In de brief vertelt Dirk o.a. hoe het met hem gaat en dat hij de moed erin houdt. Daarnaast vraagt hij naar zijn familieleden en doet hij de groeten aan veel familieleden en andere bekenden. Ook zijn geloof in God en de houvast die religie hem geeft komt in de brief naar voren.

Johannes schrijft dat zijn zaak de week ervoor voor het eerst voor is gekomen. Hij uit zijn vertrouwen in een goede afloop.

In deze derde brief aan zijn ouders vraagt Johannes of zij hem enkele spullen, waaronder een spel kaarten, op kunnen sturen. Hij schrijft dat hij nog geen bericht of pakketje van hen heeft ontvangen en vraagt nogmaals of zij contact willen opnemen met de Duitse politie, omdat hij vreest 'te zijn vergeten'.

Het is Johannes' eerste brief na een maand gevangenschap. Hij schrijft aan zijn ouders uitgebreid over het gevangenisregime en vertelt dat hij alleen in een cel zit. Ook vraagt hij zijn ouders om te informeren naar de reden van zijn gevangenschap. Een gedeelte van de brief is gecensureerd en met een zwarte stift doorstreept.

In de brief schrijft de "straatbewoner" dat hij op het adres Goudreinetstraat 596 in Den Haag in de afgelopen maand (febuari 1945) twee maal kolen door een auto afgeleverd heeft zien worden. Na deze woorden werd Wim Oosenbrug (1914-1999) - hoofd van de Falsificatie Centrale, een verzetsgroep die zich richtte op de vervalsing van stempels en papieren voor het verzet - opgepakt en gearresteerd. Op 22 ...

Als nieuw adres staat op het formulier het 'Oranjehotel' aan de Van Alkemadelaan, Scheveningen. Het formulier is op 27 augustus 1941 door T.J. Reinders ondertekend.

Op de beker staat geschreven: "Stichting Oranjehotel 1940-1945". Replica uit het dagelijks leven in het Oranjehotel. De beker is gemaakt in opdracht van de Stichting Comité Oranjehotel voor de herdenking van 1946.

Jo schrijft over de smokkelbriefjes die hij zelf heeft ontvangen (die hij elke avond voor het slapengaan herleest) en benadrukt dat goed verstoppen essentieel is. Daarnaast vraagt hij in het briefje informatie over wat er na zijn arrestatie is gebeurd.

In de brief, bestaande uit vier pagina's, beschrijft Gerrit Jan hoe hij met vier man in één cel zit. Ze zijn allen die dag ter dood veroordeeld. Hij haalt veel steun uit het geloof en verwacht zijn familie weer in het hiernamaals te zien. Gerrit Jan eindigt de brief met een zelfgeschreven gedicht waarin hij zijn familie vraagt moed te houden.

In de bekendmaking wordt beschreven wie de acht mannen zijn die door het Polizeistandgericht Den Haag op 13 april 1944 ter dood veroordeeld zijn - allen volgens de Duitse bezetter lid van een te Meppel en omgeving opgerichte "terreurgroep".

In het document staat geschreven dat Otto Kaya op 7 juni 1945 aangifte heeft gedaan bij de politie van de vermissing van zijn D.S.K. (distributiestamkaart). De SD nam hem deze af tijdens zijn arrestatie op 9 april 1945.

Op de voorkant van de enveloppe staat in het rood "überprüft" geschreven, wat betekent dat de brief door de censuur is gegaan. In de brief schrijft Kaya dat het goed met hem gaat en dat hij zijn vertrouwen bij God legt. Hij gaat er vanuit dat hij spoedig vrijgelaten zal worden, omdat hij onschuldig is. Ook vraagt Otto hoe het met zijn moeder gaat en vraagt hij hen om moed te houden.

In het dagboek - bestaande uit 14 pagina's - schrijft Kaya over zijn arrestatie (tezamen met acht anderen), de dagelijkse routine in het Oranjehotel en hoe hij zijn tijd in 'Einzelhaft' probeert door te komen en het nieuws over het naderende einde van de oorlog.

Het betalingsbewijs is gedateerd op de dag dat de Duitse politie Otto Kaya arresteerde en in het Oranjehotel opsloot. Het is onduidelijk waar de betaling voor bedoeld was.

Op de kalender staat de gehele maand mei weergeven. De hokjes van de dagen dat Kaya in mei in het Oranjehotel zat (1 t/m 6 mei) zijn lichtgrijs ingekleurd. Het cijfer van de dag dat hij werd vrijgelaten (6 mei) wordt donkerder weergeven.

In het artikel wordt o.a. over de arrestatie van Max en Otto Kaya geschreven. Ook andere verzetsmensen komen in het artikel aan bod.

In het document is de naam 'Otto Kaya' onderstreept. De schrijver vertelt o.a. dat Otto Kaya en zijn broer Max Kaya inlichtingen inwonnen voor een overval op het distributiekantoor aan de Copernicusstraat te Den Haag in augustus 1944.

De tekeningen weergeven voorwerpen en meubelstukken uit Kaya's cel in het Oranjehotel.

De familie reageert op een brief van Jan en brengt enkele groeten over van vrienden en bekenden. Ook wordt er geschreven over de steun die Jan uit religie haalt.