begrafenis slachtoffers ongeluk spoorwegovergang bij Scholtissenhof 1940

Limburger koerier : provinciaal dagblad 27-12-1940 Niemand bleef achter bij het uitgeleide van de vier slachtoffers naar de laatste rustplaats. - BOCHOLTZ. — Op den dag vóór Kerstmis zijn de vier slachtoffers van de ramp, die Bocholtz trof, toen een mijnwerkersbus door een locomotief werd geramd, in een gemeenschappelijk graf gelegd. Er was wat sneeuw gevallen, die bij elkaar gewaaid was in de goten langs de straten, zoodat deze waren afgezoomd met breede witte linten. De straten kregen daardoor iets plechtigs. Het was weer bitter koud. Even koud als op deri morgen van het ongeluk. Toch bleef niemand in Bocholtz thuis. leder, van groot tot klein, die de laatste dagen had meegeleefd met de rampspoedige gebeurtenis, wilde nu ook de slachtoffers begeleiden naar hun laatste rustplaats. Niet alleen uit Bocholtz kwamen de belangstellenden. Te voet en per fiets kwamen ze uit de omringende dorpen. Ze gingen allen naar het Zustersklooster, waar het stoffelijk overschot der slachtoffers stond opgebaard en waar ook gelegenheid bestond aan de familieleden deelneming te betuigen in het zware verlies, dat hen had getroffen. Van het klooster uit begon ook de droeve stoet te trekken, nadat de vier lijkkisten op één grooten wagen waren geplaatst. De H. Familie ging voorop. Dan de Philharmonie, die een bestuurslid en twee werkende leden onder de slachtoffers had. De instrumenten van die twee leden werden meegedragen door meisjes, vooraan bij het vaandel van de harmonie. Zwarte strikken op de instrumenten vertelden, dat hun bezitters er niet meer op zouden spelen. De R.K. Mijnwerkersbond volgde. Bij de leden uit Bocholtz. die meetrokken was ook de bondsvoorzitter uit Heerlen, dhr. Jos. Pelzer. Vlak voor den lijkwagen gingen de burgemeester van Bocholtz en het lid van Prov. Staten dhr. Merckelbach, de president-directeur der Staatsmijnen, mr. dr. Frowein en de bedrijfsingenieur van Staatsmijn Wilhelmina ir. v. Wijck, de directeur van de Willem-Sophia ir de Groot en de bedrijfsingenieur van die mijn ir. Kruit. Dan volgde de lijkwagen, waarachter zich bij het gemeentehuis de geestelijkheid van Bocholtz voegde. Familie en verdere belangstellenden besloten den langen droeven stoet, die kerkhofwaarts trok. Dof roffelde de trom van de Philharmonie. OP HET KERKHOF IN DE KERK In de kerk waren eerst verschillende stille H. Missen gelezen', daarna droeg pastoor ; Vondenhoff de plechtige H. Mis van Requiem op. Een stroom van gebed werd naar in den Hemel opgezonden voor de zielerust der ; slachtoffers. Het was over half een, vóór de plechtigheid ten einde was. Maar ook gedurende de rest van den dag bleef Bocholtz " vervuld van gedachten aan het droevige ongeluk, dat ook op de Kerstdagen wel uit niemand's gedachten zal zijn geweken. Een herinnering aan het droevig gebeuren is ook het bidprentje, dat allen to de kerk ontvingen. Daar staat het volgende op te lezen: Waakt, want gij weet niet in welke ure uw Heer zal komen. (Math. XXIV) In de gebeden der geloovigen en in het H. Misoffer der Priesters worden de zielen aanbevolen van HUBERT MEISTERS, Echtgenoot van Hubertina Soutzen geb. te Maastricht 13 Maart 1876. JACOB MEESTERS, Weduwnaar '• van Angelina Michon geboren te Bocholtz 3 Febr. 1909. HUBERT DUMONT Echtgenoot van Maria Knops geboren te Bocholtz 19 Nov. 1901. HERMAN VANKAN Echtgenoot van Elisabeth Smeets geboren te Bocholtz 12 Jan. 1901. Allen parochianen van Bocholtz, die in den vroegen morgen van 20 December 1940, op weg naar hun werk, door een noodlottig ongeval in hun dorp, uit het leven werden gerukt.