Hendrik Kloot

Henk Kloot, geboren als oudste van vijftien kinderen in een arm gezin uit Amsterdam, leidde een bewogen leven in de jaren dertig en veertig. Hij begon zijn militaire loopbaan als hospitaalsoldaat in het Nederlandse leger en sloot zich in 1937 aan bij de Internationale Brigades tijdens de Spaanse Burgeroorlog. In Spanje vocht hij als korporaal bij het 41ste bataljon van de XIe Internationale Brigade, waar hij ook als ziekenverpleger aan het front actief was, onder meer tijdens het Ebro-offensief in 1938. Na zijn terugkeer in Nederland verloor hij zijn Nederlandse staatsburgerschap vanwege zijn deelname aan de strijd in Spanje. Met het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werd Kloot in 1939 opnieuw gemobiliseerd bij de geneeskundige troepen van het Nederlandse leger. Na de Duitse bezetting werkte hij tot 1943 als ziekenverpleger bij de Amsterdamse gezondheidsdienst. Ondanks zijn linkse politieke achtergrond sloeg hij een radicale koerswijziging in: hij werd lid van de NSB en meldde zich aan bij de Landwacht, een onderdeel van de Waffen-SS. Tijdens de Slag om Arnhem was hij gewondenverzorger en raakte hij zelf gewond. Na de bevrijding werd Kloot gearresteerd en veroordeeld tot dwangarbeid wegens hulp aan de vijand. Zijn proces was juridisch complex, omdat hij formeel geen Nederlands staatsburger meer was. In 1948 kwam hij vrij, kreeg zijn nationaliteit terug en veranderde zijn naam in Hoots. Zijn leven weerspiegelt de turbulente politieke en militaire conflicten van zijn tijd, met een opvallende overgang van linkse idealen naar collaboratie met de nazi’s.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)