijk waterschap van grote omvang aangedrongen mocht worden. Dit plan stuitte echter bij de diverse erbij betrokken polders en waterschappen op zo grote weerstanden, dat het niet tot uitvoering gebracht werd. Door talrijke oorzaken, waaronder in de eerste plaats de oorlogsomstandigheden, mislukt en en stagneerden de eerste herstelwerkzaamheden, welke door de Provincie uitgevoerd werden. De kosten van het dijkherstel beliepen tenslotte bijna 1 ½ miljoen. Na beëindiging der werkzaamheden bleek, dat zowel tengevolge van het wegspoelen van grond onder de blokken van de betonglooiing als door de slechte kwaliteit van deze blokken het onderhoud in de volgende jaren zeker niet gering zou zijn, reden waarom de polder weigerde om deze dijk van de Provincie weer in onderhoud over te nemen. Rijk en Provincie behandelden de polder nu echter zeer tegemoetkomend. Het Rijk verhoogde zijn aanvankelijke subsidie van 37 ½% tot 50% de Provincie aanvankelijk van 12 ½% tot 20%, maar deze laatste nam later ook nog zo grote bedragen voor haar rekening dat slechts een resterend bedrag van f 100.000,- overbleef, welke door de Karelpolder en de deze omringende polders gezamenlijk opgebracht moest worden in de vorm van een over deze polders verdeelde annuïteit met 40-jarige looptijd tegen 4% rente. Voor de Karelpolder betekende dit, dat behalve een jaarlijkse rente en aflossing van f 1.858,- tengevolge van een in 1838 met het Rijk aangegane geldlening ook nog gedurende 40 jaren f 1.000,- méér opgebracht zou moeten worden. Door de slechte oplevering van de dijk waren in de toekomst hoge onkosten voor dijkherstel te verwachten, reden waarom de Karelpolder wel bereid was deze f 40.000,- op te brengen mits door Gedeputeerde Staten een waarborg geschapen werd dat de financiële draagkracht van de polder niet overschreden zou worden. Toen Gedeputeerde Staten wel verzekerden dat zulks niet zou gebeuren, maar geen waarborg konden geven, gaf de Karelpolder te kennen de betaling van deze annuïteit slechts te aanvaarden onder voorwaarde dat deze van haar kant ten allen tijde weer opgezegd zou kunnen worden als de financiële draagkracht van de polder overschreden zou worden. Het bestuur werd in het kader van de polderconcentratie op Zuid-Beveland per 1 januari 1959 opgeheven, op welke datum het nieuwe waterschap De brede watering van Zuid-Beveland in werking trad. Toch loopt het archief nog na 1958 door, doordat het bestuur in de loop van 1959 de lopende zaken afwikkelde.