Jeen Duursma

Jeen Duursma werd in 1916 geboren in Sneek als vijfde kind in een groot gezin. Na een jeugd in Friesland en Haarlem, waar hij de lagere school bezocht, volgde hij het voorbeeld van zijn oudere broers en werd huisschilder. In de jaren dertig, tijdens de grote werkloosheid, sloot hij zich aan bij de Communistische Partij en vertrok in 1937 op 20-jarige leeftijd naar Spanje om deel te nemen aan de Spaanse Burgeroorlog. Hij kwam aan in juni 1937 en was kortstondig verbonden aan de Internationale Brigades, mogelijk werkend in een ziekenhuis in Madrid. Na ongeveer twee maanden vluchtte hij met zes anderen uit Albacete, terug naar Nederland via Valencia, Barcelona, Marseille en Parijs. Tijdens zijn verblijf in Spanje had hij te maken met onvrijwillige dienstplicht en het afnemen van zijn paspoort door communistische en Spaanse autoriteiten. Zijn deelname aan de oorlog hield hij later geheim voor zijn familie. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Jeen in 1943 door de Gestapo gezocht, waarop hij vluchtte naar Duitsland, waar hij werkte in melkfabrieken. Hij werd in 1945 door de Amerikanen bevrijd uit een gevangenis in München en keerde kort daarna via een opvangkamp in Erlangen terug naar Nederland. Na de oorlog bleef hij lid van de Communistische Partij, hoewel hij kritisch werd na de inval van Sovjettroepen in Tsjechoslowakije in 1968. Hij werkte tot 1970 als zelfstandig huisschilder in Haarlem. Jeen stond bekend als een sociaal mens die graag anderen hielp, bijvoorbeeld door lifters mee te nemen tijdens reizen. Hij overleed na een ziekte in 1970.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)