Arnold de Vries

Arnold de Vries, zoon van een alleenstaande joodse moeder uit Amsterdam, was in de jaren dertig bekend als dansleraar. In 1936 vertrok hij naar Spanje om te vechten in de Spaanse Burgeroorlog bij de Internationale Brigades, waar hij deelnam aan zware gevechten zoals bij Jarama en de slag aan de Ebro. Hij raakte meerdere keren gewond, onder andere door een kogel in zijn hoofd en een beenwond. Ondanks verdenkingen van politieke onzuiverheid en beschuldigingen van desertie, bleef hij tot het einde van de oorlog actief in Spanje. In december 1938 keerde hij terug naar Nederland, waar hij door zijn verwondingen zijn oude beroep niet meer kon uitoefenen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog leefde Arnold een moeilijk bestaan. Hij werd meerdere keren gearresteerd, onder andere wegens diefstal en mogelijk het ontduiken van de Arbeitseinsatz. In 1943 en 1944 zat hij gevangen in kamp Amersfoort en werd hij als dwangarbeider ingezet bij Fliegerhorst Deelen. Tijdens een geallieerde luchtaanval ontsnapte hij, waarna zijn verdere lot onbekend bleef. Zijn familie ontving in 1946 via het Rode Kruis bericht dat hij was overleden, maar de omstandigheden blijven onduidelijk. Na de oorlog hield de Binnenlandse Veiligheidsdienst hem nauwlettend in de gaten, vermoedend dat hij betrokken was bij geheime diensten, zowel voor de Gestapo als de Franse geheime dienst, en dat hij actief was in ballingschap voor Spaanse linkse vakbonden. Arnold de Vries’ leven blijft omgeven door mysterie, met een raadselachtige verdwijning en een onvolledig beeld van zijn activiteiten na de oorlog.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)