Lodewijk Jozef Adrianus Groot

Ook bekend als: Lodewijk

Lodewijk wordt geboren op 26 januari 1914 in Tilburg en woont in het Javaanse Bandoeng, waar hij planter is. Als de Japanse strijdmacht na de Nederlandse oorlogsverklaring op 8 december 1941 Nederlands-Indië binnenvalt, wordt Lodewijk gemobiliseerd om de kolonie te verdedigen. Als wachtmeester van de cavalerie wordt hij ingedeeld bij de depottroepen in Salatiga. Op 8 maart 1942 wordt het KNIL in Bandoeng tot overgave gedwongen en Lodewijk wordt diezelfde dag daar op de kazerne krijgsgevangen genomen. Samen met duizenden andere Nederlandse militairen wordt hij later naar het vasteland van Zuidoost-Azië getransporteerd, waar hij als dwangarbeider wordt ingezet bij de aanleg van de Birma-spoorlijn. Daar komt hij uiteindelijk terecht in het Thaise kamp Rintin, op 181 kilometer van het oostelijke einde van de spoorlijn. Rintin staat wegens het hoge sterftecijfer bekend als ‘dodenkamp’; het ligt op twintig kilometer ten noorden van Hellfire Pass en is een van de beruchtste kampen langs het spoor door de zeer slechte leefomstandigheden en de lange dagen van extreem zwaar werk die de gevangenen moeten maken. Werkdagen van meer dan tien uur komen met het verstrijken van de jaren steeds vaker voor. Ondertussen ontbeert het de gevangenen aan vrijwel alles. De voeding schiet schromelijk tekort, er zijn geen medicijnen voorhanden en de hygiëne is zeer slecht. Gevangenen op doortocht naar andere kampen zorgen voor verschillende ziekte-uibraken. Lodewijk is een van de duizend slachtoffers die getroffen worden door de dysenterie-uitbraak van februari 1943. Hij bezwijkt aan de ziekte op de 25e van die maand. Lodewijk is 29 jaar geworden. Het is vanwege deze ernstige dysenterie-uitbraak dat de Japanners het kamp na enkele maanden gebruik sluiten.

Bron: Brabantse Gesneuvelden