Willem Johannes Hagestein

HAGESTEIN (Willem Johannes, roepnaam Wim), geboren te Ridderkerk op 2 februari 1910. In mei 1911 verhuist hij met zijn ouders naar Rotterdam. Hij trouwt in 1933 en woont in 1944 met zijn vrouw en kinderen in Rotterdam-Vreewijk, op het adres Dordtschestraatweg 444, boven het gezin van zijn zus. Bij de razzia van 10 november 1944 wordt de 34-jarige Wim ’s ochtends vroeg van zijn bed gelicht door een zeer jong parachutistje van rond de 17 jaar. Ook zijn beneden wonende neef (oomzegger) Daan van der Schoor, wordt opgepakt. Samen moeten zij naar de overkant van de straat, naar het voormalige terrein van Feijenoord, en vervolgens lopend naar de Maashaven, waar de Rijnaken al klaarliggen. Via Amsterdam en het IJsselmeer komen de mannen aan in Kampen en wanneer ze hebben gegeten, moeten ze lopend naar Zwolle. Als de mannen het station bereiken, zien zij dat Engelse vliegtuigen een locomotief kapotschieten. Later worden de mannen met de trein weggevoerd. Gedurende de treinreis, die met horten en stoten drie dagen duurt, krijgen de mannen eten noch drinken. Met een schaaltje buiten het raam proberen zij wat regenwater op te vangen. Via Essen komen de mannen in het flink gebombardeerde Duisburg terecht. Tussen de puinhopen staat een ongeschonden school, en daarin worden de mannen ondergebracht. De school staat onder leiding van een fanatieke S.A.-man. Hij is afgekeurd voor het front omdat hij een niet volgroeide arm heeft en waardoor het lijkt alsof hij er maar één heeft. Onder elkaar noemen de Rotterdammers hem “Kosie Eenarm”. Veel mannen zijn bang voor hem. Met zijn neef Daan wordt Wim tewerkgesteld bij een aannemer die voor de gemeente werkt. Beiden zijn timmerman en hun werk bestaat uit het wind- en waterdicht maken en houden van bakkerijen en de bijbehorende winkelruimten. De zondagen moeten worden besteed aan puinruimen om straten weer begaanbaar te maken, maar vanwege de vele bombardementen is het eigenlijk onbegonnen werk. Aangespoord door de administrateur, die meent te weten dat de mannen verder in Duitsland zullen worden gebracht, nemen alle mannen de benen en daarbij verliest Wim zijn neef uit het oog. Onbekend is waar Wim terecht is gekomen en op welke manier hij naar Rotterdam is gegaan. Op 8 juni 1945 komt hij thuis, één dag na de thuiskomst van zijn neef Daan. Nog geen jaar later wordt nog een keer vader. Op 12 januari 1976 wordt in Rotterdam aangifte gedaan van het overlijden van Wim, op 65-jarige leeftijd.

Bron: Stadsarchief Rotterdam