Archief van P. Reinouts van Haga. De heer P. Reinouts van Haga. Verzetsdeelnemer.

Archief van P. Reinouts van Haga. De heer P. Reinouts van Haga. Verzetsdeelnemer. Bij de studenten nam het politieke bewustzijn in de loop van de oorlog toe. Uiteindelijk nam een relatief zeer groot deel van de studenten deel aan verzetswerk. De eerste protesten van studenten en hoogleraren tegen de bezetters vonden plaats in het kader van de maatregel die Joodse ambtenaren en dus ook hoogleraren hun baan ontnam. Hiertegen werden protestredes gehouden, waarvan de rede van prof. R.P. Cleveringa een grotere bekendheid kreeg. In Leiden en Delft kwam het tot een algemene studentenstaking, waarna de universiteit en hogeschool gesloten werden. Er werden plannen opgesteld voor een vergaand nazificeringsprogramma, vooral voor de universiteit Leiden. De plannen werden echter zo tegengewerkt dat de Leidse universiteit uiteindelijk definitief gesloten werd. De Delftse hogeschool werd wel heropend. In februari 1941 werd de numerus clausus voor Joodse studenten ingevoerd en in oktober van dat jaar mochten ze geen lid meer zijn van studentengezelligheidsverenigingen. Die verenigingen werden toen massaal opgeheven, om ondergronds verder te bestaan. Omdat de Duitsers werkkracht in Duitsland nodig hadden, werden pogingen gedaan om ook studenten in het kader van de arbeidsinzet naar Duitsland te sturen. In december 1942 lukte dat nog niet, na de ontstane onrust werden de maatregelen afgelast. Studenten namen steeds zichtbaarder deel aan verzetsacties, zoals overvallen en aanslagen. Naar aanleiding van de aanslag op de NSB-er generaal H.A. Seyffardt werd op 6 februari 1943 een razzia gehouden op verschillende hogescholen en universiteiten. De studenten werden in kamp Vught vastgezet. Op 9 gebruari 1943 vond een tweede razzia plaats. Als compromis werd voorgesteld de studenten vrij te laten, mits ze een loyaliteitsverklaring zouden tekenen. In hun plek moesten dan anti-Duitse studenten komen. De loyaliteitsverklaring zou uiteindelijk door alle studenten getekend moeten worden. Op 13 maart werden de maatregelen bekend gemaakt en voor 13 april moest de verklaring getekend zijn. Op 16 maart werden de meeste studenten uit Vught vrijgelaten na het tekenen van de verklaring. Alleen de Delftse studenten moesten blijven, omdat er een onderzoek plaatsvond naar een Delfts studenten-sabotagegroep. Ondertussen werd door de rest van de studenten heftig gedebatteerd over de vraag of er getekend moest worden. Vanuit Londen kwam het bericht van de regering in ballingschap dat tekenen een onvaderlandslievende daad zou zijn. Maar in bijvoorbeeld Delft hadden de studenten de loyaliteitsverklaring ontvangen met het advies van de senaat om te tekenen. Uiteindelijk tekende slechts 14% van het totale aantal studenten. Vanaf dat moment lag het hoger onderwijs dus grotendeels stil, hoewel het voor studenten wel mogelijk was om clandestien verder te studeren. In mei 1943 moesten de niet-tekenaars zich melden voor tewerkstelling in Duitsland. Iets minder dan de helft van de niet-tekenaars gaf gehoor aan de oproep, de rest dook onder. In deze collectie bevindt zich veel materiaal over de hierboven besproken kwesties met betrekking tot de technische hogeschool Delft. P. Reinouts van Haga was student in Delft. Uit het materiaal blijkt dat hij waarschijnlijk betrokken was bij de BS. Verder is over hem niets bekend.