Johannes Carolus van Dongen

Ook bekend als: Johannes

Johannes wordt geboren op 5 januari 1921 in Loon op Zand. Hij woont in Tilburg, waar hij werkzaam is als brood- en banketbakker. Na de Tweede Wereldoorlog meldt hij zich voor militaire dienst en wordt als soldaat ingedeeld bij de Luchtstrijdkrachten van de Koninklijke Landmacht. Twee dagen na de Japanse capitulatie van 15 augustus 1945 roepen Soekarno en Mohammed Hatta de onafhankelijkheid van Indonesië uit. Als de Britten en Nederlanders niet lang daarna aanstalten lijken te maken om het oude, koloniale gezag te herstellen, breekt de periode van de Bersiap (‘wees paraat’) aan, waarin buitenlanders en tot vijand verklaarde Indische en Europese Nederlanders slachtoffer worden van geweld en vervolging. Tegen deze achtergrond wordt Johannes naar Nederlands-Indië gezonden, als onderdeel van de troepenmacht die er de rust en het Nederlandse gezag moet zien te herstellen en bewaren. Johannes wordt met de Luchtstrijdkrachten gestationeerd op vliegbasis Tjililitan bij Batavia. Ondanks dat het vliegveld in de onmiddellijke nabijheid ligt van het Nederlandse machtscentrum, wordt het nog regelmatig aangevallen door infiltranten en guerrillastrijders. Uiteindelijk is het niet het vijandelijk vuur van de revolutionairen dat Johannes’ leven eist. Op 23 mei 1948 wordt hij na een vechtpartij zwaargewond binnengebracht in het militair hospitaal van Batavia. Over de toedracht is niets bekend, maar hij is zo ernstig toegetakeld dat hij niet lang daarna in het hospitaal aan zijn verwondingen bezwijkt. Johannes is 27 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Menteng Pulo in Jakarta.

Bron: Brabantse Gesneuvelden