Johannes Arnoldus van Bijnen

Ook bekend als: Frank van Bijnen, Johannes Arnoldus van Bijnen, Jan, Frank

Jan van Bijnen (Oosterhout, 31 mei 1910 – Apeldoorn, 1 december 1944) was verzetsdeelnemer, sabotagecommandant van de Landelijke Knokploegen en later verbindingsofficier en plaatsvervangend commandant van de Binnenlandse Strijdkrachten. Van Bijnen - schuilnaam Frank - vervulde een actieve rol in het verzet. Uiteindelijk kwam hij op 1 december 1944 om het leven door verwondingen opgelopen tijdens een vuurgevecht met de bezetter.

Bron: Stichting WO2Net | Oorlogsbronnen.nl

Jan wordt geboren op 31 mei 1910 in Oosterhout. In 1930, na zijn schooltijd in Bergen op Zoom, wordt hij opgeroepen voor de dienstplicht, die hij vervolgt met de opleiding voor reserveofficier in Kampen. In 1931 wordt hij benoemd tot reserve-tweede luitenant bij de infanterie; vier jaar later wordt Jan bevorderd tot reserve-eerste luitenant. In de loop van crisisjaren vervult hij diverse betrekkingen. Uiteindelijk krijgt hij een aanstelling bij de gemeente Bergen op Zoom als gemeenteambtenaar voor Sociale Zaken. Tijdens de mobilisatie wordt hij gelegerd in Odiliapeel onder reservekapitein C.B. Ninaber van Eijben. In juni 1940 wordt Jan gedemobiliseerd en hervat hij zijn werk bij de gemeente Bergen op Zoom. Hij huwt met Cornelia Elisabeth Proost en samen krijgen ze een zoon. In 1941 sluit Jan zich met zijn jeugdvriend Peter Borghouts aan bij het verzet. Beide raken betrokken bij de hulp aan onderduikers. Jan komt zo ook opnieuw in contact met Ninaber van Eijben die in Driebergen actief is voor de Landelijke Organisatie voor Hulp aan Onderduikers. Jan wordt inmiddels gezocht door de Duitsers en vestigt zich in Driebergen. Nadat Ninaber wordt gearresteerd en afgevoerd, neemt Jan daar zijn activiteiten bij de LO over. Vanaf 1942 gaat de LO knokploegen inzetten om overvallen te plegen op distributiekantoren, banken en gemeentehuizen ten behoeve van het sterk gegroeide aantal onderduikers. Jan gaat meedenken met de leiding van de knokploegen om een gecentraliseerde organisatie op te zetten. Op 25 augustus 1944 wordt Jan, intussen opererend onder de schuilnaam Frank, benoemd tot Landelijke Sabotage Commandant, met hoofdkwartier in Rotterdam. Peter Borghouts wordt met schuilnaam Peter Zuid sabotagecommandant voor Zeeland, Noord-Brabant en Limburg. In de daaropvolgende maanden vindt de vereniging plaats van alle gewapende verzetsgroepen tot de Binnenlandse Strijdkrachten (BS), onder bevel van Prins Bernhard. Jan probeert de zelfstandigheid van zijn verzetsgroep tot het laatst toe te behouden. Medio november 1944 schikt Jan zich echter in de nieuwe structuur van de BS. Op 22 november 1944 wordt een groep Utrechtse verzetsstrijders door de Duitsers gearresteerd en vastgezet in de Koning Willem III-kazerne in Apeldoorn. Jan komt met het plan om de groep te bevrijden. Samen met de Rotterdamse verzetsstrijder Samuel Esmeijer en chauffeur Huib Verschoor rijdt Jan op 28 november naar de kazerne om de situatie te observeren. Daar worden ze echter door een Duitse patrouille verrast en onder vuur genomen. Samuel wordt dodelijk getroffen; Huib wordt gearresteerd en naar een concentratiekamp afgevoerd. Jan is in het vuurgevecht zwaargewond geraakt en wordt door de Duitsers naar een lazaret afgevoerd, waar hij op 1 december aan zijn verwondingen bezwijkt. Jan is 34 jaar geworden. Na de oorlog is de kazerne die hij heeft geprobeerd te overvallen herdoopt tot de Frank van Bijnenkazerne.

Bron: Brabantse Gesneuvelden