Gerritine Nançoine van Halsema

In 1943 nam Gerritine van Halsema, een verpleegster uit IJlst (Friesland) de tweeënhalf jaar oude Alexander Lootsteen uit Amsterdam bij haar in huis. Gerritine was niet getrouwd en woonde alleen. Alexander had ondergedoken gezeten bij Helena Boissevain-van Lennep, een lid van de Amsterdamse CS-6-groep, maar toen de situatie hachelijk was geworden, werd hij door de Trouw-groep* naar Gerritines huis in IJlst overgebracht. Alexander bleef tot september 1945, vier maanden na de bevrijding, bij haar. Hoewel hij niet de enige persoon was die zij tegen vervolging beschermde, was hij wel de enige die zij als haar kind beschouwde. De verhouding tussen Gerritine en Alexander was heel innig, en hij noemde haar altijd 'moeder'. (Zijn moeder heeft de oorlog overleefd en heeft hem later verder opgevoed). - Gerritine was al in de veertig toen de oorlog uitbrak, maar dat verhinderde haar niet om haar leven op het spel te zetten voor de joden die vervolgd werden. Zij hielp onder meer ook mevrouw Markus uit Amsterdam, wier vorige schuilplaats in het gezin van politieagent Tjibbe de Jong* onveilig was geworden tegen het eind van de oorlog, en mevrouw G. van der Meulen-Davids, die in leven bleef omdat zij zes weken bij Gerritine kon onderduiken. - Behalve het verbergen van joden en niet-joden hield Gerritine zich ook bezig met andere verzetsactiviteiten. Aangezien zij zeer bescheiden en gesloten van aard was, sprak zij daar nooit over. Gerritine handelde uit religieuze overtuiging en zijn beschouwde deugdzaamheid als een beloning op zich. - Na de oorlog is Gerritine door de Koningin der Nederlanden onderscheiden voor haar moed. -Op 17 maart 1970 werd Gerritine Nançoine van Halsema door Yad Vashem erkend als Rechtvaardige onder de Volkeren.

Bron: Een Laatste Saluut