Cornelis Barend Visser

VISSER (Cornelis Barend, roepnaam Kees), geboren in Rotterdam op 5 februari 1923. Hij woont met het ouderlijk gezin in de Rotterdamse wijk Charlois, op het adres Wolphaertsbocht 469a. Bij de razzia van 10 november 1944 wordt Kees, samen met zijn jongere broer Wout (1926), opgepakt, hij is dan 21 jaar en is kantoorbediende. Een zus waagt nog een poging om beide broers naar het schip van hun vader in de Maashaven te brengen, om onder te duiken, maar dat mislukt. Via de in aanbouw zijnde RET-garage Sluisjesdijk, worden de mannen bij de Stieltjesstraat in Rijnaken geperst. Varend gaat het naar Amsterdam en via het IJsselmeer wordt Kampen bereikt. Vandaar gaat het lopend naar Zwolle en dan volgt een treinreis naar het doorgangskamp Wuppertal-Varresbeck. Daar is het vreselijk: geen eten, geen drinken, geen bed. In de kou moeten ze op de harde ondergrond slapen, zonder deken. En verder: slechte sanitaire voorzieningen en wandluizen. Om daar weg te komen melden de broers zich aan als elektro-werkers, ofschoon Kees dat niet is. Daarmee verkassen zij naar Remscheid/Lennep, waar de omstandigheden beter zijn. Het werk bestaat uit het repareren van kabels en bovenleidingen die door bombardementen elders kapot waren geraakt. In het voorjaar krijgen de broers in toenemende mate te maken met geallieerde bombardementen beschietingen. Het verblijf in een schuilkelder, waarin water loopt en waarvan de uitgang is geblokkeerd door puin, en het bombardement waarbij het Lager beschadigd raakt, leveren hachelijke situaties op. Bij dat bombardement is Kees eigenwijs. Nadat rond middernacht het luchtalarm afgaat, is het geronk van honderden vliegtuigen te horen. Maar Kees is het zat om voor ieder luchtalarm zijn bed uit te gaan. Iedereen uit het Lager vlucht naar de schuilkelder en Wout probeert zijn broer te overreden, zonder succes. En dan valt een bom dicht naast het Lager en zorgt voor ravage. In paniek volgt Kees alsnog zijn broer Wout naar de schuilkelder. In die periode onderhouden de broers contact met twee neven die ook in Duitsland tewerkgesteld zijn. Op 5 mei worden de broers bevrijd en op 21 mei, de verjaardag van hun moeder, stappen zij in een Amerikaanse truck, waarmee ze nog dezelfde dag in Venlo aankomen. Totdat Rotterdam wordt vrijgegeven verblijven zij bij een gezin in Kessel, waar ze meehelpen op de boerderij. Rond 8 juni 1945 gaat Wout met een binnenvaartschip naar Rotterdam, maar Kees wordt met een auto naar Rotterdam gebracht. Bij de boer in Kessel heeft hij in een spijker getrapt en kan daardoor niet goed lopen. Kees overlijdt op 3 september 1995, op 72-jarige leeftijd, tijdens een wandeling in de Dolemieten.

Bron: Stadsarchief Rotterdam