Hermann Hanstede

Herman Hanstede werd in 1907 geboren als jongste van vijf kinderen in het Duitse Epe, nabij Enschede. Zijn moeder was Duits, zijn vader een Nederlandse bakker uit Gelderland. In 1919 verhuisde het gezin naar Nederland, waar ze eerst in Uden verbleven en later in Almelo. Tussen de twee wereldoorlogen leidde Herman een zwervend bestaan. In 1933 arriveerde hij vanuit Djokjakarta in Amsterdam, waar hij als bakker werkte en korte tijd samen met zijn oudere zus woonde. In 1938 vocht Herman Hanstede in de Spaanse Burgeroorlog als lid van het 41ste Bataljon van de Internationale Brigades, het eerste bataljon “Edgar André” van de XIde Brigade. Op een soldijstaat uit september 1938 werd hij als deserteur aangemerkt. Na zijn terugkeer in Nederland in december 1938 werd hij geregistreerd door de marechaussee, maar verloor hij zijn Nederlandse nationaliteit vanwege een wet die deelname aan vreemde legers verbood. Hierdoor werd hij als vreemdeling beschouwd. Pas zes jaar later, na de Tweede Wereldoorlog, dook Herman weer op als stateloze vluchteling in Beieren, Duitsland. Hij werd tussen 1946 en 1949 genoemd in lokale en VN-documenten. Over zijn verdere leven is weinig bekend; mogelijk bleef hij in Duitsland. Zijn leven kenmerkt zich door zijn betrokkenheid bij de Spaanse Burgeroorlog en de gevolgen daarvan, waaronder het verlies van zijn nationaliteit en zijn vluchtelingenstatus na de Tweede Wereldoorlog.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)