Petrus Henricus van Gerwen

Het gezin van Gerwen woonde in 1944 aan de Dijkstraat 57 in Valkenswaard. Zij hadden twee kinderen Piet (14 jaar) en Maria (6 jaar).

Toen de Engelsen op 11-09-1944 een bruggehoofd gevestigd hadden over het Kempenskanaal, lag Valkenswaard onder het bereik van de Engelse artillerie.. Woensdag 13-09-1944 viel de eerste granaat in Valkenswaard, gelukkig zonder slachtoffers te maken.

Rond die tijd kreeg Piet van Gerwen last van buikpijn. Het was echter moeilijk goede medische verzorging te krijgen, daar de verbindingen met Eindhoven weggevallen waren vanwege het oorlogsgeweld. Hij moest het maar zo lang uit zien te houden.

In de nacht van woensdag op donderdag werd Valkenswaard weer beschoten en het huis van Van Gerwen werd zwaar getroffen. De bijkeuken, waar men die avond nog had gezeten, werd geheel vernield. Het puin lag tegen de deur en hierdoor kon men niet op de gewone manier de slaapkamer verlaten. Via een zijkamertje kon men door een raam op straat komen. Die nacht werd verder doorgebracht bij de familie Peels in de Dijkstraat.

De volgende dag trok men naar de familie Donck aan de Blindestraat langs het spoor (thans Europalaan). mevrouw Donck was een zuster van mevrouw Van Gerwen. Hier zou de familie een halfjaar blijven tot hun huis aan de Dijkstraat hersteld was.

De bombardementen op Valkenswaard bleven aanhouden en toen het gerucht ging dat het spoor opgeblazen zou worden, zocht men zijn toevlucht bij de familie Smulders, die een sigarenkistenfabriek had en waarvan het huis dikke muren had.

De voortdurende bombardementen joegen Piet grote angst aan, terwijl zijn buikpijn steeds erger werd. Na de bevrijding brachten Engelse soldaten Piet op 19-09-1944 naar een ziekenhuis in Eindhoven (er kan niet meer worden vastgesteld welk ziekenhuis), vergezeld van zijn vader. Hij werd direct geopereerd aan zijn blindedarm en vader bleef bij hem totdat hij uit de narcose ontwaakte. s-Avonds vertrok hij naar Valkenswaard om mede te delen dat de operatie geslaagd was. Hij zou de volgende dag terugkomen om Piet weer op te zoeken. Helaas zou hij Piet niet meer levend terugzien.

Die avond bombardeerden de Duitsers Eindhoven. Piet, die reeds veel bombardementen in Valkenswaard had meegemaakt, raakte in paniek en vluchtte weg uit zijn bed. Hij was pas die dag geopereerd, waardoor de verse wond opensprong. Daar iedereen in paniek verkeerde, ontbrak het aan hulp en oppas. Hierdoor is te verklaren dat hij aan de aandacht van het verplegend personeel ontsnapte en men hem pas vond toen hij reeds was overleden aan de gevolgen van verwaarlozing van zijn operatiewond.

Toen vader Van Gerwen de volgende dag zijn zoon bezocht, lag deze reeds opgebaard in het lijkenhuisje. Men wilde hem in Eindhoven begraven, daar men niemand kon vinden die bereid was Piet naar Valkenswaard te brengen. Ten einde raad heeft zijn vader hem samen met zijn oom Leo Donck in een doodskist op een kruiwagen langs het spoor naar Valkenswaard gebracht, alwaar hij opgebaard werd in het huis van de familie Donck. Hij werd begraven vanuit de St. Nicolaaskerk op het kerkhof in Valkenswaard, dicht bij de Calvarieberg. Ongeveer 6 weken later werd hij herbegraven op de plaats waar hij thans nog ligt, naast zijn oma.
(Bron: J. Israël)

Op het bidprentje wordt gesproken over een overlijdensdatum van 19-09-1944, beide overlijdensakte spreken over 20-09-1944. Deze datum wordt door ons aangehouden.

Bron: Herinner U de namen, Stichting 18 September.