Antonius Johannes van den Donk

Ook bekend als: Antonius

Antonius wordt geboren op 29 mei 1918 in Veghel. Na zijn schooltijd vervult hij verschillende baantjes en gaat onder andere als elektricien aan de slag. In 1939 tekent hij voor dienst in het KNIL en vertrekt met de Johan de Witt naar Nederlands-Indië. Na de capitulatie van het KNIL op 8 maart 1942 wordt Antonius krijgsgevangen genomen en naar het vasteland van Zuidoost-Azië gezonden, waar hij als dwangarbeider wordt ingezet bij de aanleg van de Birma-spoorlijn. De ontberingen leiden ertoe dat hij levensbedreigend ziek wordt, maar hij herstelt en wordt gezond genoeg geacht om in Japan te werken in de mijnen. Dat zou hij tot de Japanse overgave op 15 augustus 1945 doen. Via de Filippijnen keert hij in november 1946 terug naar Nederlands-Indië, waar hij in februari 1947 trouwt met de vrouw die hij vlak voor de oorlog in Malang had ontmoet. Ze gaan wonen in de havenstad Samarinda op Borneo. Op 25 september 1947, als hij op het punt staat om voor opleiding naar Batavia te vliegen, overlijdt Antonius plotseling, na te zijn opgenomen in het ziekenhuis in Balikpapan. Een precieze doodsoorzaak is niet bekend, maar heeft waarschijnlijk te maken met de eerder geleden ontberingen van zijn krijgsgevangenschap. Antonius is 29 jaar oud geworden en laat een weduwe na en een zoon, die pas na Antonius’ doood wordt geboren en zijn vader dus nooit heeft gekend.

Bron: Brabantse Gesneuvelden