Julius Slaats

Ook bekend als: Jules

Jules wordt geboren op 14 september 1928 in Waalwijk, als een van de twaalf kinderen van Frans Slaats en Aleida Bijlhout. Zijn broer Frans verwerft internationale faam als wielrenner die onder andere in 1937 het wereldduurrecord verovert. Jules zelf is ten tijde van de Duitse bezetting student. In de eerste week van oktober 1944, vlak voor de bevrijding van Waalwijk, pleegt het verzet een aanslag op het café van NSB’er Vissenberg die de groep eerder heeft verraden. Met fosfor wordt het rieten dak van het hoofdgebouw in brand gestoken; Vissenberg overleeft de aanslag, maar zijn café is een geblakerde ruïne en hij gaat zijn beklag doen bij de Duitsers. Als represaille houdt de Sicherheitsdienst (SD) op 8 oktober een razzia in Waalwijk en pakt een willekeurig aantal onschuldige mannen op die in de garage van Van Dommelen worden vastgezet. Omdat de Duitsers de beschikking hebben over een wagen worden uiteindelijk zes personen meegenomen: Kees van Loon en Frans Slaats met vier van zijn zoons: Herman, Gerard, George en Jules. De arrestanten worden naar Gorinchem afgevoerd, waar vader Frans wordt vrijgelaten. Zijn zoons worden echter via kamp Amersfoort naar Neuengamme bij Hamburg gedeporteerd. Daar scheiden hun wegen zich. De broers komen ieder in een van de buitenkampen, of een andere kamp terecht. Geen van hen zou het overleven. Jules wordt net als zijn oudere broer Herman als dwangarbeider aan het werk in het buitenkamp van Neuengamme in het stadsdeel Hamburg-Hammerbrook. Dit kamp is ondergebracht in een verlaten fabriekscomplex aan de Spaldingstrasse, een van de weinige gebouwen die het grote brandbombardement hebben doorstaan. Ruim een jaar eerder, in de nacht van 27 op 28 juli 1943, had Operatie Gomorra plaatsgevonden; de Britse luchtmacht wierp ruim 9000 ton aan brisant- en brandbommen op Hamburg. In de vuurstorm vonden 42.000 mensen de dood en werd de stad voor meer dan de helft weggevaagd. Omdat de meeste Duitse mannen aan het front dienen, worden gevangenen uit Neuengamme na het bombardement ingezet voor het ruimen van puin, het vrijmaken van de straten en het onschadelijk maken van blindgangers. Door de slechte voeding en mishandelingen verzwakken de gevangenen snel, wat de kans op ongelukken bij het gevaarlijke werk zeer groot maakt. In de zes maanden dat het buitenkamp heeft bestaan, komen 800 van de 2000 gevangenen om het leven en is daarmee niet alleen het grootste, maar ook het dodelijkste van de buitenkampen van Neuengamme. Ook voor Jules worden de geleden ontberingen te veel. Hij bezwijkt op 9 december 1944 in Hamburg aan de gevolgen van ondervoeding, uitputting en onderkoeling, drie dagen voordat zijn broer Herman bezwijkt. Jules is 16 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats thuis in Waalwijk, op de gemeentelijke begraafplaats Bloemendaal.

Bron: Brabantse Gesneuvelden