Cornelia (familieleden van) Brenkman: Brieven (handgeschreven tekst, meestal op kladblok papier)

Vanuit Almelo wordt door een tante een Amstel-bierkistje per vrachtauto illegaal verstuurd naar Amsterdam. In het kistje zitten bonnen en levensmiddelen en regelmatig een brief. Ook gaan wol, garen en spiritus mee. In Amsterdam stoppen de moeder en schoonmoeder erbij wat ze nog kunnen missen. Ze doen er ook een brief in. Het kistje gaat dan naar Den Haag per boot en wordt bij de Laakhaven opgehaald door hun zoon respectievelijk schoonzoon. In zijn gezin zijn 2 jonge kinderen. Er wordt door verschillende auteurs (onder meer Almelo en Amsterdam) verteld over plaatselijke razzia's, de centrale keuken en het gebrek aan voedsel. Over plaatselijke bombardementen en het kappen van hout als brandstof vanwege het gebrek aan gas en elektra. Men is geïnteresseerd over het wel en wee van de familie, vooral van de jonge kleinkinderen. De brieven zijn volgeschreven met gewone dagelijkse gebeurtenissen, die in de gezinnen zelf en in de stad (Amsterdam) gebeuren. De Amsterdammers vertellen over hongertochten. September 1944 ontstaat bij hen allen de hoop dat de oorlog nu gauw is afgelopen, maar die wordt weer weggenomen. Eind april 1945, bij het naderen van de bevrijding stopt de correspondentie. Vanuit Almelo wordt door een tante een Amstel-bierkistje per vrachtauto illegaal verstuurd naar Amsterdam. In het kistje zitten bonnen en levensmiddelen en regelmatig een brief. Ook gaan wol, garen en spiritus mee. In Amsterdam stoppen de moeder en schoonmoeder erbij wat ze nog kunnen missen. Ze doen er ook een brief in. Het kistje gaat dan naar Den Haag per boot en wordt bij de Laakhaven opgehaald door hun zoon respectievelijk schoonzoon. In zijn gezin zijn 2 jonge kinderen. Er wordt door verschillende auteurs (onder meer Almelo en Amsterdam) verteld over plaatselijke razzia's, de centrale keuken en het gebrek aan voedsel. Over plaatselijke bombardementen en het kappen van hout als brandstof vanwege het gebrek aan gas en elektra. Men is geïnteresseerd over het wel en wee van de familie, vooral van de jonge kleinkinderen. De brieven zijn volgeschreven met gewone dagelijkse gebeurtenissen, die in de gezinnen zelf en in de stad (Amsterdam) gebeuren. De Amsterdammers vertellen over hongertochten. September 1944 ontstaat bij hen allen de hoop dat de oorlog nu gauw is afgelopen, maar die wordt weer weggenomen. Eind april 1945, bij het naderen van de bevrijding stopt de correspondentie. De brieven zijn gevonden bij het opruimen van het huis van een overleden moeder. De brieven liggen op datum. Op de foto staat de ontvanger van de brieven.