Boek afkomstig uit de nalatenschap van Theodorus (‘Theo’) Martinus Petrus Jacobus Ruiter (Den Haag, ...

Boek afkomstig uit de nalatenschap van Theodorus (‘Theo’) Martinus Petrus Jacobus Ruiter (Den Haag, 26 februari 1911 – Amsterdam, 1 april 1965). Verzetsdeelnemer. “De pen is machtiger. De geschiedenis van den oorlog in caricatuur” (210 pagina’s). Betreft een geschiedenis van de oorlog aan de hand van karikatuurtekeningen, oorspronkelijk gepubliceerd in zowel Nederlandse als buitenlandse (geallieerde) kranten en tijdschriften, in de periode tussen circa 1939 en 1945. Voor in het boek op het schutblad een handgeschreven Sinterklaas gedicht gericht aan ‘[…] jij als Ruiter-Admiraal [waarschijnlijk verwijzing naar Theo Ruiter]’ , ondertekend door Zwarte Piet. Amsterdam, 5 december 1947. Auteur/ Pseud.: J.J. Lynx (samenstelling), C. Veth (Nederlandse bewerking en verklarende teksten). Titel: De pen is machtiger Uitgever: Scheltens en Giltay Amsterdam Techniek: Gedrukt Jaar: 1947 Theo Ruiter werd geboren in Den Haag, maar groeide op in de Amsterdamse Kinkerbuurt. Na de lagere school werd Ruiter stukadoor van beroep, en trad op 29 maart 1933 in het huwelijk met Oeke (‘Loeki’) Postma. In 1934 kreeg het echtpaar hun eerste kind, zoon Karel Lodewijk. In het oorlogsjaar 1943 zou daar nog dochter, Angenes Theodora (‘Doortje’) bijkomen. In de vooroorlogse jaren raakte Ruiter politiek links georiënteerd, en was hij werkzaam als barkeeper in (het nog steeds bestaande) Amsterdamse café Helmers. In april 1939 begon Ruiter een eigen café op de Rozengracht 160. Tijdens de oorlogsjaren raakte Ruiter betrokken bij het verzet en werd lid van de Knokploeg Amsterdam (KP-Amsterdam). Als gevolg van de schaarste probeerde Ruiter via de zwarte handel aan sterke drank te komen voor zijn café. Toen hij daartoe op een avond in april 1942 in Haarlem langs het Spaarne liep redde hij een jonge Duitse officier uit het water. Door deze daad had Ruiter veel krediet bij het Duitse gezag, en wist daardoor (waarschijnlijk) contacten op te bouwen bij de Sicherheitsdienst (SD). Gedurende de oorlogsjaren wist Ruiter daar gebruik van te maken om, waarschijnlijk tientallen, mensen uit handen van de Duitse bezetter vrij te krijgen. Tijdens de oorlogsjaren was het café van Ruiter een plek waar studenten en veel verzetsdeelnemers bijeenkwamen. Aan Theo Ruiter werd in 1984 postuum het Verzetsherdenkingskruis toegekend.