Hendrikus Hermanus de Gier

GIER de (Hendrikus Hermanus, roepnaam Henk), geboren te Rotterdam op 10 december 1914. In 1944 woont hij in Naaldwijk, waar ook zijn latere vrouw woont. Op 9 november 1944 neemt hij een halve dag verlof en gaat met een collega naar zijn ouders in Schiedam om aardappels te brengen. De mannen blijven slapen en als zij de volgende ochtend weg willen gaan, blijkt dat Schiedam is afgesloten. De mannen gaan weer terug en eten nog wat. Rond 13:00 uur worden zij uit huis gehaald en naar de Lekhaven vervoerd en, na controle, naar de Merwehaven. Daar worden ze met fiets en al ingescheept en rond 19:30 uur vertrekt de boot. Met veel vertraging komen ze, via Rotterdam, Amsterdam en Kampen op 15 november 1944 in Zwolle aan. Twee dagen later rijden ze met de trein naar het zwaar gebombardeerde Münster. Daar moeten ze direct de schuilkelder in. Daarna moeten de mannen twee uur lopen naar Mecklenbeck en gaan ze met de trein naar hun bestemming: Appelhülsen. Henk wordt eerst ondergebracht in een feestzaal en later in een schoolgebouw. De mannen moeten aan het spoor werken, Henk als electro-technicus. De spoorbaan wordt continue belaagd door “Tiefflieger”, die met hun beschietingen en bombardementen veel schade aanrichten. Daarbij sneuvelen ook de telefoonlijnen. Het is mede aan Henk om die lijnen zo snel mogelijk te repareren, maar eigenlijk is het onbegonnen werk. Regelmatig verricht hij klusjes bij particulieren met eten als beloning. Zo repareert hij radio’s en klust hij bij boeren. Hij heeft veel last van de kou en van de verveling. Van een postzak naait hij slofjes en handschoenen. Soms kan hij op de zondag naar de kerk. De mensen voor wie hij werkt, zorgen goed voor hem; hij vindt dat soms onwerkelijk. In januari 1945 doet de Bahnmeisterei het voorstel om 9 mensen af te vaardigen naar Holland om voor 90 man kleding te halen, onder de voorwaarde dat voor degene die niet terugkomt er één gefusilleerd wordt. Er ontstaat veel beroering onder de voor- en tegenstanders. De mannen stemmen erover en het voorstel wordt verworpen; de meerderheid vindt het risico voor de achterblijvers te groot. Een paar dagen later doet zich weer een vreemde situatie voor. Tegen suiker- en maagpatiënten die zich willen laten afkeuren, zegt de arts -die de mannen zonder fatsoenlijk onderzoek allemaal goedkeurt- “dat alle Hollanders tegen de muur gezet moesten worden, want ze weigeren allen te werken.” Op 22 februari 1945 zit een Rotterdammer in de kelder van en met de familie van een overwegwachter. Het huis krijgt een voltreffer en alle mensen in de kelder komen om het leven. In de loop van maart nemen de geallieerde oorlogshandelingen in alle hevigheid toe en voor de Rotterdammers wordt de toestand kritiek. In het Paasweekend worden zij door de Amerikanen bevrijd. Winkels worden geplunderd en Duitse krijgsgevangen worden op het schoolplein vernederd, Henk vindt dat geen verheffend schouwspel. Op 4 april verlaten de mannen Appelhülsen en beginnen zij aan hun terugreis. Na een lang verblijf in twee kampen met repatrianten, komt Henk op 19 mei 1945 aan in Maastricht. Via Eindhoven wordt hij in Budel ondergebracht bij een gezin. Daar vertrekt hij op 8 juni; via Nijmegen naar Kamp Amersfoort. De volgende ochtend gaat het met de trein naar Rotterdam en met een auto naar het ouderlijk huis in Schiedam, waar hij om 11:00 uur aankomt. Na de oorlog trouwt Henk. Hij overlijdt, vermoedelijk in Naaldwijk, op 19 september 2006, 91 jaar oud.

Bron: Stadsarchief Rotterdam