Emile Augustinus de Schepper

SCHEPPER de (Emile Augustinus), geboren te Hontenisse op 27 mei 1908. Hij trouwt eind 1936 en vertrekt dan met zijn vrouw naar Rotterdam. In 1944 wonen zij met hun drie kinderen (van 5, 3 en 1 jaar) in de Rotterdamse wijk het Nieuwe Westen, op het adres Rauwenhoffstraat 6a. Bij de razzia van 11 november 1944 wordt Emile opgepakt, hij is dan 36 jaar en waterstoker. Via een verzamelplek, mogelijk het in aanbouw zijnde Belastingskantoor, moet Emile om 13:00 uur naar station D.P. lopen. Hij wordt weggevoerd in een goederentrein, die via Den Haag, Haarlem, Amsterdam en Amersfoort aankomt in Ermelo. Er is luchtalarm en de mannen moeten de trein verlaten. Ze gaan eerst de bossen in en schuilen vervolgens in een kerk, waar ze de zegen van een dominee krijgen. Van een boer krijgen ze stro, om op te slapen in de trein. Het transport gaat verder via Oldenzaal naar Duitsland, waar de mannen schrikken van de verwoestingen die ze zien. Via Münster en Dillenburg rijdt de trein naar Ulm. Ook hier moeten de mannen de trein verlaten, vanwege luchtalarm en beschietingen uit de vliegtuigen. Als het weer veilig is vertrekken de mannen naar München, waar zie op 19 november 1944 aankomen, acht dagen na hun vertrek uit Rotterdam. In een verwarmde passagierstrein staan de mannen de gehele dag op het Hauptbahnhof van München. Een dag later worden zij met vrachtauto’s zo’n 12 km oostelijk vervoerd, naar Feldkirchen. Daar krijgen ze een trein als onderkomen. Emile verblijft met tien andere mannen in één wagon. De mannen moeten werken aan een nieuwe spoorbaan rond München. Na drie maanden keren zij terug naar München, waar een badhuis hun verblijfplaats wordt. De Duitsers zijn nerveus en snel geprikkeld en voor het minste of geringste worden de mannen afgeranseld. Via het plaatsje Dachau komt Emile terecht in Berchtesgaden, waar hij in maart-april 1945, voor de O.T., in de rotsbodem sleuven moet graven voor telefoonlijnen en moet helpen bomkraters dicht te gooien. Emile werkt nog enige tijd op de vliegbasis Fürstenfeldbruck, en gaat dan naar Augsburg, waar hij wordt bevrijd door de Amerikanen. De thuisreis verloop via Ulm, Mannheim en Maastricht. Vermoedelijk bereikt Emile eind juli/begin augustus 1945 veilig Rotterdam. Na de oorlog worden nog enkele kinderen geboren. Op 3 november 1987 wordt in Rotterdam aangifte gedaan van het overlijden van Emile, op 79-jarige leeftijd.

Bron: Stadsarchief Rotterdam