Zelfportret van de gefusilleerde februaristaker Eduard Hellendoorn, gedateerd op 12 september 1931.

Zelfportret van de gefusilleerde februaristaker Eduard Hellendoorn, gedateerd op 12 september 1931. Eduard Hellendoorn was een uit Amsterdam afkomstige kunstschilder en Februaristaker. Voor de oorlog had Hellendoorn enige tijd aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag gestudeerd. Op de academie leerde hij Johanna Maria Drayton Lee kennen, met wie hij in 1931 trouwde. Uit dit huwelijk kwamen 2 zoons en 1 dochter voort. Omdat Hellendoorn met zijn schilderkunst niet genoeg verdiende werkte hij als illustrator en bandontwerper bij de Amsterdamse uitgeverij Elsevier. Vlak voor de oorlog gingen Hellendoorn en zijn vrouw uit elkaar, en verhuisde hij naar een woning aan het Singel in Amsterdam. In deze periode kreeg Hellendoorn een relatie met Magda Friederichs, wiens ouders op de Nieuwezijds Voorburgwal 146 een winkel in horlogemakers gereedschappen hadden. Hellendoorn was al in de jaren 30 lid geworden van de Communistische Partij van Nederland (CPN). Na de capitulatie zat hij tussen mei 1940 en februari 1941 voor de CPN in de illegaliteit. Naast zijn werk bij Elsevier werkte hij ook als illustrator voor de CPN-uitgeverij Pegasus en verspreidde hij De Waarheid. Hellendoorn was actief betrokken bij de voorbereidingen voor de Februaristaking. Op de ochtend van de eerste stakingsdag riep hij samen met anderen in Amsterdam-Noord arbeiders van metaalbedrijven op om te gaan staken. Enige dagen na de staking werd Hellendoorn op zijn werk bij uitgeverij Elsevier gearresteerd, nadat een medewerker die lid was van de NSB hem had aangegeven. Hellendoorn werd naar de gevangenis in Scheveningen (Oranjehotel) gebracht, en tijdens een proces ter dood veroordeeld. Op 13 maart 1941 werd hij samen met nog 17 andere verzetsmensen gefusilleerd op de Waalsdorpervlakte. Deze groep van in totaal 18 verzetsmensen bestond uit 15 leden van de Geuzengroep en 3 Februaristakers. Het gedicht “De achttien dooden” van Jan Campert, dat op 10 februari 1943 werd gepubliceerd in het illegale Parool, was gebaseerd op deze groep gefusilleerde verzetsmensen.