Hendrik Geval

Hendrik (Henk) Geval groeide op in een eenvoudig arbeidersgezin met een moeilijke thuissituatie. Hij verliet op twintigjarige leeftijd zonder toestemming zijn ouderlijk huis om zich in mei 1937 aan te sluiten bij het Spaanse Republikeinse leger tijdens de Spaanse Burgeroorlog. Hoewel hij aanvankelijk als een begaafd soldaat werd gezien en zelfs tot eerste luitenant en mogelijk kapitein werd bevorderd, kreeg hij later een slechte reputatie. Hij raakte gewond aan het front en werd daarna instructeur en groepscommandant. Zijn rol in Spanje was controversieel: hij zou deserteurs hebben opgespoord en zelfs hebben verraden, wat hem vijanden opleverde onder Nederlandse vrijwilligers. Na zijn terugkeer uit Spanje in maart 1938 werkte Geval op de grote vaart. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij opgepakt bij een razzia en naar Duitsland gedeporteerd. Na de Duitse capitulatie werkte hij mogelijk kort voor de geallieerden. Door een ongeluk aan boord van het schip Willem Barentsz raakte hij invalide en kampte hij met verlammingsverschijnselen, vermoedelijk een gevolg van zijn verwondingen in Spanje. Dit leidde tot financiële problemen en spanningen binnen zijn gezin. In juli 1944 werd Geval als gevangene geregistreerd in Kamp Amersfoort en kort daarna gedeporteerd naar een werkkamp in Brück am Ahr, samen met vermoedelijk zijn jongere broer. Ondanks zijn communistische sympathieën en deelname aan de Spaanse Burgeroorlog, werd in zijn latere leven geen politieke betrokkenheid meer waargenomen. Zijn leven kenmerkte zich door strijd, verwondingen, controverse en persoonlijke tegenslagen.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)