Johannes Hubertus van den Booren

Ook bekend als: Johannes

Johannes wordt geboren op 3 maart 1900 in Breda als zoon van Johannes van den Booren senior en Catharina van der Riet. Hij woont in Soerabaja in Nederlands-Indië, waar hij klerk is. Als vrijwilliger heeft hij zich daar ook aangesloten bij de Landstorm. Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië direct binnen te vallen. Vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging is de verovering van de Nederlandse kolonie voor de Japanners een van de belangrijkste doelen om Oost-Azië te overheersen. Tegen deze achtergrond wordt Johannes vanuit de Landstorm ingelijfd bij het KNIL en als soldaat ingezet bij de verdediging van Java. Na een veldtocht van drie maanden hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten in de archipel veroverd. Het KNIL, slecht voorbereid en uitgerust en ernstig gehinderd door besluiteloosheid aan de top, biedt sporadisch nog heftige tegenstand, maar is niet opgewassen tegen de superieure Japanse vuurkracht. Op 8 maart 1942 geeft het KNIL zich in Bandoeng over, maar legercommandant generaal Hein ter Poorten geeft bevel aan alle dan nog vechtende eenheden om de capitulatie te negeren en zelfstandig het gevecht tegen de Japanners voort te zetten. Ook Johannes geeft hieraan gehoor en weet tot eind juli 1944 uit handen van de Japanners te blijven. Op 29 juli wordt hij echter alsnog op Java krijgsgevangen genomen. Op 16 september 1944 wordt hij vanuit de haven van Tandjong Priok bij Batavia ingescheept op het Japanse vrachtschip Junyo Maru. Aan boord bevinden zich 1377 Nederlandse, 64 Britse en Australische en 8 Amerikaanse krijgsgevangenen en niet minder dan 4200 romusha’s, Javaanse slavenarbeiders. Alles bij elkaar worden er zo’n 6500 krijgsgevangenen in de stikbenauwde ruimen van het oude, roestige schip vervoerd. Hun bestemming is Padang op Sumatra, vanwaar ze als dwangarbeiders zouden worden ingezet bij de aanleg van de Pakanbaroe-spoorlijn. Op 18 september 1944, om half zes in de namiddag bevindt het zich voor de kust van Sumatra, ter hoogte van Benkoelen. De opvarenden worden dan opgeschrikt door een aantal explosies aan boord, gevolgd door sirenes. Paniek breekt uit zodra de achtersteven van het schip begint te zinken en de boeg omhoog komt. Het schip blijkt te zijn getroffen door torpedo’s van de Britse onderzeeër HMS Tradewind. De gevangenen die op deze tropisch warme dag aan dek mochten komen, kunnen in het water proberen te overleven door zich aan het wrakhout of reddingssloepen vast te klampen. De gevangenen in de scheepsruimen maken echter geen schijn van kans en gaan met het schip ten onder. Van de 5600 opvarenden komen er 4720 om het leven. Een van hen is Johannes; hij is 44 jaar geworden.

Bron: Brabantse Gesneuvelden