: 2 Brieven (handgeschreven tekst op uit een schriftje gescheurde velletjes papier)

De oorlog is afgelopen in Amsterdam, waar de auteur woont. Hij hoopt zijn familie in Eindhoven snel weer te zien. Pogingen via het Rode Kruis iets van ze te horen te krijgen zijn mislukt. Hij vertelt hen over de laatste oorlogsmaanden in Amsterdam. Hoe ze ondernemen hongertochten ondernemen naar Apeldoorn, Drenthe en de Wieringerwaard, omdat de rantsoenen niet voldoende zijn. Hij geeft een opsomming van de hoge voedselprijzen. Boeren ruilen linnengoed tegen voedsel, waardoor sommige mensen de gehele inhoud van de linnenkast zijn kwijtgeraakt. Hij is ook bang opgepakt te worden. Fietsen worden door de Duitsers gestolen. Op 7 mei, als er nog geen Canadees te bekennen is, zijn er rellen tussen de ondergrondse en de Wehrmacht op de Dam bij de repetitie van een aubade, waarbij doden en gewonden vallen. De stad is dan al helemaal met vlaggen versierd. Hij vraagt of ze de koningin bij hen in Eindhoven gezien hebben. Boven Schiphol wordt voedsel gedropt en de auteur, werkzaam bij de Vrijwillige Luchtbescherming, vindt zakken vol chocolade, thee, koffie en andere lekkers. Het Zweedse Rode Kruis schenkt wittebrood, soms boter of peulvruchten. De door de Duitsers onder water gezette Wieringermeer wordt weer drooggemaakt, de Amsterdamse haven is opgeblazen. Hij vertelt dat hij, als er geen gas en elektra is, palen uit loopgraven stookt om te kunnen koken. Ze gaan vroeg naar bed en slapen lang. In Amsterdam sterven tijdens de oorlog teveel mensen om tegelijk te begraven. Ze gebruiken karton als doodskisten bij gebrek aan hout. Vanwege quarantainemaatregelen mag hij niet naar Eindhoven. Hij verwacht dat bij de komst van de geallieerden de feestvreugde enorm zal zijn, wat hij niet helemaal begrijpt als hij denkt aan de duizenden die nog niet thuis zijn uit Duitsland. Na de aanslag op Rauter zijn 45 man gefusilleerd in het Weteringplantsoen, waarbij iemand is getroffen door een verdwaalde kogel. Veel mensen hebben toen bloemen gelegd. Hij eindigt met een tirade tegen de Duitsers. De oorlog is afgelopen in Amsterdam, waar de auteur woont. Hij hoopt zijn familie in Eindhoven snel weer te zien. Pogingen via het Rode Kruis iets van ze te horen te krijgen zijn mislukt. Hij vertelt hen over de laatste oorlogsmaanden in Amsterdam. Hoe ze ondernemen hongertochten ondernemen naar Apeldoorn, Drenthe en de Wieringerwaard, omdat de rantsoenen niet voldoende zijn. Hij geeft een opsomming van de hoge voedselprijzen. Boeren ruilen linnengoed tegen voedsel, waardoor sommige mensen de gehele inhoud van de linnenkast zijn kwijtgeraakt. Hij is ook bang opgepakt te worden. Fietsen worden door de Duitsers gestolen. Op 7 mei, als er nog geen Canadees te bekennen is, zijn er rellen tussen de ondergrondse en de Wehrmacht op de Dam bij de repetitie van een aubade, waarbij doden en gewonden vallen. De stad is dan al helemaal met vlaggen versierd. Hij vraagt of ze de koningin bij hen in Eindhoven gezien hebben. Boven Schiphol wordt voedsel gedropt en de auteur, werkzaam bij de Vrijwillige Luchtbescherming, vindt zakken vol chocolade, thee, koffie en andere lekkers. Het Zweedse Rode Kruis schenkt wittebrood, soms boter of peulvruchten. De door de Duitsers onder water gezette Wieringermeer wordt weer drooggemaakt, de Amsterdamse haven is opgeblazen. Hij vertelt dat hij, als er geen gas en elektra is, palen uit loopgraven stookt om te kunnen koken. Ze gaan vroeg naar bed en slapen lang. In Amsterdam sterven tijdens de oorlog teveel mensen om tegelijk te begraven. Ze gebruiken karton als doodskisten bij gebrek aan hout. Vanwege quarantainemaatregelen mag hij niet naar Eindhoven. Hij verwacht dat bij de komst van de geallieerden de feestvreugde enorm zal zijn, wat hij niet helemaal begrijpt als hij denkt aan de duizenden die nog niet thuis zijn uit Duitsland. Na de aanslag op Rauter zijn 45 man gefusilleerd in het Weteringplantsoen, waarbij iemand is getroffen door een verdwaalde kogel. Veel mensen hebben toen bloemen gelegd. Hij eindigt met een tirade tegen de Duitsers.